In de beschrijving van de reis staat dat hier in de buurt de Tijgersprong kloof is. Dat lijkt een deel van de groep wel leuk om naar toe te gaan. Na wat moeizame onderhandelingen, kunnen we via het hotel busjes huren om ons er naar toe te brengen. Het is af en toe best lastig communiceren met de Chinezen hier. De teksten in het Engels die we her en der zien bevatten af en toe hilarische fouten. Of we begrijpen het botweg niet. Want wat moet je nu maken van een bordje met de tekst "cut language" op een winkelpui.

Maar de communicatie is gelukt, want om negen uur staan er twee busjes op ons te wachten. Eerst gaan we in Lijiang op zoek naar een geldautomaat die én onze pasjes accepteert én het ook nog doet. Hier in de buurt van het hotel lukt dat niet. Na de tweede poging hebben wij in ieder geval weer genoeg cash om de autorit en toegang tot de kloof te betalen. China is zeker niet goedkoop.

Het in de buurt zijn is een relatief begrip, want het is toch nog twee uur rijden naar de kloof. De weg er naar toe is wat het laatste deel betreft, verschrikkelijk slecht. We worden regelmatig gelanceerd in het busje. Op twee plekken kun je de kloof bezoeken, waarbij één het meest toeristische is. Dat leek ons niet zo leuk, wij nemen de laagste route. Daardoor moet je wel langer lopen, maar dat stond ons juist aan. Dat de weg er naar toe zo slecht is, verbaast ons.

Het is nog redelijk druk op de parkeerplaats, we zijn in ieder geval niet de enigen. Na de kaartjes te hebben gekocht, lopen we met z'n tienen langs de kraampjes naar de ingang. Ik heb in de gauwigheid een maiskolf gekocht, lekker.

De route loopt langs een steile helling waar een verhard pad is aangelegd. Op verschillende delen van het pad hangen bordjes dat je door moet lopen ivm vallend gesteente. Voor de echt luie toerist zijn er een soort kinderwagens voor volwassenen. Je wordt dan door een man naar het uitkijkpunt gereden. Het is redelijk vlak lopen, waarbij ik zo dicht mogelijk tegen de wand aan loop. Het pad is op veel plekken in de wand uitgehakt, waardoor je een soort plafond hebt, dat voelt wat veiliger. Dat de bordjes er niet voor niets staan, zien we een eind verderop. Daar is een deel van het pad afgesloten en is er een tunnel door de rots geboord. Het pad dat is afgesloten ligt vol met puin, sommige stukken rots zijn echt heel groot. Zo lopen we een uur, over het pad en door verschillende tunnels naar de plek waar de kloof het smalst is.

De rivier die zich hier door de rotsen wringt maakt een hels kabaal. Volgens een legende is hier een tijger over de rivier gesprongen, om aan zijn achtervolgers te ontsnappen. Er staat naast de rivier een beeld van een tijger, waar het zich zou hebben afgespeeld. Dat moet een flinke sprong geweest zijn. De hellingen aan weerszijden van de rivier zijn steil en hoog.

Aan de andere kant van de kloof is het inderdaad erg druk. Ik ben blij dat we de onderste route hebben gekozen. En niet alleen omdat het hier rustiger is. Aan de overkant moeten de toeristen namelijk via een heel lange trap naar beneden. Al zien we na verloop van tijd, dat ook hier voor de luie toerist een voorziening is. We zien kleine draagkoetsjes, die langzaam de trap opgetild worden. Het doet me denken aan plaatjes van oud China.

Er zijn verschillende zeer hoge bergen in de omgeving. Helaas is het bewolkt en kunnen we de besneeuwde top van de drakenberg vlakbij, niet in zijn geheel zien. Het is echt lekker om weer terug te lopen, met al die natuur om je heen. We zien bamboe en verschillende vreemde planten.

Onderweg hebben we nog palmen gezien, prachtig bloeiende bomen en Amaryllis langs de kant van de weg. Wel in de buurt van een huis, dus het zal wel aangeplant zijn. We zien kleine terrassen met gerst, koolzaad en aardappel. Het is een beetje verwarrend hier de beplanting. Het is voorjaar, op veel plekken ziet het bruin, toch zie ik gerst en koolzaad die al oogstbaar is. Toch is het niet echt warm.

Langs de kant van de weg staan tientallen stalletjes met ingemaakte groente en met aardbeien. We hebben de veldjes gezien. Ze zijn heerlijk die aardbeien, we smullen ervan op de terugweg.

Zo, is de dag is weer voorbij geschoten.

Hetty