Heel vroeg in de ochtend kwamen we aan in Huaraz. Gelukkig konden we direct in onze kamer, want de vermoeidheid van de nachtbus werd verergerd doordat we wederom moesten wennen aan de hoogte (3000 meter). Gelukkig konden we relaxen in een prettig café, het stadje bekijken waar een of andere demonstratie op het plein was en hadden we alle tijd om te bepalen wat we in Huaraz zouden doen en hoe we vanuit daar weer verder zouden reizen.

We besloten de wandeling naar Laguna 69 te maken. Andere reizigers waren daar erg enthousiast over, dus ondanks dat het 3 uur heen en 3 uur terug reizen plus 6 uur wandelen tot wel 4800 meter was, leek ons dat wel de moeite waard.

Na een bus en een gedeelde taxi konden we eindelijk om 10 uur gaan wandelen. Er hingen wel wat wolken, dus we hoopten dat we wel uitzicht zouden hebben. Onderweg kwamen we ook nog langs 2 andere meren.

De wandeling naar Laguna 69 was erg indrukwekkend. Grazende koeien op de relatief vlakke grasvelden naast de rivier en hoge bergen met op de toppen gletsjers.

Het weer viel gelukkig erg mee, zodat we goede en heel erg mooie uitzichten hadden. De tocht was wel erg zwaar: 3 uur omhoog lopen op die hoogte is pittig en onze longen en spieren hadden het zwaar te verduren. Maar eindelijk was daar dan het schitterende uitzicht: een heel mooi meer met eromheen hoge pieken en een grote gletsjer. Het was alle moeite meer dan waard en absoluut een van de mooiste wandelingen die we ooit gedaan hebben.

Nadat Frans een zeer frisse duik had genomen in het meer, zijn we terug gelopen naar de plek waar onze taxi wachtte en in de stromende regen (precies op tijd!) teruggereden. De volgende dag in Huaraz hebben we het (weer) rustig aangedaan, voordat we de (nacht)bus(sen) richting Mancora namen.