Pangandaran, easy to come, hard to go, nice to come back.

Het was een goede beslissing om onze laatste dagen in Indonesie door te brengen in Pangandaran.
Onze terugkomverrassingsact was behoorlijk in de zee gevallen omdat iedereen op de een of andere manier wist dat we die dag zouden arriveren maar desalwelteplus was het heerlijk om 'thuis' te komen. De week is voorbij gevlogen. Helaas kon ik dankzij mijn fijne nek de eerste dagen niet surfen en bracht ik die dus chillend door.. 3 massages en een paar dagen rust verder ging het beter. Een paar dagen rust op een onbewoond eiland. Nou ja, vrijwel onbewoond want het is het eiland waar ze de zwaarste criminelen van Indonesie bewaren en waar de terroristen geexecuteerd worden. No worries, dat was vanaf ons kamp 3 dagen lopen. Na de trip naar Paradise Island, zoals het onder de toeristen bekend staat, een dagje uit geweest naar Batu Karas om te surfen. De eerste keer na 3 weken. Heerlijk!
Voldaan en uitgeput plofte ik 's avonds op bed om na slechts 4 uur slaap alweer gewekt te worden. Samen met een fisherman de zee op. Vissies vangen. Beginnersgeluk, ik ving 4 vissen in slechts 20 minuten tijd en toen vond ik het niet leuk meer. Laat mij maar met een fles op m'n rug de zee in gaan om ze te bekijken, vangen laat ik liever aan iemand anders over.
Nu onze laatste dag. Op naar Ozzy. Op naar de cultuurshock!

Terima kasih banyak Indonesia!
Saya cinta kamu!
Saya akan rindu kamu!
It was nice to meet me and very nice to meet you too!
See you when I see you!

Selamat tinggal!

Cium manis!