Vrijdag 24 april - El Nido (door Jeroen)

Vlak na het ontbijt krijgen we slecht nieuws: onze gastvrouw heeft zich vergist, we moeten na twee dagen de kamer verlaten, omdat ze een reservering over het hoofd gezien heeft. We kunnen wel bij haar tante of oom blijven aan de andere kant van de straat. Het goede nieuws is dat we een bootje met gids/schipper voor onszelf hebben om een dagje te 'islandhoppen'. Dat is HET ding dat je hier moet doen, volgens velen het mooiste zeelandschap ter wereld (of dan tenminste van Azie), met steile karstgebergte eilandjes van limestone, die het best te bewonderen zijn vanuit een kleine banka (boot). Een zogenoemd hoogte punt van Palawan. Vol goede moed gaan we aan boord. De voorstuwing van het vaartuigje blijkt een gezellige, OORVERDOVEND pruttelende tweetaktgenerator te zijn. Gelukkig ben ik niet vies van een lekkere prop pleepapier in mijn oren. Marleen lijkt imuum voor deze maritieme audio terreur en leest lekker in haar boek. Bij het eerste plekje, de small lagoon van Miniloc Island, snorkelen we er lustig op los. We varen door de Big Lagoon, die er ook mag wezen. Daarna lunchen we op een strandje, waar ook zo`n vijf andere boten liggen. We krijgen idioot veel vis, maar zijn nog niet zo onder de indruk van het paradijs. Misschien zijn we gewoon niet zo sun-proof of hebben we met onze 8 uur durende boottrip voorlopig wel even genoeg zee ervaren. Het snorkelen is wederom goed. Na dit strandje gaan we naar een van de beste stranden van de Bacuit Archipelago volgens de Lonely Planet, wij vinden het maar suf. Gelukkig hebben we nog wat geld om bier te kopen. De eerste dag eiland hoppen ( wat een verschrikkelijk woord eigenlijk, de Nederlandsche taal verloedert en ik doe er keihard aan mee) doet niet verlangen naar meer. We besluiten om de volgende dag lekker niks te doen. Onze gastvrouw komt met goed nieuws: we kunnen voor een nacht in het hutje naast ons oude hutje slapen.

Zaterdag 25 april -El Nido

We verhuizen naar het buurhuisje en doen het de hele ochtend lekker rustig aan en beginnen ons wat in te lezen in China, Centraal Azie en Iran. De middag brengen we deels door in het internetcafe, waar we er achter komen dat het toch wel eens tijd wordt om wat actie te gaan ondernemen om de benodige visa voor het volgende deel van onze reis te bemachtigen. Best lekker, een dagje niet heel veel doen. We hadden de tijd wel nodig om alle indrukken te verwerken en besluiten om de volgende dag toch weer te gaan eiland hoppen, maar dan met tour C.

Zondag 26 april - El Nido

Helaas was de vorige kamer maar voor een nacht vrij en moeten we nog een keer verhuizen (de vierde kamer in vijf nachten). Omke heeft gelukking wel een mooie kamer. We zitten met wat meer mensen in de boot vandaag en het landschap is vandaag een stuk mooier dan gisteren. Het snorkelen is ook goed en we bezoeken ook nog een kapel op Matinloc, waar de vrome Filipino`s een heiligdom hebben gebouwd omdat het eiland de vorm van een hart heeft, het hart van Jezus. De paus schijnt er zelf een keer een nachtje te hebben geslapen. Conclusie na weer een dag op het water: eilandhoppen is een lelijk woord, je moet het niet te vaak doen (eilandhoppen) en wij zijn allebei heel erg definitief geen strandmensen. Al met al een fijne dag, maar ook erg fijn dat het er weer op zit.

