23u in de trein van Turpan naar Kashgar.

11:19

Daniel: Zoals verwacht zitten/liggen er mensen op onze stoelen bij het betreden van onze coupe. Een trio buitenlanders die hen wakker maakt, hadden ze vast niet verwacht. Het is bloedjeheet in de coupe waar ogenschijnlijk alleen wij last van lijken te hebben omdat de rest lekker hun jassen aanhoudt. Ik rits mijn onderste deel van mijn broek af en verwissel mijn schoenen voor slippers. Een treinreis van 23u geeft mij een dubbel gevoel. Het is wel 23u zitten dus een fatsoenlijke nachtrust zit er niet in, aan de andere kant kun je wel mooi mensen kijken/ruiken en misschien een praatje maken of eten delen. We zien wel.

Marloes: De aankomst in de wachtruimte was al een hele belevenis op zich. Bijna elk paar ogen, van de honderden mensen die er zaten, was op ons gericht. Het went nooit echt. Tijdens het wachten maken enkele dappere Chinezen foto's van ons. We tellen het aantal foto's en Daniel probeert er een slaatje uit te slaan door 1 jiao (0,002 euro) te vragen per foto. We hebben vanochtend amper ontbeten, dus (ik durf het bijna niet te zeggen) kijk ik uit naar die eerste bak heerlijke instant noodles. Maar eerst nog even wat lezen in De kleine blonde dood.

12:51

Daniel: Jammie, mijn instant noodles waren erg lekker. Ik had een soort kip kerry met een worstje gemaakt van weet ik veel. We weten ook nooit waar onze frikadellen van zijn gemaakt dus tsja, niet teveel bij nadenken. Mijn overbuurvrouw heeft hele kleine beentjes, dat geeft mij mooi wat extra beenruimte.

14:54

Marloes: We rijden door prachtig bergachtig gebied. Om ons heen kale bergen, veel zand, rotsen en af en toe een huis. Om een foto te maken van dit uitzicht, loop ik naar de restauratiewagen waar een raampje open is. De raampjes zijn te vies om goed doorheen te kijken. Helaas is het heerlijk frisse windje en uitzicht van korte duur. De conductrice zegt in het Chinees dat ik niet mag kijken, wijst naar een bordje waarop staat 'verboden afval naar buiten te gooien' en doet het raam en gordijn dicht. Nu zit ik weer in de hete wagon met voornamelijk slapende mensen. Hoewel, de gemoederen raakten net aardig verhit toen een man blijkbaar niet op de goede plek zat...aldus iemand van het leger.

16:12

Daniel: Ik heb net lekker een uiltje geknapt, maar werd wakker van de hitte. Zoveel mensen op een vierkante meter zonder raampjes om te ventileren zorgt voor benauwdheid. Er is opnieuw wat commotie. De politie beveelt een man zijn tas open te maken om vervolgens te doorzoeken. De politie spreekt Chinees, de meeste mensen aan boord van deze trein niet. Die spreken enkel Oeigoers. Er is een vriendelijke Oeigoeirse vrouw die probeert te bemiddelen en te vertalen maar de politie lijkt flink chagrijnig. Ze vinden niets maar nemen wel twee Oeigoeren mee.

16:32

Daniel: De twee Oeigoeren zijn nog niet terug, er zijn wel twee militairen (Han Chinezen) die met ons op de foto willen. Ten overstaan van de gehele coupe zeg ik dat 1 foto 1 jiao kost. Hij kijkt me serieus aan en wil betalen totdat hij ziet dat ik een grapje maak en er breekt een ietwat verlegen glimlach op zijn gezicht door. Ik wil de Oeigoeren ook iets te lachen geven.

21:24

Marloes: Het is even geleden sinds mijn vorige stukje. De foto met de militairen was de kickoff voor de rest van de wagon om ook een fotootje te maken. Ik was geloof ik wel favoriet. Ook vrouwen willen graag met me op de foto. Een kindje met heel licht gekleurde ogen zat een tijdje bij me op schoot en nam daarna tientallen foto's van mij. Om de hitte te ontvluchten, liep ik even naar de luxe slaapcoupé. Ik kon me aardig redden in een gesprek in het Chinees. Mijn Chinees gaat vooruit. Overigens zijn in het slaapgedeelte voornamelijk Han-Chinezen, hier voornamelijk Oeigoeren. Het is nu donker buiten.

04:00

Ik word wakker van de commotie, we zijn in Akso en heel veel mensen stappen uit incl. de drie mensen tegenover ons. Als kleine kinderen springen we op de lege plekken om ze als een veredeld bed te gebruiken. Marloes en Balraaj onze Brits/Indiase reisgenoot, pakken ieder drie stoelen om op te slapen. Ik neem genoeg met een plekje aan het raam ergens anders in de trein. Op zulke momenten voel ik me gezegend met Rijkeboer genen, overal en in alle posities kunnen slapen.

09:05

Marloes: Wat een nacht. Zittend op een niet comfortabele stoel met het volle licht in de trein aan, kan ik niet slapen. Het was meer zitten met mijn ogen dicht. Gelukkig gingen er bij Akso veel mensen uit; ruimte!! Met drie stoelen om op te liggen, kon ik enigszins de slaap vatten. Nu redelijk gebroken...maar ach, we zijn jong.

10:00

Daniel: Zo, dat was best een goede nachtrust, een hele diepe slaap heb ik niet bereikt maar voel me niet kapot. Ontbijt is oploskoffie met Oreo koekjes. De 23u zijn voorbij gevlogen, of getreind of what so ever.

10:40

Daniel: Aankomst in Kashgar, of Kashi in Chinees. We zijn nu in het uiterste puntje van China waar zowat niemand Engels of Chinees spreekt, waar mannen met baarden en hoedjes hun kleedjes uitspreiden voor het bidden tot Allah, waar vrouwen en hoofddoek dragen en veel stijlvoller en met meer charisma dan hun oostelijke landgenoten rondlopen. We gaan na deze Xinjiang trip een uitgebreide blog schrijven over deze fantastische provincie in China.

Kleine voetnoot: er zijn wat spanningen tussen de grootste bevolkingsgroep van de autonome provincie Xinjiang, de Oeigoeren, en de Han-Chinezen die sterk hun opmars maken hier (middel dat de Chinese overheid gebruikt om een Oeigoerse opstand te voorkomen). De Oeigoeren strijden voor onafhankelijkheid en hebben sterke anti-Chinese gevoelens. Andersom, lijkt het erop dat de Chinese autoriteiten het de Oeigoeren lastig willen maken.