Na een slopende boottocht over het Tonle Sap meer kwamen we aan in Siem Reap. Het Frangipine Villa Hotel was een "Top Choice" in de Lonely Planet. Dat bleek te kloppen! De accomodatie was prachtig opgezet en we kregen een mooie kamer. Het personeel was hier oprecht aardig en belangstellend waardoor het een heerlijk verblijf was.

We kochten een toegangskaart voor 3 dagen om het tempelcomplex te bezoeken. Bij de toegangspoort wilde men een foto maken, waarop Arjen samen met Liesbeth wilde poseren. Dit Kodak moment werd alleen niet zo gewaardeerd door de Cambodjaanse beambte. Je kunt je je er iets bij voorstellen wanneer er duizenden toeristen per dag op de foto moeten! Er werd een heuze pasfoto gemaakt voor op de toegangskaart. Leuk voor ons fotoboek.

De eerste dag verkenden we het tempelcomplex met de tuk-tuk. Het bekende "Angkor Wat" was erg indrukwekkend om te zien. We waren niet de enige toerist die dit wereldwonder wilde aanschouwen. Het was erg moeilijk om een foto te schieten zonder een Rus, Chinees of Japanner erop. De rest van de vakantie is dit een kwaliteit van Arjen geworden, foto's maken zonder een toerist erop. Naast Angkor Wat bezochten we nog een aantal andere tempels.

Natuurlijk moest er ook geluncht worden. We werden naar een restaurantje gebracht wat, volgens de tuk-tuk- chauffeur, erg goed was. Waarschijnlijk bedoelde hij: "Het ziet er toeristisch uit dus dat zullen ze wel lekker vinden". De ongeschreven regel: "Eet nooit ergens waar geen mensen zitten want dan is de doorloopsnelheid in de keuken traag. Kortom het vlees en vis ligt te lang". Waren we even vergeten. Achteraf bleek dat de garnalen in de noodles gezelschap hadden gekregen van maden! Helaas had Liesbeth er al wat van gegeten. Dat heeft ze de volgende nacht en dag geweten.

Dag 3 &4 deden we een ATB parcours rondom de tempels. Zoals Bayon, de tempel met de gezichten. En Ta Prohm, de tempel die laat zien hoe de tempels gevonden werden. Verwoekerd door de verwoestende wortels van het oerwoud. Dit laat maar eens zien dat de natuur sterker is dan de mens. Bij de tempel is ook de film Thom Raider gemaakt.

De laatste dag van onze tempel tour, kwamen we per ongeluk terecht aan de achterkant van Angkor Wat. Dit was eigenlijk de tuin van Angkor. Tussen de apen door slalommend, was dit een heerlijk rustige manier om Angkor Wat te benaderen.

De zonsondergang zou mooi te zien zijn vanaf de berg: Pnohm Bakheng. De tour in een stroom van veelal aziatische toeristen, gaf ons het vermoeden dat dit misschien niet helemaal "ons ding" was. Na wat tumult door "voorkruipers" en 1,5 uur in de rij te hebben gestaan, konden we dan eindelijk genieten van het mooie uitzicht op......."druk-fotograferende-spleetogen". Nee hoor, we zagen ook Angkor Wat in de groene jungle liggen en het Tonle Sap meer met zonsondergang, was te spotten. Toch bleven we ons verbazen over deze toeristische attractie.

Aan het eind van een dag tempels bezoeken genieten we van een heerlijk lokaal biertje. Ook de voeten hebben het te verduren en dan is daar... de Dr. Fish massage. Deze visjes eten de dode huidcellen van je voeten. Aangezien er zich nogal wat dode huidcellen hadden ontwikkeld op de voeten van Liesbeth, wilden ze maar wat graag knabbelen. Maar dat knabbelen dat kietelt!!

Ook de Cambodjaanse- massages waren een genot na alle lichamelijk activiteiten. Dat deze kleine vrouwen zoveel kracht in hun lijf hebben is wel gebleken!

Na 5 dagen ronddwalen door de wondere wereld van Angkor Wat werd het tijd om door te reizen naar het groene oosten van Cambodja, Mondulkiri.