Maandag 27 april -El Nido naar Sabang

In alle vroegte gaan we naar het minibusje dat ons met misselijkmakende spoed naar Puerto Princessa brengt. Na 6 uur in busje met airco stappen we in Puerto Princessa over in een jeepney die ons naar Sabang gaat brengen. Vooral het begin is afrikaans oncomfortabel en heet. In Sabang laten we ons een slaapplek aanpraten om er, na een kwartier over het strand zeulen met al onze spullen, achter te komen dat alle goedkope kamers al vol zijn. Niet leuk. Na enige verontwaardigde blikken van onzerzijde, biedt de eigenaar aan om ons met brommers weer terug te rijden naar het dorp waar we eindigen in een vies hutje met schimmel op de muur, een levendige insectenfauna en een ongeidentificeerd beest dat lawaai maakt als een hele grote rat of leguaan. We hadden in Puerto Princessa geen tijd om te pinnen, dus we moeten de hand ferm op de knip houden, voor een nachtje moet het maar.

Dinsdag 28 april - Sabang

We staan vroeg op, want we gaan lopen naar de Puerto Princessa underground river. We lopen over het werkelijk schitterende strand (er zijn dikke golven en dat vinden we wel leuk) en lopen langs de plek die gister vol zat. Marleen oppert om niet meteen dezelfde dag door te gaan naar Puerto Princessa (de vorige kamer was echt niet leuk), maar hier te blijven in de veel leukere huisjes met uitzicht op zee! Het is eigenlijk best wel heel erg mooi en ik laat me van mijn meest flexibele kant zien (het kost normaliter wel wat meer tijd om veranderingen van plan te kunnen hanteren). We blijven! En dat is maar goed ook, want we hebben nog heel wat voor de boeg.

Vlak na Marie`s Beach Cottages mogen we een ("it`s a small river sir") zeer snel stromende en bij Marleen tot borsthoogte reikende river oversteken. Zeiknat komen we aan de overkant, avontuur! We lopen verder over een verlaten strand, door de jungle en komen uiteindelijk bij het Ranger Station waar we onze namen mogen achterlaten. We ontmoeten onderweg nog een pasgetrouwd Japans stel. Gezellig. De jungle trail is zwaar, zweterig en heel erg mooi. Het duurt even voordat we er zijn, maar het is de moeite waard. Het is best druk bij de underground river en Marleen wordt door een aap bijna van haar lunch beroofd. Het duurt even voordat we de grot in mogen in een bootje, maar we mogen voorin zitten. Ik mag de schijnwerper bedienen en voel me gesterkt door mijn ruimschootse ervaring bij het zoeken naar boeien bij nacht op het Wad. Een man ergens achter ons, in het midden van de boot had kennelijk ook graag de schijnwerper gehad, want hij papegaait alle instructies van de bootsman naar voren. Mannen (ik pleit mezelf absoluut niet vrij) zullen toch altijd van binnen jongens blijven.

De weg terug (de Monkey trail) is wat makkelijker dan de heenweg, maar we zien geen enkele aap (in tegenstelling tot de jungle trail, waar we er een stuk of vijf zagen). We komen er snel achter waarom deze route niet mogelijk was bij hoogtij, als we over een smal strand lopen. Als we eindelijk onze spullen in een hutje bij Marie hebben gegooid (opnieuw een kwartier sjouwen met alle spullen), rennen we in ons ondergoed de zee in en laten ons keer op keer door de hoge golven omvergooien. Leuk!!!!

s`Avonds breekt de pleuris uit: regen, veel wind, nog meer regen. Het regenseizoen is vroeg dit jaar en een tropische bui duurt echt langer dan een uur. De woorden climate change horen we vaak voorbijkomen als het weer eens regent in ons paradijs.

Woensdag 29 april - Sabang

We kunnen het niet laten, na het onbijt moet er weer in de golven gespeeld worden. We doen het lekker rustig aan, tot het tijd wordt om naar de jeepney van twee uur te gaan, die een bus blijkt te zijn. Hij vertrekt wat later, maar is een stuk comfortabeler en sneller.

In het duister (blackout) betreden we ons hostel en nemen onze intrek in een beetje erg vochtige kamer. Het is voor een nacht, dus we nemen de luchtvochtigheid maar voor lief.

