Het is alweer eventjes geleden dat we een bericht postten, maar de afgelopen twee weken zijn druk geweest voor ons.

Vorig weekend vertrokken we al op woensdagavond richting La Paz voor twaalf uur op een nachtbus. Daar aangekomen om zeven uur 's ochtends, boekten we snel onze bus richting Lago Titicaca, aten iets en vertrokken dan voor nog eens een vier uur durende rit naar het Titicacameer. Dachten we. We waren nog maar goed en wel La Paz buiten, toen we te horen kregen dat er twee wegblokkades waren door ontevreden Indianen. Daarom moesten we een andere route nemen over een niet-geasfalteerde weg en zo kwamen we uiteindelijk een kleine zes uur later aan in het prachtige Copacabana. Omdat we er anderhalf uur langer over gereden hadden, misten we spijtig genoeg de boot naar 'Isla del Sol', waar we normaal gingen overnachten. Vandaar dat we ook een nachtje spendeerden in een hostel in Copacabana. Tijdens onze namiddag en avond in Copacabana kwamen we te weten dat de mensen hier niet zo vriendelijk zijn ten opzichte van toeristen! De dag nadien vertrokken we al 's ochtends richting Isla del Sol, wat uiteindelijk ook prachtig bleek te zijn. Wel zijn ze hier gewiekst! Eenmaal we aankwamen op het eiland, moesten we tweemaal (!!) een soort eilandtaks betalen, zowel in het noorden als in het zuiden. 's Avonds om zes uur namen we snel onze bus terug naar La Paz en overnachtten daar in een leuke hostel. Hier leerden we ook Dorien kennen, een Limburgs meisje dat uiteindelijk de dag nadien met ons mee naar Sucre kwam.

La Paz is een heel grote stad, met heel veel vervuilend verkeer en -een beetje raar- in het midden van de oude stad staat plots een bierfabriek! In La Paz bezochten we de plaatselijke 'heksenmarkt' waar we eens rondliepen, keken wat naar wat de stad cultureel te bieden heeft en namen een telefriek. In de namiddag gingen we al terug naar de hostel, omdat de stad zelf niet zoveel te bieden had. Zaterdagavond namen we alweer de bus naar Sucre, zodat we zondag afscheid zouden kunnen nemen van onze Spanjaarden. De bus naar Sucre vertrok uiteindelijk twee uur later dan normaal, en we arriveerden in ons huis rond negen uur 's ochtends. In de avond gingen we eten met ons zessen en belandden uiteindelijk na middernacht in ons bed. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat het de dag nadien vroeg morgend was om te gaan werken!

De afgelopen week begon hier in Bolivia de schoolvakantie, wat wil zeggen dat we minder kinderen hebben in de pediatrie en psychiatrie. Maar langs de andere kant kregen we ook nieuwe kindjes. Dit zijn meestal kinderen zonder familie die doorheen het jaar hier naar school gaan of in de residentie verblijven.

Ook kwamen we de afgelopen week tot de ontdekking dat niet alleen wij en Xavi in het huis verblijven: er verblijven hier blijkbaar ook vier militairen 's nachts! We kunnen wel zeggen dat dit een beetje vreemd was toen Xavi dit kwam vertellen, aangezien geen een van ons drie van hun verblijf afwisten…

Afgelopen weekend bleven we in Sucre, omdat onder andere Annelien langskwam (de Gentse die we leerden kennen in Potosi) en omdat Xavi (de laatste vrijwilliger) vertrok. Vrijdagavond gingen we met Annelien een tiramisu eten in Metro Cafe en gingen daarna naar een optreden van jongeren tussen twaalf en vijftien. Dit was in een cultureel centrum in Sucre. Zaterdag was het dan de beurt voor een nieuw avontuur: we gingen naar de kapper! Met Xavi als vertaler zochten we de kapper die Martha ons had aangeraden. Uiteindelijk werd het haar van ons beiden geknipt, voor samen nog geen negen euro. Heel wat goedkoper dan in België, en het resultaat is evengoed hoor! Na de kapper gingen we eten in de Boliviaanse pizzeria, als afscheid van Xavi en daarna bezochten we twee goedkope markten in Sucre. Hier kochten we voor anderhalve euro een ananas en drie mango's..

Zondagochtend kwam de Sint langs (lees: Xavi en Annelien): Xavi had als wijze van afscheid om een ontbijt van donuts en eens soort van 'boule de Berlin' geweest. Niet veel later kwam Annelien afscheid nemen met twee cremekoeken en een cadeautje voor ons. Het was een cadeautje voor wanneer we rondtrekken: soepjes, peper en chocomelk! :D Om twee uur vertrok Xavi dan per taxi naar de luchthaven en wij gingen nog een soepje eten in het Metro Cafe. Het voelt nu al een beetje raar aan dat wij hier alleen zitten met onze twee (of vier) militairen ;p.

Ook werd de familie van Febe afgelopen week een beetje groter met de geboorte van kleine Lasse! Nele en Pieter, ook via hier nog eens een dikke proficiat met de geboorte van jullie zoontje! ;)

Hierbij vertellen we jullie ook al onze plannen voor volgend weekend. Dan gaan we naar Cochabamba, de laatste uitstap die we hier in Bolivia gaan doen.

Ook moeten we spijtig genoeg zeggen dat we niet meer naar Peru gaan volgende maand. Wetenschappers hebben voorspeld dat dit jaar het weerfenomeen 'el niño' start in december of januari in Peru en Ecuador. Dit is een fenomeen dat iedere drie tot zeven jaar opduikt en zorgt voor enorm veel regenval. Ze verwachten ook dat deze 'el niño' de ergste zal zijn van de afgelopen twintig tot dertig jaar.. Vandaar dat we hier toch maar even van af zien :p. Daarom gaan wij nu naar Argentina in de plaats van Peru! Het reisschema zit nog niet volledig ineen, dus dit volgt nog later ;). Wel staat vast dat we Buenos Aires gaan aandoen (duhhh) en ook de watervallen van Iguazu (:o :o :o !!). Het is alvast een droom van Agnetha die hierdoor zal uitkomen!

Vele groetjes en tot het volgende blogbericht,

Agnetha en Febe