Wat een leuk hotel was dit, zo met al die binnentuinen. Oude Chinese huizen omgebouwd tot hotel. Onze kamer leek net een appartement, met een woonkamertje, trap naar de douche en een trapje verder naar de slaapkamer. Wanneer je op de WC zat, keek je zo naar de top van de drakenberg. Wanneer die niet in de wolken stond tenminste.

Met een dit keer schone, ruime bus rijden we richting Dali, waarbij we voor de vierde keer een lange tunnel passeren. Ze zijn hier goed in tunnels bouwen, heb ik al wel gemerkt. We zien die typische daken weer, met de dakpannen in een patroon gelegd. Drie vierkanten, twee vierkanten en in het midden een rondje en drie rondjes. En de hoekpunten van het dak een beetje omhoog. Het gebied is heuvelachtig, met veel tuinbouw. Ze gebruiken wit plastic over de grond met plantjes in het midden. De plantjes zijn nog niet groot, het seizoen is net begonnen.

Langzamerhand zien we de omgeving veranderen. Bovenop de heuvels zie ik een hele rits windmolens. Het wordt groener, de tuinbouw is verder in het seizoen. Een heel systeem van irrigatie zorgt er voor de bewatering. De weg ligt verhoogd door het gebied heen.

Onderweg hebben we een sanitaire stop, kopen we gedroogde vruchten en rode snake skin vruchten met vruchtvlees wat er bedorven uit ziet maar lekker smaakt. Buiten slaan mannen met grote houten hamers op karamel met (waarschijnlijk) zonnebloempitten. We mogen wat proeven en het smaakt ontzettend lekker.

We rijden verder al smullend van allerlei lekkers wat iedereen heeft gekocht. Het is gezellig in de bus, het is een leuke groep. In de heuvels zie ik plekken met grafhuisjes, weet niet hoe ik het anders moet noemen. Je ziet ze op heuvels tussen het groen. Soms zie je er tien of zo bij elkaar en verder niet en dan op een andere heuvel weer een aantal.

We rijden langs een meer met heel veel bewoning er omheen. Dali ligt ook aan dit meer blijkt, want we slaan af en staan voor ons hotel. Daar worden we verwelkomd door een bord dat zegt; "Aliens & overseaschinese permitted to lodge". We leveren onze paspoorten in en brengen onze bagage naar onze kamer. Een half uurtje later heeft het grootste gedeelte van de groep zich weer verzameld om op onderzoek te gaan. Dali heeft een oude binnenstad met nog een stadsmuur er omheen. Binnen de muren rijden elektrische wagentjes voor vervoer van mensen en goederen. De stadspoort is prachtig en het is er heel gezellig. We dwalen een beetje naast de drukste winkelstraat. Iemand staat met een lama, waarmee je op de foto kan, de nationale sport van China. Overal waar het een beetje toeristisch is kan je je met iets laten fotograferen, al dan niet verkleed. Ik zie iemand die bloemenkransen verkoopt en inderdaad lopen heel wat mensen hier met bloemetjes om hun hoofd, het ziet er romantisch uit.

We proberen een plekje te vinden om wat te eten, wat nog niet meevalt. Het is half twee en iedereen sluit, niet iets wat we gewend zijn in China. Maar gelukkig, op een gezellig binnenpleintje is nog een restaurantje open. Wat een heerlijk eten hebben ze hier toch. Ik heb nog geen twee keer hetzelfde gegeten, elke keer maken ze het anders klaar. En die groente hier, heerlijk. Hopelijk kom ik niet al te veel aan, ik moet me echt beheersen.

Na deze late lunch gaan we de rest van de stad verkennen. Op zoek naar een reflectievijver van een aantal pagode's, dwalen we kilometers rond om aan het eind van de dag doodmoe in het hotel aan te komen. Nou, met die calorieën zit het vandaag wel goed.

Hetty