Maandag 9 maart, vervolg-Copacabana- door Jeroen

Tja, soms zit het even tegen met de internetverbinding of vergeet de technische dienst van de site te vermelden dat ze een tijdje gaan knutselen en updaten niet kan. Met veel genoegen presenteer ik daarom hierbij versie drie van een aantal mooie dagen in maart.

Samen met Onno en Gertrude vangen we na enig onderhandelen met de mannen van de boot, de reis aan. We meren aan onder de Incatrappen van Isla del Sol en heigend en puffend zwoegen we ons een weg omhoog. Het tekort aan rode bloedlichaampjes in onze nog steeds acclimatiserende lichamen is nog steeds niet aangevuld tot Boliviaanse waarden. Marleen en ik belanden in een goedkoop hostelletje, met uitzicht op het meer en besneeuwde toppen. We treffen Onno en Gertrude later weer in een restaurantje, voor trucha con ajo (forel met knoflook, lekker!). Na een gezellig avondje wordt ik door de deurpost van onze badkamer op hardhandige wijze herinnerd aan mijn bovenboliviaanse lengte. Nog voor ik begrip heb kunnen opbrengen voor genetische verschillen en eeuwen van ondervoeding, belandt mijn vuist op de muur. Een paar flinke knokkelafdrukken in het gipspleiserwerk boven de deur zullen hopelijk in de toekomst reuzen van verre behoeden voor een pijnlijk hoofd.

Dinsdag 10 maart - Isla del Sol

Vroeg uit de veren stuiteren we de Incatrappen weer af naar de haven voor een snel ontbijtje en de boot naar het noorden van Isla del Sol. We zitten gezellig te kletsten met een stel Argentijnen op de boot en we zijn er al snel. Het eerste stuk van de wandeling is voorbeeldig: leuke huisjes, ezeltjes, mooie strandjes en aardige Bolivianen. De inca ruines vallen een beetje tegen en de wandeling over de heuvelruggen van het eiland naar ons beginpunt in het zuiden biedt genoeg ruimte voor een goed gesprek over onze plannen bij terugkeer in Nederland.

Op de boot terug treffen we Onno en Gertrude weer en de belangrijke dingen in het leven zoals verbouwingen en kinderen voor kinderen (voor kinderen van hier, we zijn hier nog steeds onder de evenaar!) passeren de revue. We besluiten de middag, na een korte pauze, voort te zetten in ons favoriete restaurantje, alwaar de alcoholische eigenaar een potje van de bediening maakt, maar dat vergeven we hem graag. Hij bedoelt het allemaal heel goed, daar zijn we zeker van.

Woensdag 11 maart -Puno-

We kunnen het amper geloven, maar ook Copacabana kunnen we toevoegen aan de lijst van bezochte plaatsen. We moeten toch ook eens naar Peru. Na een niet noemenswaardige busreis laten we ons een hostal in bonjouren door een, op het eerste oog, betrouwbare peruaan. De taxi naar het hostal blijkt duurder dan hij beloofde en dat vinden wij niet zo eerlijk. Hij ziet niet echt een probleem. Het blijkt ook later in Peru dat dit toch wel erg een land is van van alles beloven en de helft niet nakomen. Zo zijn wij niet opgevoed, dus dat botst nog wel eens. We denken dat het overvloedige toerisme dat Peru ten deel is gevallen hier debet aan is. Best jammer en ook raar dat je hier wel aan went en alleen bij de ergste excessen nog aan de bel trekt.

Na een kleine lunch gaan we maar snel doen waar we hier voor kwamen: de wereldberoemde floating islands bekijken. Na een korte bootrit komen we aan in een soort openluchtmuseum van drijvende rieten eilanden en boten vol toeristen. Elke touroperator heeft zijn eigen eiland, zodat het niet te druk wordt en de mensen op de eilanden zijn volledig op het toerisme gericht. Het is erg interessant om te zien hoe de eilanden gemaakt zijn en hoe de mensen leven, maar een authentieke ervaring kun je het niet echt noemen. Ik koop een tekening getiteld "matrimonial" (huwelijk) van een meisje en we gaan door naar het volgende eiland, waar gelukkig een supermarket en een bar zijn en zelfs postkaarten en internationale postzegels worden verkocht. Het was al met al best leuk, maar een wat mager begin van Peru.

Donderdag 12 maart -van Puno naar Cuzco-

De busreis naar Cuzco is te gek. Hoge bergen, groende dalen en leuke stadjes en dorpjes. Op het busstation laten we ons weer, na enig onderhandelen over de prijs, een hotel aansmeren en we lopen met onze regeldame naar een taxi. Daar stapt niet zij in, maar haar compagnon, die volgens haar in dezelfde business zit. Wij voelen ons niet helemaal op ons gemak bij deze man die we niet kennen. Hij zou maar zo samen met de taxichauffeur in de business van het toeristen beroven kunnen zitten, maar we worden netjes afgeleverd bij Gran Hotel (jaja) Machu Pichu. Het hotel blijkt een schitterend oud koloniaal pand te zijn, met een mooie binnenplaats met een leuk tuintje er midden in. Helaas geen matrimonial (tweepersoons bed), maar wel warm water en de belofte van een betere kamer voor morgen. In ons beider bedjes kijken we naar de kabeltv en dromen van een tweepersoonsbed (wat we niet krijgen, want die zijn toch ineens op). Misschien hebben we wat te hard onderhandeld, want het blijft moeilijk om een mooie kamer te krijgen, die zijn misschien voor de mensen die de volle mep betalen. We zullen het nooit weten.

In de avond treffen we Sarah en Thijs, alweer voor de vierde keer. We eten wat, we drinken wat en nemen voor de laatste keer deze reis afscheid van elkaar. Onze wegen zullen zich op dit continent niet meer kruisen. Wie weet in Nederland?

Vrijdag 13 maart -Cuzco-

Een dagje uitslapen en door het mooie Cuzco wandelen. Best een heel erg leuke stad en ze hebben er zelfs een Mcdonalds. We laten ons verleiden tot een massage de volgende dag en doen de dingen die je in een stad doet: internetten, eten, drinken, naar de markt en naar de kabeltv kijken. We blijven behoed voor groot ongeluk op deze vrijdag de dertiende. De koeien die in verchillende delen (vooral de twaalf koeienkoppen die we tellen) de markt op worden gesleept hadden vandaag minder geluk.