"Seven days in sunny June"
Voordat we de skipiste van Mount Hutt opzoeken, gaan we naar het pittoreske plaatsje Lake Tekapo. Op deze bijzonder zonnige dag slaan we voor Lake Tekapo Village op de 'State Highway' rechtsaf naar Air Safaris. Vijf minuten later zitten we in een vijfpersoons vliegtuigje waarmee piloot Tom ons over de Southern Alps / hoogste bergen van Nieuw-Zeeland vliegt. Vanuit onze prive-jet zien we zowel de oost- als westkust, de Franz Josef en Fox gletsjers en de allerhoogste berg: Mount Cook. Deze naar ontdekkingsreiziger genoemde berg bekijken we de volgende dag vanuit de Hooker Valley via een prachtige wandeling.

Na het zien van al deze sneeuw zijn we heel enthousiast geworden om te gaan snowboarden! De weg naar de skipiste is niet naar Europese standaards (gravelroad tot aan de top, geen vangrails, verticale afgronden, sneeuw, ijs, gladheid en hardrijdende kiwi's). Bram houdt z'n hart en die van Ellen vast (want zij moet beide handen stevig aan het stuur houden). Maar het is geweldig boven!
Ellen stuitert van opwinding bij het zien van de pistes in het ochtendzonnetje en brengt Bram omhoog via de 'Magic Carpet'. Ellen wordt nog blijer wanneer ze ziet dat hij ook talent heeft voor deze sport.
Dag twee is het hele skigebied gesloten, vanwege... sneeuwval (!), waardoor de weg onberijdbaar is (de locals noemen het ook wel Mount Shutt). Dus Bram kan rustig herstellen van de blauwe billen.

Op onze route naar het Noordereiland (via Waipara en Hanmer Springs) stoppen we in Kaikoura om te kunnen zwemmen met dolfijnen. Helaas lukt het zwemmen niet omdat we te weinig dolfijnen vinden en iedereen (behalve wij natuurlijk!) z'n 10 milimeter dikke wetsuit al heeft uitgetrokken. We zien de dusky dolphins wel van heel dichtbij net als twee spermwhales en enorme albatrossen.
Voordat we de ferry pakken naar het Noordereiland stoppen we nog even bij onze favoriete wijngaard George Michel voor een geweldig flesje rose (zie eerder verhaal). Op de (nu wel vlekkeloze) overtocht zien we ook dolfijnen en een walvis, dus we komen blij aan in hoofdstad Wellington. Onze missie alhier: het bemachtigen van een mini "Wie-is-het"-spel bij een Happy Meal. Gelukt! verder genieten we hier nog van mooi weer, nightlife en het briljante Te Papa museum (veel aanraken!).

Hierna vervolgen we onze weg via de East Coast langs Taumatawhakatangihangakoauauotamateaturipukakapikimaungahoronukupokaiwhenuakitanatahu, waarvan het naambordje blijkbaar ook een gewild decoratiestuk voor in huis is. Hij is "verdwenen".
Wegens slecht weer hier leggen we snel veel kilometers af en zijn we nu in Rotorua. En de naam zegt het al; het stinkt hier.