Per bus zijn we door getrokken naar de Oostelijke provincie Mondulkiri. Hier zou een groot avontuur met olifanten beginnen. Onderweg zagen we in het voorbijgaan enorme rubberplantages die hier klaarblijkelijk door Chinese multinationals worden geexploiteerd. Hiervoor moet men eerst wel meerdere hectares met bos kappen. Hierover schreven we een kort maar serieus gedicht ; ) "Het oorspronkelijk Cambojaanse woud verdwijnt, een nieuw Chinees productiebos verschijnt! Het geld gaat naar de regering, voor het volk een trieste constatering!"

De 13 uur durende reis met een vertragende overstap in Kompong Cham brengt ons in het plaatsje Sen Monorom in "the-middle-of-nowhere". Hier werden we "bepakt en bezakt" en "topzwaar" achterop een motorbike via rode dustroads naar onze "Nature Lodge" gereden. In een prachtig heuvellandschap lag ons eenvoudige maar keurige houten lodge. Het hutje werd erg goed geventileerd door de enorme openingen langs de dakrand. We weten nu eindelijk ook waarom dit in de bouwwereld "windveren" wordt genoemd. De douchevloer was "betegeld" met kiezelstenen. Heel vernuftig, hierdoor kreeg je tijdens de koude douche tegelijkertijd een voetmassage. Tevens gaf dit een echt "outdoor gevoel". Het uitzicht was fenomenaal en we vielen in slaap onder een fonkelende sterrenhemel. het ontbijt werd geserveerd in een leuk junglerestaurant voorzien van een heuse boomhut. Deze dag zouden we samen met een Nederlandse backpackster een "Olifanten-trekking" doen. Zij had een dag eerder het programma al helemaal uitgezocht, ze kon echter niet alleen deelnemen aan deze dagtocht. Aangekomen bij de "Elephant-village" konden we een authentieke woning bekijken, terwijl ondertussen de "dikhuid" werd voorgereden. Eerst werden we vriendjes door het voeren van een paar overrijpe bananen (helaas hadden we geen Rolo's voor handen). Hierna mochten Liesbeth en Arjen vanaf grote hoogte "zijn rug op", onze excursiegenoot wilde liever "gewoon" wandelen en onze spannende rit observeren. Een ieder begrijpt dat je dit niet doet alsof je op de fiets stapt! Even later zaten we toch (hetzij ietwat te krap), in een flexibel-gevlochten-rotan-rijtuig bovenop dit machtige dier. De rit door het groene heuvellandschap was bij vlagen zeer stijl en absoluut prachtig. Ook hier ontbrak het massatoerisme wat ons een enorm gevoel van rust en vrijheid gaf. Tijdens de Elephant Downhill slaakte we enkele oer(woud)kreten en moesten we ook boomtakken met lelijke doornen zien te ontwijken, dit ongemak namen we voor lief! We staken een riviertje over en verbaasten ons er steeds over hoe goed het samenspel van mens-en-dier hier verliep. De lunch genoten we bij een volgende rivier met kleine waterval waar de grijze kolos ook "gebadderd" mocht worden. Arjen waagde zich aan deze diervriendelijk actie. De olifantenfluisteraar gaf aan om op zijn nek, dus tussen de oren van Dombo plaats te nemen. Arjen nam weifelend plaats op deze niet alledaagse zitplek, toch bleek dit in het water best een ergonomische optie. Op een zeker moment werd het dier nog iets toegefluisterd en stond het langzaam op uit de rivier om zich naar de oever te begeven. Met Arjen als een soort van Tarzan op zijn nek, weliswaar! Deze onverwachte move was ongetwijfeld een spannend hoogtepunt! We besloten van dit "jungle-retourtje op niveau" toch een enkele reis te maken en op de terugweg de voetjes-aan-de-vloer te houden. Vader nam toen zelf plaats samen met zijn zoonje die op 3 jarige leeftijd al vol in opleiding was. In deze tijd "vlooide" papa al rijdend de kleine jongen, terwijl de belastingvrije donkergrijze oldtimer van ca. 50 jaar, elegant haar weg vervolgde en als brandstof jonge bamboe-scheuten en ondefinieerbaar knolgewas onder haar slurf deed verdwijnen. Terug in het dorp waren de mannen een nieuw olifanten-opstap-station aan het bouwen. Terwijl onze gids hierbij stond te kijken ging zijn olifant er onopvallend vandoor met het jonge kereltje op nog zijn rug. Pas toen hij uit het zicht was, kwam de man in actie... niet te geloven! Genoeg avontuur voor dit moment...