Vandaag was één van de dagen waar ik enorm naar uitgekeken had: we gingen naar Kaikoura. Dit is een plek is Nieuw-Zeeland waar er een overvloed is aan zeedieren. Je hebt er walvissen, dolfijnen, zeehonden, albatrossen etc. Er zijn zelfs al Orka's geweest die in de baai komen jagen… Alle dieren worden aangetrokken tot deze plek vanwege de grote canyon onder water die ervoor zorgt dat er een overvloed is aan eten voor al deze dieren van de voedselketen. Vanuit Hamner Springs was het een heel mooie "scenic drive" door de bergen die weer heel hard leken op "The Shire". Elk moment verwacht je dat er hobbits de straat overlopen. :o) Het landschap onderweg was adembenemend… Eens aangekomen in Kaikoura waren we een beetje teleurgesteld, want er hing een zware mist over het strand en de zee, wat wil zeggen dat het onmogelijk is om dieren te spotten. Toch zijn we direct naar de Whale Watch gereden om onze tour vast te leggen en we hadden gelijk, alle tours waren onder voorbehoud (als het weer beter werd, dan zou het kunnen doorgaan). We konden niets anders doen dan onze vingers kruisen… om 15.00 stonden we er opnieuw met een bang hartje, want de mist was wel opgeklaard, maar er was nog steeds een enorme rukwind… maar YES, de tour ging door en een half uurtje later zaten we op de boot, op zoek naar walvissen. Voor we vertrokken, heeft Nico voor alle zekerheid nog een pilletje genomen want er was een waarschuwing voor reusachtige golven die zouden leiden tot misselijkheid. Op de boot waren er buiten de kapitein nog 3 andere leden; 2 moesten de horizon afzoeken naar tekenen van walvissen, terwijl eentje alle uitleg gaf over de zee en alle dieren die er te vinden zijn We hadden beide het vermoeden dat deze meid wel eens Vlaams zou kunnen zijn, dus ben ik het gaan vragen en ja hoor… Sarah was zelfs van Kappelle-Op-Den-Bos! Sinds 1 oktober werkte ze al voor de Whale Watch na haar studies biologie en dit voor het zomerseizoen. Één woord: BANGELIJK! Na een half uurtje hadden we reeds onze eerste walvis gespot: sperm whales zitten hier het hele jaar door. Ze duiken zo'n 45 tot 50 minuten (en gedurende die tijd houden ze hun adem in) en daarna komen ze naar het oppervlak voor maximum 15 minuten om te ademen en adem in te slaan voor de volgende duik naar voedsel. In totaal hebben we 3 verschillende walvissen gezien en op het einde van de rit nog heel veel dolfijnen: common dolphins. Door hun enorme snelheid waren deze iets te snel voor Nico om foto's van te nemen :o) Het was een zeer succesvolle tour en tegen we terug waren, was het hoog tijd om te eten en dus zijn we iets heel typisch gaan doen voor de Kiwi's: fish & chips gaan halen in het fritkot. Mmmmmm, lekker! Daarna nog een frisse pint in de Irish pub om de hoek en de dag was weer zeer geslaagd!

Damn, ik weet dat ik al veel geklaagd heb over het weer hier, maar het is toch echt wel extreem. Deze nacht rond 4u zijn we beide wakker geworden omdat ons busje hevig van links naar rechts aan het schudden was en het werd ons direct duidelijk dat het serieus aan het stormen was buiten: wind, regen… de natuur op z'n best! Toen we deze morgen het ontbijt gingen maken, zagen we dat er heel wat mensen in de tv-ruimte hadden geslapen omdat hun tenten het gewoon begeven hadden tijdens die verschrikkelijke weersomstandigheden. Wij waren zeer blij dat we in ons busje zaten en niet in een tentje! Je kon ook zien dat er op de toppen van de bergen verse sneeuw lag. Ikzelf heb wel last van de enorme temperatuurverschillen :o) (geef mij maar het tropische klimaat van Azië) Na een stevig ontbijt zijn we aan de wandeling begonnen: Kaikoura Peninsula walkway. Deze wandeling gaat helemaal van het stadje rond het schiereiland om dan weer in het stadje te eindigen en je bent er wel een paar uur mee zoet. Het eerste wat we op onze wandeling zijn tegengekomen, is het Fyffe house. Dit is het oudste gebouw van de stad, ooit gebouwd door een Schot die hier de eerste Europese migrant was. Het gebouw is gebouwd op de beenderen van walvissen en er hebben dus ook walvisjagers hun intrek genomen voor ettelijke jaren. Bij de Point Kean parking zouden we fur seals ontmoeten en er lagen er inderdaad enkele te pitten; er lag er zelfs eentje op het houten wandelpad. Redelijk verschietelijk. Ze trekken zich echt niets aan van alle mensen en laten zich zeer gewillig fotograferen. Tijd om hier onze lunch naar boven te halen terwijl we ze in de gaten houden. In de verte zagen we dat het weer opnieuw aan het omslagen was en besloten we om een stapje sneller te zetten; zeker toen we enkele regendruppels voelden. We hadden deze morgen beiden niet de nood gevoeld om onze regenjas mee te nemen (het had toch al wel genoeg gegoten 's nachts zeker) en we beklaagden het ons al. Vanaf we de kust verlieten, hebben we gewandeld in de vele weiden letterlijk tussen de koeien. Gelukkig waren die opgezet met de indringers en voelden ze zich niet bedreigd. De koude wind blies als gek en zorgde ervoor dat mijn oren er bijna afvroren :o) De laatste rechte lijn zijn we zelfs door het bos gewandeld, net een sprookjesbos met de vele rode paddenstoelen. We waren moe en voldaan als we het stadscentrum opnieuw in het vizier kregen. We hadden het gehaald en voor mij was het tijd voor een beloning: een overheerlijke kinderbueno mmmmmmm…