Donderdag 7 mei 2015

Helaas heel wat scenery gemist vandaag. De stray bus waarin wij ons bevinden werkt op mijn slaapgenen, want binnen 10 minuten nadat ik ben ingestapt, val ik steeds in slaap bij deze bus. Maar gelukkig heb ik niet alles gemist! Wanneer je denkt dat je NZ gezien hebt, weet het land je toch weer te verbijsteren met zijn schoonheid.. Er zijn mensen die the deep south niet bezoeken en het enige wat ik daarover kan zeggen is gelijk aan kiwi opinie: als je the deep south niet gezien hebt, heb je NZ niet echt gezien. Het was regenachtig, de eerste keer voor deze busdriver om met regen naar Milford Sound te gaan. En ook zij zei dat dit een van de mooiste dingen ever was.
De deep south staat ookwel bekend als Fiordland. Milford Sound was een Glacier gebied, maar de Glacier verschoof richting de zee, waardoor er een fjord ontstond. De weg ernaartoe was sprookjesachtig mooi door de regen. Honderden (dit is geen Fairy overdrijving, ik bedoel letterlijk honderden als in meer dan tientallen, niet te tellen) watervallen stroomden van bergen af. Blijkbaar zie je deze echt alleen maar als het regent! Onderweg moet je door een redelijke lange tunnel, door mensen gemaakt zonder machinery, waarna je uitkomt op een brug en het daglicht inclusief bergen met watervallen je weer tegemoet schijnt. Bijna Harry Potter achtig. De driver (Lolly, ja elke driver heeft een vaste bijnaam die ze als trainee toegewezen krijgen en die ze voor alles gebruiken) had een LOTR soundtrack opgezet, echt heel awesome als geheel. Door de waanzinnig mooie rit waren de verwachtingen voor de Milford Sound Cruise wat hoog gespannen, dus zoals bij mij te verwachten valt, was ik ook iets teleurgesteld. Maar desalniettemin was het een hele mooie cruise met Real Journeys met commentaar aan boord en gratis koffie en thee. Ik stond de eerste 30 minuten dapper voorop het schip waar zich een stormachtige wind bevond (8 out of 10 for windiness according to Tim). Maar het gevoel in mijn gezicht verdween lichtelijk dus toen toch maar wat verplaatst. De Milford Sound heeft ook een Fairy Falls. Which, by the way, was very pretty! Neil vond het grappig om een Fairy falls foto bij de Fairy Falls te maken. Uhm, jep, not going to happen. De cruise heeft wel hogere verwachtingen geschapen voor de Doubtful Sound. Gezien we dan 1,5 dag hebben ipv 1,5 uur komt dat vast goed!
Onze overnachting vond plaats in Gunn's Camp. Een erg ouderwetse accommodatie met veel gebruik van hout voor bijvoorbeeld het opwarmen van bijvoorbeeld water. De energie/elektriciteit ging uit om 22.00, dus we lagen allemaal netjes op tijd in bed. In onze dorm lag ook Marina, onze tijdelijke 6e partner in crime! Zij gaat morgen ook mee naar Stewart Island.

Vrijdag 8 mei 2015
Voor onze tocht richting Stewart Island, gingen we eerst nog het laatste stuk van de Routeburn Track lopen naar de Key Summit! Een tochtje van maximaal 3 uur, waarvoor we vertrokken rond 07.30 uur. Het was helaas erg bewolkt en ook deze dag erg regenachtig, maar het was het totaal waard! Het laatste stukje van de Routeburn Track staat bekend om zijn alpine wetlands, prachtig moerassig gebied met af en toe wat meren en prachtige bomen. Loved that. Daarnaast bestond de weg omhoog uit allerlei paden over en langs waterwegen met blauwige stenen. Gewoonweg heel mooi. Door de mist hadden we nul uitzicht op de weg naar boven, maar op de weg naar beneden verschoven de wolken een klein beetje, waardoor we konden zien dat er vrij dichtbij mooie bergen met sneeuw on top stonden! Op een zonnige dag moet deze walk nog mooier zijn en ik vind het 100% jammer dat ik in mijn leventje zal moeten wachten op de dag dat ik dat kan beleven, aangezien ik daar nu de tijd niet voor heb. Na de Coast Walk had ik ongeveer aan mezelf beloofd mezelf niet meer iets aan te doen met betrekking tot de combinatie: 10 kilo backpack en 3 dagen lopen. Maar ik denk dat ik mij bedacht heb. I want to do this. In ieder geval iets geweldigs om naar uit te kijken. Na deze walk ging de Stray bus op weg naar Invercargill, Bluff; hier gingen Tim, Dennis ik en Marina op de ferry richting Stewart Island, het eiland voor birdwatching, met de grootste kans op kiwi spotting. Ook zou dit weekend his royal highness Prince Harry op Stewart Island zijn. Helaas is dat net als wij weg zijn, maar you never know. Deze avond hebben we twee keer buiten in het donker gelopen in de hoop een kiwi tegen te komen. Helaas niet gebeurd. Morgen gaan we naar Ulva Island, een speciaal eiland waarop nog heel wat vogels zouden moeten zitten. Wie weet ook nog een kiwi.