Elke weblog die je over China leest kent een hoofdstuk 'eten'. Zo ook die van ons. Op mijn vorige weblog (www.daaninchina.waarbenjij.nu) heb ik al eens verteld over avonturen over eten maar nu we in een guesthouse werken zijn we er echt een onderdeel van. Natuurlijk moeten we weten wat we de gasten aan kunnen bevelen en testen we regelmatig of de hamburger van vandaag nog steeds zo goed smaakt als die van gisteren. Dit laatste zien we als noodzaak omdat we anders voor vegetariër door het leven kunnen gaan. 's Ochtends ontbijten we met ons tweeën met wat geroosterde broodjes, jam, boter, gebakken eitje, jus d'orange en een vers gezet kopje thee. Tijdens de koffie werk ik nog een Snickers naar binnen voor de broodnodige energie en dan komt de lunch in zicht, dat wordt aangekondigd door een luid 'Chifan!!' (letterlijk: eten). Lunchen en dineren doen we gezamenlijk met het personeel, en hier komt de reden voor onze vegetarische kijk op zaken. De koks zijn Chinees. Dus al die heerlijke dingen van de menukaart kunnen de prullenbak in, het is tijd voor hardcore vlees eten en heet gepeperde groentes. Iedereen schept zijn/haar bakje rijst in (de meesten hebben hun eigen bakje), de één nog meer dan de ander en dan neemt men plaats aan de grote tafel waar alle schalen met eten uitgestald staan. De eerste keren probeerden we van alle groentes wel wat, maar toen kwamen we er al snel achter dat het verstandig is te vragen wat pittig is en wat niet pittig. Met een beetje geluk blijven er twee van de vijf groenteschalen eetbaar. Dan de vleesschalen. Ahum, vlees? Ik moet zeggen, ondefinieerbare zaken als kippennekken, varkensoren/tong, vissenkoppen, varkenshuid, koeienbloed en tal van andere dierenonderdelen. De eerste dagen waren wij ons hier nog niet erg van bewust totdat ik de boodschappen ging controleren, toen werd het een ander verhaal.

Boodschappen

Elke avond inventariseren de koks wat aangevuld moet worden in de keuken, en dat is heel wat als je met een vol huis lunch en diner voor ongeveer 50 gasten moet verzorgen. De boodschappenlijst gaat naar de buurvrouw (boodschappen-ayi in de volksmond genoemd) die elke ochtend met haar karretje naar de lokale markt scheurt om daar het lijstje af te werken. Aan het eind van de ochtend is ze terug en controleer ik samen met iemand van het personeel of alle boodschappen juist zijn gedaan en de prijs/gewicht klopt. Groentes en fruit is vrij makkelijk, maar dan komt het vlees. Op een gegeven moment zag ik dingen voorbij komen die ik moeders nooit in de keuken zag behandelen. Dikke lappen vet met haar erop? Varkenshuid. Allemaal ronde schijfjes met gaatjes erin? Kippennekken. En zo ging het maar door. Een opengesneden kip met zichtbaar ingewanden/ei erin? Ouwe kip. Dikke rode lappen iets? Gestold bloed natuurlijk! Toen kwam de retorische vraag; 'wie eet dit'? Jij, Marloes, iedereen van het personeel! Voor het avondeten zorgen we er nu in ieder geval dat we de koks ook wat dingen van de menukaart laten maken zodat we nog niet meer afvallen dan we tot nu toe hebben gedaan.

Boodschappen 2.0.

Een paar dagen geleden kwam het trieste nieuws dat de schoonmoeder (Nai-nai) van de boodschappen-Ayi was overleden. Twee problemen, de boodschappen konden de komende drie dagen niet meer gedaan worden i.v.m. de begrafenisceremonie, en de ceremonie zelf zou gepaard gaan met flink wat muziek. Voor het eerste probleem was snel een oplossing gevonden. Ik zou samen met één van onze koks, Xiao Wang, de komende drie dagen de boodschappen gaan doen. Xiao Wang ging met de scooter en boodschappenlijst alvast vooruit naar de markt en ik kwam later met een driewieler en een pak geld. Samen gingen we dan het lijstje langs, en na drie uurtjes reden we weer richting guesthouse. Door het shoppen op de markt kreeg ik wel een mooi inzicht wat de kosten zijn om een koeientong/oor te kopen en hoe je vissen voor bepaalde doeleinden het beste kunt slachten. Dat ik de boodschappen deed oogstte veel lof onder het personeel en ook de Chinezen op straat vonden het maar wat interessant om een blanke op zo'n boodschappenkarretje zien rond te scheuren. De ceremonie van Nai-nai mochten we als managers overigens bijwonen. Samen met Karst, Paulien, Pelle en een envelop met geld togen we richting het huis waar Nai-nai lag. Daar aangekomen werden we verwelkomd met muziek en familieleden die als teken van rouw knielden voor ons. Het bedrag van de envelop werd keurig geteld en met de naam van de afzender bijgeschreven op een groot doek. Toen mochten we kijken in de kamer waar de kleurrijk versierde kist van Nai-nai stond waar mensen zongen, knielden, wierook opstaken en een kip offerden om Nai-nai goede geesten mee te geven. Dit was best indrukwekkend. Ondertussen werd er vuurwerk afgestoken om de slechte geesten weg te houden van haar. Het hele dorp was uitgelopen om mee te delen in de ceremonie. We werden naar een tafel gebracht waar we moesten zitten om te eten. Zo is tofu eten een belangrijk onderdeel bij een begrafenisceremonie en wordt er enorm uitgepakt met heerlijke Chinese gerechten. Mooi stukje voor de geëmancipeerde lezers. De mannen bereiden het eten voor en ………. tsa, verder niet zoveel. Terwijl de vrouwen afruimen, afwassen, serveren en typische vrouwenklussen doen gaan de mannen bier drinken, kaartje leggen en hard lachen om hun eigen grappen. Een begrafenis in China is over het algemeen een feest als de overledene een goed leven heeft gehad en oud is geworden.

