We zeggen de mooie baai van Kaikoura vaarwel en rijden richting de Marlborough wijnstreek. Bijna heel de weg gaat langs de kustlijn en we beslissen toch om een laatste stop te maken om naar de fur seals te kijken. Als je een hoopje rotsen ziet, kan je bijna zeker zijn dat ze wel aanwezig zullen zijn. de dieren blijven echt geweldig om naar te kijken! Nog iets geweldig om naar te kijken, waren alle oldtimers die ons kruisten. Er moest wel ergens in de buurt van Kaikoura een bijeenkomst zijn, want we hebben er massa's gezien (jammer dat ik er geen foto's van heb kunnen nemen). In één van de vele bochten hebben we met veel moeite een zeevogel ontweken en ja hoor - de mensen die mij een beetje kennen, weten nu al wat er volgt - ik had de missie om deze vogel te redden. Ok, ik ga niet in detail treden, maar de missie is helaas mislukt en het resultaat: bloedende tenen van Caro! Die snavel was potverdomme zeer scherp :o( Conclusie: wildlife wil nu eenmaal niet gered worden, want ze snappen niet dat je ze wil helpen… Op deze manier heeft onze EHBO kit dan toch zijn nut bewezen :o) Ik had niet gedacht dat we die ooit zouden moeten gebruiken. Aangekomen bij onze camping (weer een top 10 keten) waren we meer dan aangenaam verrast: er is zoveel ruimte, zoveel groen en zelfs een riviertje. Hoog tijd dus om de picknick boven te halen en ons aan de rivier te zetten (jaja, we zijn echte boskakkers, hihihihi). In de late namiddag was het dan tijd voor het echte werk: wijn proeven. We hadden nog maar een paar uurtjes voor de wijnboerderijen hun deuren sloten (die sluiten reeds om 17u), dus we hebben er vandaag maar 2 kunnen doen: Highfield Estate & Allan Scott. Deze waren beide een schot in de roos en we hebben genoten van de vele glazen die we mochten proeven. We werden zo gekatapulteerd in het verleden en zaten precies terug in Stellenbosch, ZA. We hebben de avond dan gepast afgesloten met een goede fles wijn en lekkere pasta!