Na onze belevenissen in Mondulkiri reden we wederom in een "extended-minivan-station" naar Kratie. Vanwege het volstouwen van deze busjes hadden we bewust een extra plaats geboekt om een beetje behoorlijk te kunnen zitten. Deze busjes zijn vanuit de fabriek standaard geoutileerd voor 14 personen. Toch wist men het te presteren om ook hiermee 23 personen te vervoeren, waarvan drie militairen hangend op een rek aan de openstaande achterklep. Door luid op het dak te kloppen weet de chauffeur dat hij zojuist in volle vaart een fictieve halte is gepasseerd. Onze derde gekochte plaats was een kussentje van 20 cm waar in ieder geval onze dagrugtas mocht staan. Achja, op vakantie moet je je niet ergeren aan dit soort futiliteiten en geld kost het toch! Kratie is een klein plaatsje waar op het eerste oog niet zoveel te beleven valt... en ook bij nader inzien niet zoveel te doen is... en ook na wat langer inlezen en navragen geen moer te zien is! De sight-seeings liggen duidelijk meer rondom Kratie. We haden van tevoren al geboekt bij Hotel Silver Dolphin, dit bleek geen goede keus. De airco bleek defect, vanuit de kamer keek je een schoolokaal binnen en een leger van mieren marscheerden door dit sfeerloze en smoezelige hok. Van deze plek werdenwe niet blij en we vertroken naar een babijgelegen Hotel Heng Heng. Deze Chinese verblijfslocatie was ook niet top maar in ieder geval beter dan de vorige en voor dat moment, goed genoeg. Het lag erg centraal en was een mooie uitvalsbasis. Bij een restaurantje om de hoek kon je werkelijk van alles regelen en boeken. We huurden hier een fiets en staken met een veerpontje de Mekong over naar het eiland Koh Trong. Hiet genoten we van een echt stukje Azie, zolas je dit uit de reisgidsen en TV programma's kent. Rond 15 uur reden we met een tuk-tuk ca. 15 km vanaf Kratie naar een werkelijk schitterende stek aan de Mekong. Het doel van ons bezoek aan Kratie was o.a. om de bedreigde Irrywaddy zoetwaterdolfijnen te spotten. Prachtig om deze dieren bij zonsondergang in hun natuurlijke leefomgeving tussen de kleine eilanden te zien spelen! Frustrerend om deze slimme en snelle zwemmers goed op de gevoelige plaat vast te leggen. Als aankondiging hoorde je een soort van "proestend" geluid, terwijl ze met hun aparte ronde snuit boven water kwamen en vervolgens kon je ze spotten. De schipper wist precies waar ze uithingen, alhoewel het ze wel steeds lukte om de bootjes te ontwijken.

Na de betoverende zonsondergang, stelden we vast dat Kratie "tot-nu-toe" toch een van de mooiste plekken op onze reis is geweest!