3 augustus
De kinderen vinden het best jammer dat we na 30 minuutjes al gaan dalen, maar als ze dan vanaf boven al de eerste vulkaan spotten zijn ze helemaal enthousiast. Zelf halen ze hun koffertjes van de band en dan kunnen we onze volgende huurauto ophalen. Féline is verrast over de mooie lucht van de zonsondergang achter ons als we naar de shuttlebus lopen, welke mooi is beschilderd als een bekend tekenfilmfiguurtje van Riff. Wat een feest! Natuurlijk moet er even een foto van gemaakt worden.
We moeten nog ruim een uur rijden naar ons volgende hotel. We doden de tijd met het oefenen van onze Zuid-Koreaanse uitspraken. Achter veel letters plakken zij namelijk een 'èèèh', De E-markt is de 'E-mattèèh' en Rogier en Féline zijn in Gyeonju een half uur naar de Home Plaza gereden voor wat drinken, terwijl de Homeplus (homeplussèèh) praktisch om de hoek van het guesthouse zat.
Maar na deze autorit durven wij wel te zeggen dat het met ons Zuid-Koreaanse- Engels wel snor zit! We liggen helemaal dubbel en verzinnen de gekste combinaties.
Over half 10 komen we aan bij ons hotel. Wow, dat ziet er top uit! Chique en met een mooi zwembad! Maar tijdens het inchecken worden we teleurgesteld, want we moeten bij het hotel 400 meter verderop zijn. Jammer!! Bij het Cordelia Hotel (en dus niet resort) checken we snel in en gaan we naar de vijfde verdieping. Het lijkt wel een verzorgingstehuis zo massaal is het. Is half Korea hier deze week? Het hotel is echt een tegenvaller: zo gaat het zwembad pas om 15 uur open, is het geen buitenzwembad meer maar hebben ze er een soort kas omheen gezet (terwijl ik onszelf al helemaal met een boekje aan het zwembad zag liggen) en is het stiekem toch ook niet zo handig gelegen op het eiland merken we al snel. Ach ja, je kunt niet altijd zes gooien! Het komt allemaal vast wel goed.
Na een koek gaan we lekker naar bed, zodat we morgen het eiland kunnen gaan ontdekken.

4 augustus

In Jeju moeten grote beelden te vinden zijn, die de Koreanen ook wel Dol Hareubangs noemen. Deze 'stenen grootvaders' zijn gemaakt van basalt en beschermen de eilandbewoners tegen demonen en brengen vruchtbaarheid. Ik bedenk een leuk spel om de kids zoet te houden in de auto: wie als eerst een Dol ziet staan, wint een surprise-ei! Zo… dan kan ik rustig de kaart even lezen. Fout! Binnen 5 minuten heeft Riff de eerste al gevonden en is zo de winnaar van het surprise ei. Ze staan inderdaad overal, wat een leuk gezicht al deze grappige mannetjes!
Op een strandje huren we een parasolletje en dan duiken we het water in. Het is prachtig blauw en overal duiken zwarte vulkaanstenen op uit de zee. Féline en ik beginnen met snorkelen en we zien heel veel geel zwart gestreepte visjes. Als we stil blijven liggen, komen ze allemaal om ons heen zwemmen. Zo leuk! Dat wil Dex natuurlijk ook zien, dus hij komt naar ons toe gezwommen. Hij duikt steeds helemaal naar de bodem en het is zo gaaf om hem door mijn duikbril onderwater zo vrij en bezig te zien!
Als we terugkomen voor een broodje, zegt Riff dat hij straks ook mee wil. Gewapend met zijn bril en snorkel zwemt hij het hele stuk met ons mee. Maar al snel vindt hij het toch een beetje spannend zo ver van de kust te zijn en brengen we hem terug.
Met zijn drietjes genieten wij nog even van de onderwaterwereld, tot er een lifeguard naar ons toe komt. Ondanks dat we nog binnen de ballenlijn zwemmen, zegt hij toch dwingend 'inside, inside'. Blijkbaar is het de regel dat je sowieso nog moet kunnen staan ofzo.
