Vrijdag 24 april 2015
Franz Josef, Nieuw Zeeland
Poging twee. Want poging 1 had ik na twee uur schrijven per ongeluk gedelete. Fml. Okay, daar gaan we.
Bij het wakker worden is het helaas al snel duidelijk: sucky weather. Met een klein sprankje hoop ben ik toch even de receptie ingedoken, die voor de zekerheid nog even naar de Glacier shop bellen. Het had echter niet mogen zijn: de Ice Exploring Tour was gecancelled. Dat werd hem dus niet deze dag. Iedereen van de Stray bus ging wel nog even langs de Glacier shop om wat extra informatie in te winnen. Zo ook ik; helaas tot en met iig dinsdag slecht weer. Misschien woensdag opklaring en donderdag waarschijnlijk wel mooi. Al redelijk snel wist ik dat ik hier niet vertrek voor ik met mooi weer de Glacier op ben geweest. Its my number one thing for New Zealand, so i am not moving a muscle! Nu was de vraag meer, wie kon (en wilde) ik nog meer overhalen om samen met mij te wachten, wetende dat het de komende dagen alleen maar zou regenen.. Franz Josef is een dorp dat bestaat uit twee straten, dus erg veel is er niet te doen. Wel zijn er redelijk wat walks en er is een YHA! Mijn plan stond vast: verkassen en het weer uitzitten. Voor deze dag met een groep de Franz Josef Glacier Valley Walk gedaan waarbij je door een grauw maar prachtig (dat klinkt tegenstrijdig heh..) landschap loopt en op het eind een blik op de Glacier, die verderop ligt, kan werpen. De natuur maakt dat het een prachtige wandeling is: laaghangende bewolking, het water van de Glacier wat zich voegt bij het andere water en waardoor er 'rook' of een soort mist boven het water ontstaat, oranje/rood gekleurde stenen. Veel respect voor de hele bus, waarbij groepjes apart van elkaar besluiten om ondanks de regen de valley walk te gaan doen; in totaal toch ruim drie uur door de regen. Op de terugweg komen we dus ongeveer de hele bus tegen, heel cool. Op weg naar de walk was ik met mijn groepje even het YHA hostel ingedoken. Dat was mijn tactiek om mensen te laten zien hoe fijn de YHA's kunnen zijn. Deze heeft namelijk ook weer een enorme lounge ruimte, grootse keuken, cinema room, gratis WiFi en zelfs een sauna!! De YHA blijkt daarnaast $20 te zijn ipv de $30 die we met Stray bij het Rainforest hostel betalen. Happy to say dat Tim, Dennis en Divera besloten om bij mij te blijven! Met Tim en Dennis zat ik in een hutje in Abel Tasman, wat toen heel gezellig was. Divera is Nederlands, wat ervoor zorgt dat ik mijn NL weer een beetje kan ophalen. Dat klinkt misschien gek, maar op gegeven moment begon ik met een gek accent NL te praten en kon ik mijn eigen uitspraak niet meer kennen. Oopsie. Maar wel gezellig dus!! Op zaterdagavond was er in Rainforest een unlimited pizza night! Een mooie avond om de tijd met de leukste mensen uit de derde Straybus mee af te sluiten: Nadine, Alex, Jenni, Alex, Sia, Victor en Alan.
Vanaf zondag begon het wachtfestijn. Gelukkig was er goede WiFi, waardoor ik fijn met pap, mam, Vi, Billy en Mirjam heb kunnen skypen. Dat is echt het fijnste en ik was er ook wel weer aan toe om iedereen even te zien en spreken:) dus thanks people! Ook nog een wasje gedraaid. En! Last but not least, zoals jullie allemaal gezien kunnen hebben, heeft Zennie (voor niet-ingewijden: mijn laptop) twee volle dagen gedraaid om al mijn foto's en filmpjes te uploaden. Dat geeft heel wat rust, omdat ik al mijn prachtige foto's, op welke ik stuk voor stuk stiekem een beetje verliefd ben, nu zeker weten niet meer kwijt kan raken. Jeej!
Op Tim en Dennis ben ik redelijk dol geworden. Naast dat ze gewoon lief zijn, hebben ze leuke humor en stralen ze af en toe rust uit. Met z'n viertjes komen we de dagen goed door met spelletjes, walks, boodschappen doen, films/series kijken, in de sauna zitten, etc.
Tim is ongeveer mijn leeftijd, afgestudeerd, komt uit de UK en is soms gewoon super droog. Dennis komt uit Duitsland en bedoelt alles goed, maar is nog jong en echt zó eigenwijs. Gelukkig heeft hij dat zelf meestal (maar niet altijd) ook door, maar soms word ik echt gek van hem. Samen zijn ze obsessed met Magic, een kaartspel wat Bas vroeger ook speelde. Bizar hoe ze daar helemaal in opgaan. We zullen waarschijnlijk nog een tijdje met elkaar mee reizen, aangezien we ongeveer dezelfde dingen willen doen op de bestemmingen die nog gaan volgen, dus dat is wel fijn.
