Vrijdag 8 mei 2009 - Yangshuo (door Marleen)

Wat kun je leren van het nachtleven van de Chinezen? Dat je je vooroordelen beter kan laten varen en dat een 'vette bek' halen een internationale behoefte is na een nachtje doorhalen. De Chinezen swingen de hele avond op de dansvloer, dragen soms ultrakorte broeken en rokjes en geven bakken geld uit. (Een biertje kost al gauw 3,5 Euro, maar voor dat geld krijg je ook een cocktail. In China kun je voor dat bedrag met zijn tweeen uit eten, dus goedkoop is het niet.) Er wordt zelfs gedanst op Vanilla Ice, waarbij wij luidkeels 'Rice, Rice baby' meezingen. De palen en podia worden goed gebruikt. Het is de bedoeling dat je je eerst met veel tegenwerpingen erop laat duwen, maar als je er eenmaal op staat, ga je los alsof je het dagelijks doet ( je kont schudden op een klein platform en daarna je benen sierlijk rond een paal zwieren). Ook Jeroen en ik moeten eraan geloven en proberen naar beste kunnen te doen alsof ook wij de kunst beheersen. Er wordt vanaf een uur of 10 flink gefeest, tegen enen wordt het stiller binnen. De straat vult zich dan met mensen die zattig nog meer bier tot zich nemen of stokjes sate verorberen. Het lijkt Nederland wel! We worden door dronken Chinezen uitgenodigd om een biertje te proosten, maar na het proosten verstompt het gesprek. Wij kunnen geen Chinees, zij geen Engels. Nog maar eens proosten dan!

Zaterdag 9 mei - Yangshuo

Vandaag doen we niet veel. Slapen lekker uit, internetten, genieten van het mooie weer en geven geld uit aan nieuwe kleren. 's Avonds eten we voor de laatste keer in ons favoriete restaurant hier (en eigenlijk ook van de afgelopen 8 maanden): Pure Lotus Vegetarian Restaurant. Het eten is zooooo goddelijk, dat we bijna nog een dag in Yangshuo willen blijven, puur om er nog eens te kunnen genieten van al dat lekkers.

Zondag 10 mei - Yangshuo - Ping'an

We zullen ons restaurantje echt gaan missen, dus vertrekken we met gepaste tegenzin. We moeten van onszelf weer eens rijstterrassen bekijken.... (Okee, we houden wel van rijst en ook van terrassen, maar ik geloof dat ik mijn rijstterrassen taks wel bijna heb bereikt!) De eerste bus brengt ons terug naar Guilin en 'trakteert' ons onderweg op de meest afschuwelijke, wrede en bloederige film die we onderweg in bussen (of misschien wel ooit) hebben gezien. De film opent met een een zeer geweldadige verkrachtingsscene, met messen en bloed (let wel, het is ongeveer 10 uur 's ochtends en we zitten in een streekbus!), waarna ik stop met kijken en een boek ga lezen. Na een tijdje van zinloos bloedvergieten neemt de held wraak en dan is het hek echt van de dam. Ledematen en hoofden worden afgehakt, rompen doorkliefd en iemand wordt vastgespijkerd, waarna zijn arm wordt overgoten met brandbenzine en wordt aangestoken. Alles wordt gruwelijk plastisch in beeld gebracht, aldus Jeroen, want ik zie er nauwelijks iets van.

In Guilin aangekomen gaan we op het treinstation een kaartje kopen voor de trein die we woensdag gaan nemen. (We voelen onszelf echt reuze planvaardig en georganiseerd!) Daarna nemen we een bus naar Lonsheng, ten noorden van Guilin. Vanaf Longsheng is het nog ongeveer een uur naar Ping'an. Een klein dorpje temidden van rijstterrassen, waar we na 8 uur bussen aankomen.

Ping'an is klein, maar de huizen zijn enorm groot en hoog en geheel berekend op de komst van toeristen. We huren voor 3 euro pp. (ik bedoel maar, een biertje voor 3,5 euro is toch echt onvoorstelbaar?) een mooie geheel nieuwe kamer die erg ruikt naar een sauna en er ook precies zo uit ziet. Heerlijke houtgeur en een eigen badkamer met heerlijk warme douche! Zoals verwacht bouwen de Chinezen echt als idioten, maar de kwaliteit is daar ook naar. Overal hangt de bedrading in het zicht en vaak is het badkamer meubilair bevestigd met niet al te veel perfectie. Niks hangt op 90 graden en je wil je geen voorstelling maken hoe onze badkamer er over 3 jaar uit zal zien (dan is ie oud, volgens de Chinezen).