Nadat de ceremonie van Nai-nai over was pakte iedereen weer het normale leven op. Wij zijn op vakantie gegaan en zijn net terug. Voor de liefhebbers, we zijn naar Chengyang en Zhaoxing geweest, twee dorpen met Dong en Miao minderheden met een eigen ontwikkelde bouw/levensstijl respectievelijk 5 en 8u rijden van Yangshuo. Vooral Zhaoxing was een stap terug in de tijd; bijna een Wild West gevoel. Houten huizen, 1 'hoofdstraat' en rond half 7 stroomt het platteland leeg en komen de mensen, paarden en koeien weer terug het dorp in. Allemaal heel gemoedelijk en heerlijk om ergens te zitten en het dorpsleven te bekijken. Maar het wilde westen betekent ook dat je rond 6 uur 's ochtends door vreemde geluiden wakker wordt gemaakt. Haangekraai nog tot daaraan toe…maar vervolgens klonk er een piepend hondengeluid, een paar harde klappen en een afstervend geluid van de hond. Toen we buiten kwamen, lag het bloed op de straat en een hondje gefrituurd op de plank op de markt. Hm. Ook zagen we een gevild paardenvel dat schoongemaakt werd en dus helemaal breeduit op straat lag. Voor een betere impressie check onze foto's die we in de loop van de tijd uploaden (internet is nog steeds niet je van het).

Overige feitjes en weetjes vanuit en rondom de Giggling Tree:

- Wegens Visa perikelen en het reeds tweemaal verlengen van ons toeristenvisum zullen we over twee weken uitwijken naar Hongkong om vanuit daar opnieuw China te betreden.

- Marloes is ongetwijfeld de grootste ketchup Queen ter wereld, tijdens onze vakantie aten we elke dag patat(zeer veilig en goedkoop voedsel) waarbij Marloes reeds bij het verslinden van een kwart van haar bord friet al door de meegeleverde ketchup heen was.

- Gisteren zijn we in Guilin naar 'Pirates of the Caribbean, on stranger tides' geweest, een must see voor een aantal trouwe lezers van deze site. (tip: ga naar de 2D versie, de 3D versie heeft geen enkele toegevoegde waarde, het laat alleen maar geld uit je portemonnee verdwijnen)

- Tijdens een fish/froghunt door de rijstvelden om 10u 's avonds kwamen we tot de schokkende ontdekking dat Chinezen NIET alles eten, brulkikkers laten ze links liggen, of rechts.

- Bij terugkomst van onze vakantie zat er een roofvogel in het oude konijnenhok van Raaf het konijn. Bij de aanblik van een roofvogel in zijn oude huis schrok Raaf zich rot en zat vervolgens onder de tafel te bibberen van angst. Karst had een paar roofvogels opgekocht op de markt die bestemd waren voor consumptie, die in het konijnenhok moest nog aansterken om vervolgens weer het luchtruim te kiezen.

- Koninginnedag was een daverend succes met ruim 35 man opkomst tijdens onze 'We all love the Queen quiznight'. De functie van quizmaster beviel ons beiden goed en de zelfgemaakte bitterballen droegen natuurlijk bij aan dit succes.

- Het guesthouse heeft wat upgrades gehad, en upgrades betekent lakken en verven. Dus de komende tijd gaat Daniël in de weer met de kwast/roller etc.

- De bezetting van de kamers neemt af, het wordt rustiger, dus mocht je nog geen vakantieplannen hebben, boek gerust. Je kunt ook nog solliciteren voor nachtwacht, de oude gaat weg om een vrouw te zoeken in Kunming (hij heeft het hier geprobeerd met een overall met daarop de pakkende tekst I'm single…hij zocht voornamelijk Westerse vrouwen; dat is niet gelukt).

Groeten van de Jingli's