Maandag 25 mei 2015
t/m
Donderdag 28 mei 2015

Maandag 25 mei 2015
Vandaag vroeg op om de stray bus te nemen van Auckland naar Paihia, oftewel richting de Bay of Islands. Het topje van het noordelijke eiland en dé plek waar het volgens de kiwi's nooit winter is. Door alle goede verhalen van andere lieve mensen die ik gedurende de afgelopen twee maanden heb ontmoet waren de verwachtingen hooggespannen! Onderweg naar Paihia hadden we nog een korte stop bij een meer dan 800 jaar oude boom; de [...]
Een boom die vroeger overal te vinden was, maar vanwege zijn usefullness werd gekapt en gebruikt voor het maken van meubels, etc. Rond 13.00 uur kwamen we aan in Paihia waarna we de hele middag nog hadden om zelf iets te gaan doen. Ik voelde me redelijk lui dus besloot het dorpje een beetje te gaan verkennen. Bij de library een klein WiFi momentje gehad en daarna de walk begonnen naar het viewpoint (een anderhalf uur durende walk), wel prima dus. Helaas was het resultaat, het uitzicht, wat teleurstellend.. Je kon niet ver rondkijken en moest vooral tussen boom door gluren. Niet ideaal dus. Ah well. Op weg naar het hostel maar even wat boodschappen gedaan en daarna hadden we een gezamenlijke bbq van het hostel: $12 voor een drankje plus steak, worst, baked potato, salade en wat brood. Opzich best prima dus! Hierna met de stray bus wat drankspelletjes gedaan en rond 23.00 uur heerlijk gaan slapen. De volgende dag moesten we helaas vroeg op, we hadden namelijk bijna allemaal de Cape Reinga Tour. Een tour naar 90 mile beach, Cape Reinga en een fish and chips shop. Ninety Mile Beach is een strand van 88 kilometer (idd, geen ninety miles..) maar prachtig uitstrekkend én het is een weg! Dus de bus heeft heerlijk over het strand gereden langs de zee. Aan het einde van de strook staan wat zandduinen die ideaal zijn voor wat sandboarding! Oftewel, naar boven klimmen met een board en dan met je bovenlichaam op het board gaan liggen en naar beneden glijden!! Het gaf me van tevoren wat zenuwen, maar als je het eenmaal een keer gedaan hebt, houdt niks je meer tegen! Real fun:) Hierna reed de bus door naar Cape Reinga, het noordelijkste puntje van het Noordereiland. Een heilige plek voor de Moari, die geloven dat de spirits hier hun laatste reis maken. Je mag dus ook geen eten meenemen voorbij de poort van Cape Reinga en het is een prachtige plaats waarbij je uitkijkt over een mooie baai met een mooie lighthouse. Met het weer hadden we enorm veel geluk, want elke keer als we weer de bus inklommen ging het regenen, en als we eruit klommen stopte het meestal of miezerde het wat na. Heel prima dus! Op de weg richting Paihia hadden we onze foodstop bij 'de beste fish and chips zaak'. Helaas zeggen ze dat hier van veel dingen, dus de geloofwaardigheid springt er niet meer vanaf. Echter was dit inderdaad hele goede fish and chips! Ik werd niet misselijk zoals normaal van de frituursmaak, het was heerlijk met wat citroen erbij:)
's Avonds lekker op bed gechillt, terwijl veel anderen een pubquiz gingen doen. Ik zou namelijk met Imogen de dag erna een 5 uur durende walk gaan doen en wilde wel uitgerust beginnen. Wat gepraat met Merel en Megan die ook in de dorm waren gebleven.

Woensdag 27 mei 2015
Half 10 begonnen Imogen en ik aan onze vijf uur durende walk. De walk gaat langs de kust en loopt van Paihia tot Russell. Je moet van Opua naar Okiato een ferry nemen en aan het einde van Russell naar Paihia neem je ook weer een ferry. Het weer was niet denderend, vrij bewolkt en wat miezer, maar echte regen bleef redelijk uit. De walk was de moeite waard: door bos gebied, door mangroven, langs oesterfarms, langs de kust. Heel nice. Het eindpunt is Russell: een heel schattig dorpje. Het gezelschap was ook heel nice, samen goede gesprekken gevoerd:) Ik ben blij dat Imo en ik elkaar hebben leren kennen. De dag erna gingen Imo en ik samen richting de Haruru falls. Het hostel van Imogen had gratis fietsen te leen. Mooi zou je denken, maar dat was het gevaarlijkste (en domste) wat ik ooit heb gedaan: een fiets geleend zonder remmen. In versnelling oma dus richting het begin van de walk gefietst. Gelukkig ging ik heeeel langzaam, want Imogen kent als Brit blijkbaar niet echt het begrip 'hand uitsteken als je afslaat'. Er waren dus wat onverwachte bochten, aangezien zij voorop reed. But we got there safe and well. Helaas was de walk naar de waterval niet zo interessant, er was wat spierpijn aanwezig na gisteren en iedereen is het erover eens dat return walks (zelfde weg heen en terug) saaier zijn dan loop walks.. Dat was dus jammer, maar ook vandaag weer goede gesprekken wat het minder erg maakte. Hierna mezelf getrakteerd op een reusachtig ijsje! En toen ging de bus alweer terug naar Auckland.. Last days in New Zealand..!