Volgende halte: de bergstad San Cristobal de Las Casas. De stad bevindt zich in de provincie Chiapas. Het is in deze regio dat de Zapatista rebellen actief zijn. In vele dorpen beschikken de "indigenous people" nog steeds niet over elektriciteit en stromend water en die frustratie was de voedingsbodem voor het ontstaan van de rebellenbeweging. Een bord onderweg gaf duidelijk aan dat we ons nu begaven op hun terrein. Zoals gewoonlijk hebben we de eerste rij geboekt op de bus. Ik wist namelijk, via een heel goed boek (Peter Moore's "The full Montezuma") dat de baan bestond uit duizend bochten. Dus het leek me wel een goed idee om de baan in de gaten te kunnen houden. We waren nog niet zo lang onderweg, toen één van de gringo's de buschauffeur al vroeg om even aan de kant te gaan - de bochten waren 2 kerels fataal geworden en ze moesten ff iets lossen… oeps. De vele bochten hebben ons geleid langs kleine bergdorpen waar we langs de kant vele kinderen "hard labeur" zagen verrichten (bv het dragen van hout). In bepaalde opzichten deed het ons weer denken aan de hoogtes van Bolivië en Peru. We klommen tot op zo'n 2000 meter hoogte en hierdoor veranderde het landschap ook van jungle naar meer een woud (eigenlijk een beetje zoals de Ardennen). Onderweg zijn wij - bijna als enige - niet ziek geweest en hebben we kunnen genieten van de mooie uitzichten. De weg tussen Palenque en San Cristobal wordt in onze reisgids beschreven als één van de gevaarlijkste - er durven wel eens overvallen plaats te vinden op de bussen. Gelukkig voor ons doen die zich meestal 's nachts voor. :o) We moeten toegeven dat we eigenlijk nog niet bijster onder de indruk zijn geweest van de Mexicaanse steden. Ik denk dat we bijzonder verwend zijn geweest in Zuid-Amerika en dat hierdoor onze kijk een beetje bemoeilijkt wordt. Dus zonder al te veel verwachtingen kwamen we aan in San Cristobal en meteen werd ons wel duidelijk dat dit een fantastische plek was: de vele gekleurde huizen, de "indigenious people", alle restaurantjes en cafeetjes… het is duidelijk een plaats waar je dagen kan slenteren van de ene plek naar de andere. Wij zijn dan ook gestart in een wijnbar! Het was zo leuk om te zien hoe de eigenaar 4 jonge meisjes binnen liet om te komen smullen van popcorn. Hun moeder had het moeten weten - eigenlijk hadden ze de straten moeten aflopen om allerlei spulletjes te verkopen. In de plaats hiervan kwamen ze lekker popcorn smullen en spelletjes spelen in de wijnbar. Een hele tijd hebben we samen vrolijk met de tol gespeeld. De jongste was amper 5 jaar oud en schuimde de straten al af met koopwaar. Op die moment in de wijnbar konden ze zich gedragen als kinderen en dat was geweldig!

Vandaag hebben we de wandeling van de kerken gedaan. San Cristobal telt in totaal wel 10 kerken. In één opzicht deden de straten ons een beetje denken aan San Francisco: heuvelachtig. Aan beide kanten van de stad heb je een kerk die op een heuvel is gebouwd en vanwaar je een overzicht hebt op de hele stad. Na het eerste paar trappen hadden we al wel besloten dat we maar 1 uitzichtpunt zouden beklimmen :o) We waren ook wel een beetje gehaast, want het was een interessante affiche in het EK: Inglaterra - Italia. We hebben een typisch restaurant opgezocht en genoten van overheerlijke guacamole en Corona's! Hierna belandden we opnieuw in de wijnbar, want de konden de verleiding van lekkere wijn niet weerstaan…

Hop naar Guatemala!!!