Maandag 24 oktober, 13:20, bednr. 19 en 20 boven…..

Next stop, Chengdu, wie kent het niet. De komende twee weken onze thuisbasis en de permanente thuisbasis voor 14 miljoen andere mensen. Tevens de hoofdstad van Sichuan (4 rivieren) en wie het nieuws volgt weet dat in 2008 in deze provincie de dodelijkste aardbeving van de 21e eeuw heeft plaatsgevonden, 28.000 doden en 1 reuzenpanda. Met bijna hetzelfde aantal inwoners als Nederland vond ik (Daniel) het vrij hilarisch dat Marloes zei, toen we van een tripje buiten Chengdu de stad weer binnenreden, dat een uur in de bus van de rand tot het centrum wel erg lang duurde. Chengdu zelf heeft niet heel veel te bieden, de omliggende gebieden des te meer zoals:

- Panda breeding center!!!Een uurtje rijden van ons hostel en onder begeleiding van ZhenZhen, onze Chinese reisgids verkleed als Panda vol met moppen over panda's, een fantastisch uitstapje. Je hoeft alleen maar de foto's te zien en dan weet je wat wij bedoelen. Ongelooflijk dat de natuur deze dieren heeft voortgebracht. Mooiste mop van ZhenZhen: Panda walks into a restaurant, orders food, no drinks and starts eating. After finishing dinner he grabs his gun and shoots a couple of bullets in the ceiling and walks towards the exit. The restaurant owner, shocked and upset, runs to the panda and demands an explanation of why he finishes his dinner, shoots holes in the ceiling and leaves without paying. Then the panda answers: Panda eats shoots and leafs. Toegegeven, het is een doordenkertje maar uit de mond van iemand verkleed als panda die elke dag dit mopje vertelt aan haar gasten, onbetaalbaar.

- Leshan Giant Buddha: Giant was ie zeker, vond ook Allard, een net afgeronde psychologie student uit Groningen die nog nooit eerder in zijn leven motor had gereden maar zojuist duizenden kilometers op de motor door het noorden van China had gescheurd. 71 Meter hoog, uitgehakt uit de rotsen om twee daar samenkomende rivieren tot bedaren te brengen. Met een strakblauwe lucht mochten wij deze gigant van top tot teen aanschouwen. Om bij die teen te komen, moest je wel in een hele lange rij staan en wachten. Of je kunt net zoals ons de uitgang gebruiken als ingang en i.p.v. een half uur binnen vijf minuten bij de dikke teen van mr. Buddha te komen. Om daarna weer in een bus plaats te nemen en weer 3u terug te rijden naar Chengdu waar Gemma, een Engelse die werkelijk met iedereen een gesprek aanknoopte, op ons wachtte om te gaan stappen. Tijdens het wachten op het juiste moment om weg te gaan, besloten we iedereen maar mee te vragen die wilde en zo gingen we met zijn dertienen op stap……

Ergens in het midden van de nacht, in het midden van Chengdu, wat in het midden van China ligt, wat zichzelf de middelste natie (Zhongguo) noemt, stonden we in het midden van een club met stinkend rijke Chinezen whisky te drinken. Hopsa, fles champagne erbij en het feest was compleet. Voor Daniel, die diverse waarschuwingen van Marloes in de wind had geslagen aangaande de whiskyconsumptie, was het allemaal niet helder en duidelijk meer en was het tijd om van dit bombastische feest afscheid te nemen en samen met Marloes en het personeel van het hostel de gang naar huis te maken. Na in de bosjes en boven de pot te hebben gehangen begroette het personeel Daniel de volgende ochtend met een glimlach die nog lang zou blijven hangen.

- Emei Shan: verspreid over twee dagen, meer dan 25.000 treden oplopen om een zonsopgang te zien boven op een berg van 3099 meter. Dit bij een temperatuur van rond de 5 graden, dikke mist en agressieve apen die wederom Marloes het leven zuur wisten te maken (valpartij, blauwe plek en smerige broek).Wij kiezen eigenlijk standaard voor de moeilijkste oplossing, want er gingen ook bussen vanaf de voet van de berg richting de top, maar wij houden van afzien. En geluk!!! Op de startdag kregen wij twee gratis entreetickets ter waarde van 35e in de schoot geworpen omdat de vorige bezitters zich niet zo lekker voelde om naar boven te gaan. En tot ons grote geluk was er ook een zonsopgang die er de vorige dagen niet te zien was geweest wegens te dichte mist.