Om vier uur pakken we onze spullen in en op weg naar de auto, zien we weer de bodem in de haven waar we mooie schelpen onder water zagen op de heenweg. Omdat het nu eb is, liggen de stenen en schelpen droog en de kinderen mogen daarom naar beneden klimmen om ze te pakken. Niet alleen liggen er mooie schelpen, ook veel kreeftjes en dode zee-egels. Ze pakken de mooiste exemplaren en dan gaan we de auto in. We rijden weer richting ons hotel, maar stoppen eerst bij Seongsan Ilchulbong om deze slapende vulkaan te gaan beklimmen met elkaar. We geven elkaar beneden een high five, let's do this!
Het is een pittige klim en na tien minuten zien we eruit als een stel doorweekte tomaten. Maar tussendoor genieten we al onwijs van het mooie uitzicht en de natuur en rotsen. De kinderen lopen dapper door zonder te klagen en Riff krijgt tussendoor nog water van een man die ons voorbij loopt. Binnen een half uur bereiken we de top op 1850 meter hoogte! We zijn er stil van, wat indrukwekkend! De krater is helemaal gevuld met groene bomen en planten en dat is zo mooi met de blauwe lucht en zee op de achtergrond! Over het uitzicht natuurlijk nog maar te zwijgen. Ook de kinderen staan stil om zich heen te kijken. Wat een toppers zijn het!
We lopen wat rond over de vlonder en zien dan weer iets typisch Koreaans: een wifi-kastje. Bovenop de vulkaan, op deze prachtige plek: WIFI! Rogier kan het niet laten en stuurt een berichtje, haha!
Nadat we alles gezien hebben en genoeg zijn uitgerust, gaan we op weg terug. Beneden vinden we dat we wel een ijsje en een biertje hebben verdiend. Riff krijgt zijn gewonnen surprise ei. Hij mag kiezen tussen 1 ei of 3 eieren om uit te delen. Hij kiest er drie zo delen Féline en Dex mee in de winst.
Vlakbij het hotel is restaurant dat 'chicken and beer' heet. De eigenaar komt uit de keuken om met ons te praten. Hij heeft namelijk 4 maanden in Frankrijk gewoond om daar te helpen met de bouw van de TGV. Hij vertelt dat hij Europa zo leuk vond en er mooie herinneringen aan heeft en wenst dat wij ook veel mooie herinneringen aan Korea zullen hebben. Daar zijn wij niet bang voor! Tijdens het eten worden we door hem verwend met een extra bord frietjes en een bord met watermeloen. Smullen geblazen dus!
'S nachts word ik wakker van een hoop gekraak. Het blijkt uit de zak met schelpen te komen. Geen zin om te zoeken of lichten aan te doen, zet ik de tas in de badkamer en probeer verder te slapen. Hmm wat hebben we meegenomen onze kamer in?

5 augustus
Vanochtend stappen we, na een inspectie van het plastic tasje zonder iets te vinden, bijtijds in de auto. We doen een ontbijtje bij Ediya, wat echt ons favoriete tentje hier is geworden. Lekkere koffie en dat heerlijke stuk witbrood met stroop, noten en room voor nog geen 3 euro. Tegenover Ediya zit een speeltuintje, daar willen de kids alle 3 graag even spelen. Logisch, want het is de eerste speeltuin die we tegenkomen.
Rogier en ik lopen wat verder naar beneden, waar je (wat je hier veel ziet, maar zo mooi is) de lavastenen nu mooi ziet liggen in de zee vanwege de eb. Als snel gluren er 3 koppies boven het muurtje en komen ze ook naar beneden. Een toffe plastic speeltuin wint het toch niet van het springen op de stenen in de zee en (heremiet-)kreeftjes vangen. Heerlijk! Daarna wordt er nog even druk gesport op de apparaten die hier staan en dan rijden we het laatste half uurtje naar de eerste waterval.
