Daar zit een luchtje aan...
"Heb jij die scheet gelaten?" Zoals gezegd stinkt het hier. Of, zoals de locals zeggen; "at least you know what the smell is of home". Rotorua ligt in een vulkanisch gebied, waardoor het continue naar rotte eieren stinkt. We betalen er zelfs voor om er middenin te zitten en omringd te zijn door spuitende geisers, borrelende modderpoelen, dampende bronnen en het gifgroene 'Devils Bath'.
Wegens slecht weer zijn we hierna gedwongen tot binnenactiviteiten en zoeken we dus ons plekje tussen de joelende Amerikanen bij de schapententoonstelling. Ook het topras 'Texel' is aanwezig en ontvangt halfslapend het daverend applaus. Wij besluiten nooit meer naar zo'n toeristisch gebeuren te gaan. Tijd voor een stoerdere activiteit: surfen in Raglan.

Het einde van onze reis in Nieuw-Zeeland komt in zicht, alleen de provincie Northland hebben we nog niet bezocht. Via Auckland rijden we naar het warmere noorden. Uiteraard is het noorden ook de eerste plaats waar de Europese ontdekkingsreizigers aankwamen. In Russel wil Bram per se naar het lokale museumpje om het schaalmodel van Captain Cook's schip (de Endeavour) te zien. En wie jarig is, die mag kiezen!
Bram's verjaardag begint minder rooskleurig met het krijgen van een lekke band op een van de vele gravelroads. Gelukkig heeft de oude tandenloze monteur het binnen no time gefixt en vervolgen we onze weg naar het noordelijkste puntje: Cape Reinga.
Hier eten we met uitzicht op de vuurtoren de verjaardagstaart (Dutch apple pie). Een grote schande, zo blijkt, aangezien we later lezen dat dit heilige Maori-grond is en eten en drinken uit den boze is! Desondanks spelen we onschuldig in de hoge Te Paki zandduinen met onze roze slee.

Bijna 100 kilometer zuidelijker verblijven we nog steeds aan hetzelfde aaneengesloten strand; '90 Mile Beach'. Officieel een highway, maar alleen geschikt voor 4-wheel-drives. Hier spenderen we vier dagen surfend in de Endless Summer Lodge, met inderdaad een endless summer op de kortste dag van het jaar!
Wanneer we doorrijden naar Omapere blijkt dat we net de 50 orka's hebben gemist die in de baai rondzwomen. En ook van de grote Kauri bomen staan er nog maar een paar. Imposant!
De dag voordat we weer naar Auckland gaan, ontspannen we in de Ngawha Hot Springs, die pikzwart zijn. Hier spreken we een afstammeling van Maori-strijder Hone Heke, die we maar niets vertellen over ons eerdere taart-akkefietje...

Nu zijn we weer terug bij af. En omdat we de ongekend hoge lotto-hoofdprijs (weer) niet hebben gewonnen is ons hoofddoel Frodo voor een mooie prijs te verkopen. Ons vooruitzicht: 3 weken liggend in een hangmat genieten van een kokosnootcocktail in Tonga! Jullie vooruitzicht: over 3-en-halve week zijn we weer in Nederland.