We eten in een restaurantje waar ze groente voor ons op de BBQ gooien. We hadden de eigenaar in de bus ontmoet, leuke gast. 's Avonds worden we uitgenodigd voor een lokale dans en zang voorstelling: gratis vandaag omdat het moederdag is! De voorstelling blijkt erg leuk, met dames en heren van 3 verschillende minderheidsgroepen uit deze regio. Ze dragen hun speciale kleding en zingen erg Chinees en erg hard. Af en toe moet ik wel denken aan een krolse kat, maar overwegend toch wel zuiver. Jeroen laat zich nog even van zijn beste kant zien. Hij doet mee met de stok-tik-dans en wint uiteindelijk de competitie. Helemaal glunderend van trots ontvangt hij als prijs een boekje met de geschiedenis van de regio (helaas allemaal in het Chinees).

Maandag 11 mei - Ping'an

Vandaag gaan we op sjouw met de gids-vrouw. De zus van onze hoteleigenares neemt ons mee op pad naar Dhazai. Dat is een flink eind lopen (volgens de LP drie uur, maar die maken waarschijnlijk geen foto's onderweg). Onze gids (Ti-ing) spreekt redelijk Engels, waardoor we ook weer een beetje meer leren over de Chinese cultuur. Zo mag met de 1-kind politiek elk Chinees koppel maar 1 kind krijgen, maar als je tot een bepaalde culturele groep hoort (bv de Yao) dan mag je er twee krijgen. Goed dat wist ik dan nog wel, maar blijkbaar gaat het nog verder. Behoor je tot de Zhuang-groep, dan mag je 1 zoon krijgen, krijg je een dochter, dan mag je het nog eens proberen. Die mogen er dan dus twee. Ti-ing was van de Zhuang en had inmiddels een dochter van 15 maanden. Dat leek me dus wel mazzel voor haar, maar nee dat had ik toch verkeerd gezien. Kinderen zijn duur, ze wilde er maar een en had dus toch pech met de dochter.

Ti-ing is een leuke meid en erg geduldig met onze foto-pauzes (Jeroen trouwens ook). In het begint regent het een beetje, maar even later komt het echt met bakken uit de lucht. Ze kijkt bezorgd naar ons, maar we banjeren stug door. Gelukkig is het vanaf 12.00 uur wel grotendeels droog gebleven.

Wat zien we vandaag? Rice, rice baby! Rijst velden in de regen, in de wolken en onder de modder. Veel hard werkende mensen, graftombes tussen de rijstvelden en vele grote houten huizen en dorpjes. Al met al toch een erg mooie tocht. We lunchen in Zhontui (?), waar speciaal voor ons iemand een restaurantje maakt van haar woonkamer en we kunnen genieten van heerlijke noodle soup. Er lopen bijna 10 kinderen rond in oranje jasjes waar 'Van Nistelrooij, Holland' op staat, dus pakken we onze Hollands-glorie postkaart er weerbij en gebaren dat wij dus uit 'Holland' komen. Ja, inderdaad, net als jouw jas. Jeroen jaagt een jongetje van vijf de stuipen op het lijf door bij de wc te wachten tot het jongetje klaar is. Het jongetje ziet de reus voor de deur staan en durft niet meer naar buiten te komen! Na het eten (noodle soup met stokjes, dat is weer wat geleerd!) toont de vrouw des huizes ons haar enorm lange haren. Een vrouw knipt hier slechts twee keer in haar leven haar haar: voordat ze gaat trouwen en nadat ze twee kinderen heeft gekregen. Deze twee enorme staarten haar bewaar je en bind je dan op je hoofd met je andere haar, wat dan samen een enorme bos is. Zo is Shakira waarschijnlijk op het idee gekomen.

Dinsdag 12 mei - Ping'an - Guilin

We doen het in de ochtend rustig aan; maken zelf koffie (want hier krijg je bij elke kamer altijd heet water, pure verwennerij) en lopen al souvenirsshoppend tegen 10.00 naar de bus. Onderweg in Lonsheng lunchen we in een ik-wijs-aan-wat-ik-wil-eten restaurantje, wat resulteert in een kom heerlijke groenten en noodles. Doordat we niet echte vleeseters zijn, lopen we veel lekkers mis: vacuum verpakte kippenpoten als snackje, gefrituurde eekhoorn, rat of slang, kwarteltjes op een stokje van de bbq, strottenhoofdjes van koeien en varkens of een bord vol kippenhoofdjes om maar wat locale lekkernijen te noemen. Tegen 16.00 uur zijn we in Guilin, waar we weer spotgoedkoop een kamer hebben en onze tijd vullen met internetten.