We verlaten onze leuke hostel (samen gerund door een hyperkinetische en een lome Mexicaan; grappig duo) en trekken naar Campeche. Aangezien we geen rechtstreekse bus meer konden nemen, houden we halt in Merida om van bus te veranderen. De bussen zijn hier redelijk stipt met als gevolg dat we te veel tijd hadden voor onze overstap. Met een klein hartje gingen we vragen of we niet mee konden op een vroegere bus en ja hoor, perfect mogelijk. We zijn onder de indruk van het goede bussysteem van Mexico, voorlopig zijn we fan van Ado! De bussen zijn zeer comfortabel, op tijd, en ze spelen zelfs films. Het kan niet op. Campeche is een prachtige stad, onze reisboek beschrijft het als een "colonial fairyland". Alle gebouwen binnen de ommuurde oude stad zijn zo mooi geconserveerd dat ze niet echt lijken en om de zoveel tijd worden ze opnieuw geschilderd (en ik verdenk ervan dat ze wat verf gebruiken om de schattige VW kevers ineens ook te voorzien van een nieuw laagje). En dit is allemaal dankzij het feit dat ze op de lijst staan van Unesco Werelderfgoed. Onze tijd is maar beperkt en we besluiten er dus direct op uit te trekken. Door het dreigende onweer worden we wel gestuurd richting een museum - het museum der museums - als je er dan toch eentje moet uitkiezen. Als het net begint te gieten, kopen we ons ticketje voor het Museo de la Arquitectura Maya. Het museum gaf ons een inzicht in de typische architectuur van de Mayabeelden die je overal in Yucatan en Chiapas tegenkomt.

De volgende dag was het alweer tijd om Campeche te verlaten en te reizen richting Palenque. Opnieuw viel de regen met bakken uit de grijze lucht en waren we blij dat we een hele dag op de bus zouden zitten. Heel de hostel liep leeg en was op zoek naar een taxi richting het busstation. De hostel kon geen verbinding krijgen, dus iedereen moest zijn geluk op de straat uitproberen. Het was net een episode van "Peking Express", niet te doen. Tussen de regenbuien door probeerden we een vrije taxi te zoeken, wat haast onmogelijk bleek. De minuten tikten weg op de klok en we zagen onszelf al noodgedwongen nog een extra nacht in Campeche blijven. We hadden er ons mentaal al bij neergelegd dat we het nooit zouden halen. Waarom in godsnaam reden er nu bijna geen taxi's?! De regen werkte ook op ons gemoed, maar Nico gaf niet op. Terwijl ik met al onze bagage aan het schuilen was, liep hij heen en weer de straat, zoekend naar iemand die ons wou vervoeren. De kleinste taxi ooit stopte en we sprongen een gat in de lucht… "Beste meneer, we hebben nog maar 10 minuten om onze bus te halen… step on it buddy". Om 2 minuten voor 11 parkeerden we voor de ingang van het busstation, klaar om te rennen als gekken. Een geluk bij een ongeluk bleek de bus een half uurtje vertraging te hebben… De weg naar Palenque bestond uitsluitend uit weivelden, met grazend vee en paarden - die uiteraard dienden als vervoermiddel. De lokale mensen, voorzien van cowboyhoeden, die we kruisten reden in grote pick-up trucks en waanden zich koning van de wei. Net buiten de stad werd onze bus tegengehouden door militairen (waarschijnlijk op zoek naar drugs). Ik word toch altijd een beetje nerveus van zulke bedoeningen; zeker wanneer ik de inhoud van mijn rugzak moest laten zien aan een gewapende militair (ook al had ik niets te verbergen!). Er zijn 2 Palenques: het Palenque van de ruines (wat prachtig is) en Palenque de stad (wat verschrikkelijk is). Het is een lelijke stad, een verzameling van afgetakelde gebouwen die allemaal lijken te dienen als schoenwinkel. We hadden dan ook nog eens de pech dat een monsterlijk onweer plaatsvond tijdens onze eerste avond; het was zo erg dat de elektriciteit voor enkele minuten uitviel.

Voor dag en dauw namen we een goedkope collectivo richting de ruines van Palenque, zo'n 7,5 kilometer van de stad. Bij aankomst werd ons al wel duidelijk dat dit een heel andere setting was dan Chichen Itza; we zaten in de jungle. Ik had het gevoel dat elk moment de figuren uit de Disney film Jungle Book zouden verschijnen. Omdat we weer zo vroeg waren, was er nog geen kat te bespeuren en hadden we alles voor onszelf. De zon stond laag boven de tempels en het was precies of ze bedekt werden met een gouden gloed. De hele voormiddag hebben we genoten van de prachtige Maya geschiedenis en waanden we ons in een andere wereld. Elke steen is het bewijs van een machtige bevolking die ooit het land van Mexico beheerste…