Donderdag 30 april - Puerto Princessa

We vergeten compleet dat het koninginnedag is en storten ons op de grote visumpuzzel die we met onze reisplannen gemaakt hebben. Lekker heen en weer mailen met stantours (gespecialiseerd in reizen naar de Stans) en nadenken en schrijven. Ik ga alleen de stad in om geld te halen. De bewaker bij de bank vraagt me of ik money wil, of een honey. De bewaker! Dit soort dingen overkomt me aan de lopende band: zodra ik alleen over straat loop wordt ik gezien als een westerling met geld, op zoek naar een vrouw. Niet zo`n erg prettig gevoel.

Halverwege de middag vertrekken we naar het vliegveld voor onze vlucht naar Manilla. Op het vliegveld komen we de spanjaarden Daniel en Ana tegen (ook op huwelijksreis) die we nog kennen van de overtocht Coron - El Nido. We kletsen de wachttijd lekker weg.

In Manilla nemen we onze intrek in een mooie kamer, maar als we wat later beneden bij de receptie staan, merkt een andere receptioniste op dat ze ons voor hetzelfde geld een nog mooiere kamer kan geven. We zijn inmiddels wel gewend aan verhuizen en nemen haar aanbod graag aan. Dit is ons derder adres in Manilla, maar verreweg het beste tot nu toe! Beter laat dan nooit…

Vrijdag 1 mei - Manilla

Na een rustige start lezen we in het internetcafe over het drama op koninginnedag in Apeldoorn. Heel erg naar nieuws.

De rest van de dag houden we ons voornamelijk bezig met plannen en de visumpuzzel. De puzzel bestaat bijvoorbeeld uit: Waar is een ambassade voor welk land? Wanneer is die dan open? (vaak maar 3 uur per week), hoelang moet je wachten op een visum? (varierend van 1 dag tot anderhalve week tot … oneindig lang….) In welke volgorde moeten we alle ambassades dan langsgaan? Wat gaan we over 2 maanden op dinsdag doen in Uzbekistan? Hoe komen we van Uzbekistan naar Iran? Kun je een vliegticket kopen zonder visum? Of kun je wel een visum aanvragen zonder uitreisvliegticket? Hoe komen we in land A als je de grens eigenlijk niet over mag? Gaat er op donderdag wel echt een trein? Deze en vele andere gek-makende vragen houden ons nu al uren en dagen bezig. Willen we dit uberhaupt nog wel?

Als we aan het einde van de middag op bed liggen beseffen we ons ineens dat we vandaag vijf jaar samen zijn. Ons eerste lustrum! Dat waren door alle visumperikelen helemaal vergeten. We wensen ons nog vele jaren toe.

We hebben afgesproken met Daniel en Ana en we hebben een erg gezellige avond in een Japans restaurant.

Zaterdag 2 mei - Manilla naar Hong Kong

Na een voorspoedige vlucht landen we weer in Hong Kong. We hebben een heel erg goede tijd gehad in de Fillipijnen en we gaan zeker nog een keer terug naar dit mooie land, bevolkt door (over het algemeen) verschrikkelijk aardige mensen.

De prettigheid van Hong Kong begint al op het vliegveld (zeven keer in acht jaar tijd het beste vliegveld ter wereld). We zijn onder de indruk van al het bemondkapte personeel (ze hebben hier natuurlijk wel wat ervaring met gekke griepjes, dus voor de Swine-flu draaien ze hun hand niet om).

De stad ziet er best leuk uit, veel stukjes stad aan de zee, met af en toe heel grote wooncomplexen. We slapen in een soort badkamer met bedden, waarbij de bakamer niet groter is dan een ruime WC, maar hee, dit is Hong Kong, dit is hier normaal. Het gebouw waarin we slapen, Chung King mansion, herbergt tientallen winkeltjes en guesthouses en veel opdringerige Indiers en opvallend veel Afrikanen. Gekke plek. We vullen onze eerste uren in het internet café en lezen dat er drie Nederlanders in Hongkong in quarantaine zitten. Voor de duidelijkheid: wij zitten nog steeds in het internet café!