Met het weer hebben we al redelijk wat gekke dingen meegemaakt. Voornamelijk heeft het veel geregend, maar het kan ook plotseling overslaan naar droog danwel enorme stortbuien. Op maandagochtend was ik met het Vietje aan het skypen rond 07.30 toen ik net wakker was. Heerlijk even wat thee erbij gepakt en in chillmodus, het zou die dag echter toch stormen buiten. Imagine my surprise toen ik een blik naar buiten wierp en opeens blauwe lucht zag! Na kort overleg met Vi ben ik teruggerend naar de kamer waar de helft nog half lag te slapen. Guuuyyys! I'm not even kidding its blue outside!! Waarop Tim reageerde met 'WHY is the weather here like voodoo??!' Haha, mooie man. Anyway, iedereen schoot in de kleren en we vertrokken richting de Glacier shop! Er was inderdaad kans op een tour, maar er waren wel alleen nog maar individuele plaatsen. Divera besloot de kans te grijpen en vloog naar de supermarkt om snel nog ontbijt te halen voor ze zou vertrekken. Tim, Dennis en ik gingen richting de i-site om te kijken of er walks open waren, aangezien de valley walk van afgelopen zaterdag blijkbaar weggespoeld was met op andere walks wat omgevallen bomen en omlaag gevallen rotsen. Just another day in NZ.. Niet veel wat we dus konden doen vandaag. Na vijf minuutjes stapten we de i-site weer uit. De blauwe lucht was volledig verdwenen. De bergen trouwens ook. Het enige wat er nog te zien was, waren wolken. Totaal geen zicht meer whatsoever. Het weer is echt like voodoo. Het kan zo omslaan, maar ook totaal anders uitpakken dan de voorspelling. Ook de tours van deze dag werden vroeg of laat dus gecancelled. Helaas pindakaas. Op woensdag zou het beter weer worden, maar helaas bleef het wisselvallig, ook woensdag dus geen tour. Voor donderdag was er vanaf het begin op alle sites en apps zon met blauwe lucht voorspeld. Alle hoop was voor ons dus gevestigd op donderdag, aangezien we vrijdagochtend weer met de Stray bus verder zouden gaan.. In the category things that make me nervous... Op woensdagmiddag hadden de jongens en Divera los van elkaar nog een mooie walk gemaakt, waarvan ik nogal baalde dat ik hem niet gedaan had. Plan B voor donderdag bestond dus al uit in ieder geval één andere activiteit. But I won't loose my fate in snow! Yet..
Donderdag 30 april 2015
D-Day people!! Bum. Bum. Bububu bum. Bum bububu. I can see clearly now the rain is gone. I can see all obstacles in my way. Gone are the dark clouds that had me blind. It's gonna be a bright sunshiny day!
De wekker stond vroeg! Gister besloten gewoon vroeg op te staan, zodat ik bij goed weer voor het ontbijt en douchen de walk van 1,5 uur kon doen. Niet zo fris, maar wel fruitig stond ik dus rond 7.30 buiten en lieve mensen, er was geen wolkje te vinden. Op andere dagen bleek er dan echter na een uur opeens allerlei waterdamp op te stijgen, dus ik durfde nog niet 100% te hopen, maar het gaf een goed gevoel! De walk die de anderen gister hadden gedaan, was inderdaad prachtig. Met een erg schommelige brug boven wat hard stromend water. Scary. Bij elke helikopter die ik hoorde, werd ik steeds blijer. Het weer was om 09.00 nog steeds spotless en alle twijfel van cancellation waren dus verdwenen: we were going up the mountain!!!!!! Iedereen was mega excited! Hier hadden we immers zo lang opgewacht. We waren de groep van 12.05 en kregen speciale kleding voor op de glacier: goede water- en winddichte broek, warme sokken, goede schoenen, ijscrampons, handschoenen, beanie, rode tas voor water of camera and we were off! Eerst een kleine walk door het bos, waarna we aankwamen bij het heli platform met prachtig uitzicht op de glacier. Na wat (oneindig lang voelde) wachten mochten we dan de helikopter in! Devira en ik voorin vanwege het gewicht en de jongens samen met twee anderen achterin! De vlucht was kort maar geweldig!! Mooi filmpje kunnen maken! En toen stonden we op de glacier. De afgelopen dagen was er een halve meter (!) regen gevallen, wat betekende dat gister alle guides de glacier op waren gegaan om een totaal nieuw pad uit te hakken. Daarnaast waren er wat nieuwe gleuven ontstaan (doordat wat ijsbergen waren verschoven) waardoor we een nieuwe route konden nemen. Wel netjes achter de guide blijven, want elke onschuldig plasje water kon een 13 meter diepe misleiding zijn. We moesten ons tussen ijswanden doorschuiven, op en van ijstrappen af, en dat alles in een prachtig landschap. De guide Pete (die trouwens ook heel cute was) hakte af en toe letterlijk voor ons nieuwe trappen uit met zijn ijsbijl. Het ijs is er zo blauw doordat de water moleculen zo dicht op elkaar zitten, waardoor er geen licht doorheen gaat. Daarnaast is het glacier water prima en heerlijk om te drinken. Echter dehydrateert het water doordat het ijs zo puur is en daarom geen mineralen bevat: veel ervan drinken is dus minder slim. Terwijl we aan het hiken waren zagen we letterlijk een mini lawine van een berg 500 meter verderop. Dat zie je zo vaak op tv, maar is bizar om in het echt te zien: zo indrukwekkend! Na de prachtige hike van 3 a 3,5 uur gingen we weer met de heli naar beneden, met zonsondergang, heel gaaf. Het geheel was of the greatest things i have ever done!! De geweldige dag eindigde niet hier, want we hadden gedurende de week besloten om een feestmaal met steak te houden als het eindelijk zover zou komen dat we de tour zouden doen. 's Avonds aten we dus heerlijk steak en hebben we wat biertjes gedronken op onze mooie dag. Wat was dat geweldig!!