We verlaten Shangri La, het zeer toeristisch stadje. Jammer, want er is hier genoeg te zien. Het is hier nog vroeg in het voorjaar. Veel straat beplanting zit nog ingepakt tegen de vorst, het kan hier 's-winters erg koud worden denk ik. De heuvels aan de rand staan vol met dennen. En de nieuwbouw midden in de kale vlakte geeft een aparte sfeer. Vooral omdat er varkens, schapen en koeien loslopen. Je kan zien dat hier meer bos is, want bij de huizenbouw wordt veel hout gebruikt. En in plaats van muurtjes zie je hier hekken van hout. Er steekt een groepje bruine varkens over, begeleid door een, tja herder? Je ziet hier heel wat loslopende varkens.

We rijden door een heuvelachtig bosrijke omgeving vol met naaldbomen en roze bloeiende bomen. Zo rijdend is het moeilijk te zien wat het is, maar volgens iemand uit de groep zijn het azalea's. Hoge houten stellages staan in het veld, leeg, maar waarschijnlijk om hooi op te bewaren. Weilandjes met gevlochten hekken wisselen af met rechtop staand hout. Diepe hellingen zigzaggen af tot we in het dal zijn, waar dorpjes van houten huizen met bloeiende fruitbomen staan. Het is idyllisch. We zijn een heel stuk gedaald en ik zie meer loofhout. Het weer is ondertussen triest geworden, het is zwaar bewolkt.

Beneden in een kloof volgen we het riviertje, wat stroomopwaarts was afgedamd en nu met een klein stroompje verder gaat. Nog een dam met een elektriciteitscentrale en draden die alle kanten opgaan. Ik zie nu alleen nog loofhout. We dalen met het riviertje steeds meer af tot tweeduizend meter. Langs de kant van de weg zie ik een aantal palmen. Ik zie de eerste bamboe en bougainville die staat te bloeien. Het dal wordt breder met terrassen en ook de rivier is breder en zanderig geworden. We zien gerst en koolzaad wat al te oogsten valt. Jeroen vraagt de chauffeur om te stoppen bij een plek waar we wat kunnen drinken. Maar hij verstaat geen Engels en stopt bij een stalletje met fruit en gefrituurde aardappelen. Die hoewel pittig, toch erg lekker zijn. Ook hier staan allerlei geneeskrachtige planten te koop. Ik zie zacht behaarde knoppen die op die van de Magnolia stellata lijken. Ben benieuwd of dat echt zo is en waar die goed voor zijn.

We zijn ondertussen verder met de bus bewoond gebied in gereden. Ik zie kassen, moderne plastic koepels. We kruizen de Yangtse River. Langs de kant van de weg staan tientallen kraampjes waar emmers vol met aardbeien worden verkocht.

We rijden hoger en weer in een gebied met dennen, roze lage struikjes en een verdroogde onderbegroeiing. De rode grond komt af en toe te voorschijn. Het terrein kan snel veranderen, want we zien witte rotsen en kale akkertjes, waar mensen aan het zaaien zijn.

Het regent wanneer we door een lange tunnel, een grote stad bereiken. We worden door iemand van het hotel begeleid door een sluip kruip route, tot we niet verder kunnen en de rest lopend moeten doen. We stallen onze rugzakken en gaan met het grootste deel van de groep op onderzoek in Shuhe.

Het is een toeristisch gebied, vol met winkeltjes en restaurants en sfeervolle plekjes. Anders als gisteren, intiemer met gezellige hoekjes. Overal lopen heldere waterstroompjes waar de middenstand gebruik van maakt door drankjes te koelen of vissen te houden. Rijtuigjes met paarden vol met belletjes klingelen langs. Een restaurant trekt onze aandacht. Boven bij het open raam bekijken we de kaart die allerlei culinaire bijzonderheden laat zien. Het is moeilijk kiezen en als het gebracht wordt nog moeilijker om te beoordelen voor wie het is. Uiteindelijk eet iedereen van elk gerecht, wat eigenlijk wel zo leuk is. Twee gerechten bevatten kleine witte bloemetjes, heel erg lekker maar geen idee wat voor plant het is. Eten in China is elke dag weer een leuke verassing.

Net als we weg willen gaan, begint het te stortregenen. We wachten nog wat tot het ergste over is en gaan dan op zoek naar een leuke plek om te zitten. Er zijn genoeg plekjes met leuke live muziek. Iemand uit de groep zag een theeproeverij, dus de groep splits zich in bier en theeliefhebbers.

Bij de theewinkel waar de theeproeverij is worden we enthousiast onthaald. Drie meisjes leggen ons het verschil uit tussen half gefermenteerde, zwarte gefermenteerde thee van vier jaar en zwarte thee van tien jaar oud. Eerst wordt de thee gewekt vertelt ze, ofwel er wordt water over gegooid om het te wellen. Die thee wordt in de kleine bakjes gedaan om ze te warmen. De eerste lichting wordt weggegooid. Daarna wordt het ritueel van water opschenken herhaald tot twintig keer toe. Gelukkig zijn het wel hele kleine kommetjes. We bekijken het licht door verschillende thee soorten, ruiken eraan en horen het verschil tussen de struiksoorten chemische bestrijding en meststoffen. Niet dat er een heel verhaal wordt verteld, maar met een vertaal programma op de telefoon kom je een eind. En die wordt hier in China ruim gebruikt door de jeugd. In ieder geval was het hartstikke leuk zo'n proeverij. En ik vind de meeste Chinezen die ik tegenkom ook erg aardig, ze hebben gevoel voor humor.

Hetty