Maandag 6 april 2015
Waitomo, Nieuw Zeeland
Op maandag vertrokken we rond 08.00 uur uit Raglan op weg naar Waitomo (Caves) en Mourea. Rond 10.00 uur waren we bij Waitomo waar een paar mensen van de bus de Spellbound tocht gingen doen en sommigen, waaronder ik, de Tumutumu Toobing. Dit heette blackwater rafting, maar er gebeurde niet heel veel rafting. Verder was het wel echt geweldig! Je hebt je zwemspullen aan met daarover een dik wetsuit en nog een jasje, laarzen en een helm met lamp. Je daalt af met een ladder de cave in en doet ondergronds een stuk van 2,5 uur waarbij je moet klimmen, kruipen en zwemmen door de grot. Een van de coolste stukjes was al snel in het begin waarbij we head first een gat in moesten duiken en een klein stukje naar beneden gleden het water in, net een glijbaan! Wel heel koud, iets van 10 graden.. Maar dat wende gelukkig redelijk. Het enige licht kwam van de lampen op ons hoofd en soms deden we ook alle lampen uit voor een tijd zodat je alle glow worms kon zien aan het plafond. Eigenlijk maggots waarvan de uitscheiding licht geeft om eten aan te trekken. Heel mooi om te zien! Net een groene sterrenhemel.. Het stukje black water rafting hield in dat we in een band over het water dreven. Je kon vanaf een rots met je band achterstevoren het water inspringen en hierbij was ik natuurlijk de enige die uit z'n band flipte bij het neerkomen, mweb. Maar echt een super vette ervaring!! Er zijn wat foto's gemaakt, maar ik heb ze nog niet gezien dus ik ben erg benieuwd!
Na de tumutumu konden we heerlijk douchen en gingen we op weg naar Mourea. Hier was een traditioneel Maori huis, waarbij we ook op traditionele wijze ontvangen werden en ons naar de cultuur moesten gedragen: vrouwen voorop om te laten zien dat je goede bedoelingen hebt, halverwege het veld richting het huis stoppen om aan je overleden dierbaren te denken en vervolgens schoenen uit en dan mocht je het 'huis' in. Het 'huis' is meer hun kerk waarin alle ceremonies van bruiloft tot begrafenis worden gedaan. In het huis gaat niemand zitten, totdat iedereen zeker weet dat er genoeg stoelen zijn voor ieder, er mag niet gegeten of gedronken worden en foto's mag je niet maken van andere foto's, omdat de Maori geloven dat je dingen (spirits) met je mee kan nemen op die manier en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Om hallo te zeggen leg je je voorhoofd en neus tegen die van de gastheer en gastvrouw. De gedachte hierachter is dat de voorhoofden contact maken en er geen geheimen meer zijn tussen gast en gastheer. Een hele mooie intieme gewoonte. Weer eens wat anders dan een zwaaibeweging met je hand.
Eer behalen de Maori uit alles wat ze voor anderen kunnen doen. Iedereen helpt elkaar dus met koken, afwassen, etc. In het buurthuis (naast het traditionele Maori huis) dus met z'n allen geholpen en heerlijk gegeten. Voor en na het eten wat spelletjes kunnen spelen. Toevallig lag er ook Blokus! Dus dat heb ik geleerd aan wat Canadezen en Noren. Ook werd er wat ge-a******d (een kaart spelletje) wat ik weer van Corey en Josh had geleerd. I love games. Hierna kregen we een culturele show! Hoe vet was dat! Traditionele zang en dans en haka kwamen voorbij en het was echt amazing en geweldig om te zien. Het liefst had de hele bus de hele avond lang hakas en dans willen zien en horen, maar helaas. Hierna mochten de jongens ook een haka doen na wat oefenen en de meisjes een Poi-dans. De poi had ik ook al gezien in Thailand: eigenlijk een bal aan een touw die sommige mensen op de meest elegante manieren overal naartoe kunnen draaien zonder in de knoop te raken. Dat ziet er makkelijk uit maar mensen mina wat is dat lastig.
S avonds sliepen we allemaal in het Maori huis, waar we verhalen te horen kregen over de geschiedenis van de Maori en hun huidige politieke en economische status etc. Erg interessant, want de Maori zijn eigenlijk nog steeds slechter af dan de Europese Nieuw Zeelanders..
In het traditionele Maori huis heerlijk geslapen, het was net een grote sleepover! Eindelijk begint ook mijn lichaam hier te wennen aan de tijd, aangezien ik weer normaal naar de wc kan (jeej). Ik was al bijna van plan om naar een ziekenhuis te gaan, omdat ik bang was voor een bug but all is well again.
Morgen scheiden Emily en ik ons af van de groep.. Super jammer, maar wij gaan een stukje east cape zien, wat de rest niet gaat zien, dus its for the better..