Op een uurtje staan we in Playa del Carmen - de plek waar alle Thomas Cook, Jetair & Neckermann toeristen elk jaar en masse toestromen. Voor ons is dit wel ff wennen; we hebben nog nooit zoveel Vlaams gehoord. Hier zitten ze dus allemaal. Het lijkt ook wel dat niet alle toeristen beseffen dat ze Mexico bezoeken in het verkeerde seizoen en zo horen we hen vragen:"Regent het hier altijd zo veel?" Natuurlijk niet, maar wel in het regenseizoen! Dat vergeten ze precies te vermelden in de reisbrochures; zo worden deze mensen onder verkeerde voorwendselen naar hier gelokt. Playa heeft het allemaal: mooi strand, helderblauw water, hippe bars, goede restaurants, shopping malls… plekken genoeg waar je je geld kan uitgeven. We logeren vlak op de Avenida Quinta; de wandelstraat die bestaat uit alle opgesomde zaken. De straat wordt overrompeld door toeristen die gelokt worden door de happy hours.

De volgende dag ontdekken we dat 2 Australiërs, Kenny & Simon, die we vluchtig hadden ontmoet op onze eerste stop in Mexico (ettelijke weken geleden op Isla Mujeres) in hetzelfde hostel slapen. Uiteraard spreken we 's avonds af om wat te gaan doen. Eerst gezellig wat indrinken op het dakterras van onze hostel, om daarna een hippe bar te bezoeken. De kerels reizen al meer dan een jaar samen en gaan ook bijna naar huis - Sydney. Ik wou dat we ook meekonden. Zo'n leuke plek om te wonen; ik zou er direct naar verhuizen. Enkel jammer dat ze er zovele vieze beesten hebben… bbbrrrr

Buiten zonnen en zwemmen is er in Playa niet al te veel te doen voor backpackers. Er zijn genoeg pretparken om te bezoeken, maar de prijzen zijn dan weer zo hoog dat het absurd is. Dus zonnen en zwemmen dan maar (niet dat we dat erg vinden hoor). Maar daar wordt dan ook weer een stokje voor gestoken… ik kwam uit het water en na een paar seconden begon mijn rug te jeuken en het werd erger en erger alsof iemand me prikte met allemaal kleine naalden. Ik werd er gek van. De redder dacht dat ik in contact was gekomen met een kwal, dus die deed al het mogelijk om de jeuk/ pijn te verlichten. Toen dat ook niet hielp, moesten we hulp zoeken bij het rode kruis. Daar stond ik dan - gek te worden - terwijl 5 dames mijn rug schoon maakten en probeerden uit te dokteren wat ik nu had. Zij waren er zeker van dat het geen kwal was, want ik had nergens sporen op mijn rug. Voor de zekerheid gaven ze me toch maar een dikke spuit in mijn poep, aaauw! Het blijft een misterie…

Na een slechte nacht leek de jeukende pijn verdwenen te zijn, maar ik mocht niet in de zon komen. Daar zat ik dan, met een t-shirt met lange mouwen op het strand. In het water durfde ik al allemaal niet gaan, want ze dachten dat ik verkeerd had gereageerd op het zoute water. Er zat niets anders op dan te gaan winkelen :o)

De volgende dag besloot ik het er toch maar op te wagen en zijn we voor de 2de keer naar Akumal geweest - die plek waar je met de schildpadden kan snorkelen. Buiten een strandlaken hadden we niets waardevols bij, zodat we samen in het water konden. De eerste keer is het niet gelukt om er eentje te spotten, maar de 2de keer dat we in het water gingen, was het prijs! Het was een kanjer van een schildpad en ze trok veel aandacht, maar ook ongewenste. Er staat duidelijk overal geschreven dat je de beesten alleen maar mag observeren en dus niet aanraken, maar dat was voor deze toeristen onduidelijk. Om beurten doken ze naar beneden om het dier aan te raken. Gelukkig kwam er op tijd een Amerikaanse aan die hen ff de les spelde. De beesten kunnen namelijk ziek worden van onze aanrakingen en dat wil nu niemand. Het was zondag en het strand van Akumal zat bomvol lokale families uitgerust met mega frigoboxen… waaruit ze lekkere dingen toverden…. Mmm om te watertanden. We wilden toch nog eens op zoek gaan en deze keer liepen we het strand af naar waar het meer verlaten was. Bijna onmiddellijk hadden we een kleintje gespot dat ook weer rustig aan het eten was. Af en toe kwam hij met zn kopje boven water piepen, fantastisch!

Aaaah, Playa del Carmen, een niet onaardige plek om wat uit te rusten. De batterijen zijn volledig opgeladen en het is tijd om aan de laatste etappe van ons avontuur te beginnen: USA, here we come!