- Danba/Jiaju/Zhonglu: 12u rijden ten westen door 1 grote vallei langs een hele lange rivier richting de Tibetaanse grens. Authentieke dorpen met bijbehorende mensen lagen hier op ons te wachten. Nergens in China hebben wij vriendelijkere mensen ontmoet dan in deze regio, zo mochten we in één van de dorpen het dak op bij een familie voor een prachtig uitzicht over een dorp met wachttorens. En dat niet alleen, we werden uitgenodigd voor een heerlijk kopje thee en een gezellig gesprek met de zoon des huizes. Daniel kon niet goed thuisbrengen wat voor thee we kregen voorgeschoteld, ving iets op over varkens, maar gratis thee sla je natuurlijk nooit af. Varkens liepen inderdaad over het erf en op het dak lag een varkenskop te drogen samen met de vroegere poten en andere lichaamsdelen. Terug naar de thee, die bevatte na het inschenken veel witte stukjes die op een grijs oppervlak dreven. Thee + varkens + witte stukjes + een woord dat Daniel te binnen schoot; vet! Dit was thee op basis van varkensvet!!! En wie waagde zich daaraan uit beleefdheid? Marloes! Na een slokje varkensvetthee besloten we om deze delicatesse aan ons voorbij te laten gaan en te vervangen voor normaal heet water. Was dit het enige wat we kregen aangeboden? Nee, ook sappige peren die net van de boom naast het huis waren geplukt, vielen ons ten dele. Na twee dagen in dit prachtige gebied (zeker in de herfst: wat een kleuren!) rond te hebben gelopen mochten we weer 12u in de bus terug naar Chengdu. En toen werden we er fijntjes aan herinnerd dat we in een aardbevingsgebied waren. Rotsblokken ter grootte van een grote vuist op de weg net op het moment dat wij kwamen aangereden. Blijkbaar had de chauffeur de beving van 2008 meegemaakt want hij wist niet hoe snel hij achteruit moest rijden. Nadat de weg vrij was gemaakt scheurde hij er met bovengemiddelde snelheid langs, bang voor meer vallende rotsblokken. Even later stonden we weer te wachten, dit x omdat de bus voor ons (dat precies dezelfde route reed en slechts 10min eerder wegging dan wij) tegen een vrachtwagen was aangereden. Hmz, we waren blij toen we weer in Chengdu waren.

- Jiuzhaigou: een dag na terugkomst uit Danba weer 10u in de bus richting het noorden van Sichuan. Dwars door het epicentrum van de beving van 2008. Ongelooflijk hoe de bergen waren toegetakeld, hoe dorpen onder zijn ondergelopen door zogenaamde 'quake lakes' en natuurlijk constante dreiging van rotsblokken op de weg. Ook hier en daar opstoppingen wegens geblokkeerde wegen, maar uiteindelijk waren daar witte bergtoppen in de verte en daar tussenin Jiuzhaigou (spreek uit als Djoodsjaigoo). Hoogtepunt van onze reis door China en misschien wel de mooiste plek ter wereld waar je kunt zijn tijdens de herfst. We schrijven er niets over omdat alleen foto's hier hun werk kunnen doen.

Dit was ook ons laatste uitstapje in Chengdu waarmee we aankomen bij een cijfer. Chengdu zelf krijgt van ons een 7,5 (8 van Daniel, 7 van Marloes omdat de zon nooit scheen). Het heeft ondanks zijn veertien miljoen inwoners iets gemoedelijks, waar ook het hostel Sim's Cozy aan heeft bijgedragen. Er zitten meerdere Carrefours wat het voor ons mogelijk maakte om broodjes kaas en pindakaas te eten. Het openbaar vervoer zit eigenlijk altijd vast maar je kunt er wel fantastisch op stap. De omgeving van Chengdu krijgt van ons een 9 met absolute uitschieter natuurlijk Jiuzhaigou. Als je ooit in dit deel van China bent, ga dan hier naartoe, en de panda's natuurlijk. Leshan Giant Buddha is impressive voor een middag maar erg toeristisch. Emei Shan is overrated en vol agressieve apen maar het westen van de provincie heeft nog veel authentieke, niet overspoelde dorpen en streken te bieden.