Dit is de Cheonyeonwaterval. Als we bij de touristeninfo voor het park nog even de kaart bekijken, komt er een man op ons aflopen. Hij wil ons graag helpen en herhaalt wel een paar keer: "Wow, the Netherlands! You are the 6th people from the Netherlands I see in my life. And not on the television, but in front of my own eyes!" Lee is aardig en enthousiast, maar heeft niet echt door wanneer het wel genoeg is. Hij blijft maar praten en wil bij de ingang wachten om ons, na het bezoek, een museum en restaurant te laten zien. We zeggen dat dat niet nodig is en dat we ons eigen plan hebben. Maar we komen moeilijk van hem af en we zuchten stiekem van verlichting als we de ingang van het park voorbij zijn.
Het is hier allemaal weer schitterend aangelegd. De rivier is prachtig blauw en er zijn grote vissen en veel insecten te zien. In het park zijn meer dan honderd verschillende soorten bomen en planten en het is zo dichtbegroeid, echt mooi!
Vanaf een brug is er een soort wenssteen in het water te zien. Ik loop vlug langs het bordje met uitleg en zeg tegen de kinderen "Als je een muntje precies op de wenssteen kan gooien, word je gezegend met 3 kinderen, jongens!" Rogier vist 3 muntjes uit zijn zak: Riff gooit mis. Dan Fien: haar muntje belandt precies in het midden van de steen! Dex flikt het daarna ook, zijn muntje valt ook vol op de steen. Er wordt gejuicht door de mensen op de brug. Haha, ik zie mijn toekomst als oppasoma van minimaal 6 al tegemoet!
De waterval is schitterend! Ondanks dat het hier veel te weinig heeft geregend het laatste half jaar, klettert hij mooi naar beneden. We maken wat mooie foto's en Féline wat grappige, waarbij het water haar mond in stroomt. Dan lopen we rustig terug naar de uitgang. De jongens rennen als Ninja's voor ons uit en wij genieten van de mooie natuur om ons heen.
Bij de uitgang kijken we om ons heen of Lee niet toch stiekem heeft gewacht. s***, zijn fiets staat er nog! We lopen achterlangs naar de auto en stappen snel in. Als we wegrijden ziet Rogier hem heen en weer lopen. Haha, zo slecht van ons! Maar we willen gewoon lekker met zijn vijven ons eigen plan volgen.
Even verderop is de Jeongbang waterval. Dit is een beroemde, omdat hij uitkomt in de zee. Eerst lopen we langs een mooie tuin en dan dalen we met trappen af naar het uitzicht van de waterval. Ook deze is gaaf om te zien! Helaas is het wel overal de Koreaanse safety first en mag je dus niet te dichtbij komen, niet op de rotsen klimmen, oppassen dat je niet uitglijdt op de rotsen, enz. Maar ook vanaf een afstandje is het weer prachtig!
Om de dag af te sluiten en lekker af te koelen rijden we naar een plekje waar de rivier en de zee samen komen. In een stenen badje zit ijskoud bergwater. Ik ga erin staan en de kramp schiet gelijk in mijn benen. Maar de kids zijn zo dapper, ze gaan er geluid helemaal in! Dex pakt steentjes van de bodem en Riff snorkelt met zijn bril het badje rond. Feline kiest toch liever voor het droge en loopt over de lavastenen richting de zee, waar ze tussen de vele rotsen en stenen op zoek gaat naar beestjes. Wat later loop ik samen met haar nog een stuk verder en daar kijken we naar een man die aan het vissen is met garnalen. Als de jongens dan ook aansluiten, vangen de kids nog even wat heremietkreeftjes voor we aan de terugweg beginnen.
We barbecueën tegenover ons hotel en Riff laat zich weer zien als onze echte cheffkok, hij legt het vlees en de groenten er op en draait wanneer nodig met zijn tang. Lekker ding!

6 augustus
Vanmorgen hebben we onze kaartjes voor het uitgebreid ontbijt weer ingeleverd. Wat een keuze: pittige kimchi, zeewier, octopus, vlees in bruine saus, grote slabladen, een soort dikke soepachtige substanties, enz. In een volle zaal Koreanen zitten wij daartussen aan een toast met iets wat op jam lijkt, haha! Ik heb het twee ochtenden geprobeerd, maar het valt nou eenmaal echt niet lekker op de nuchtere maag. Na even spelen (of laten we eerlijk zijn… op de Ipad) op de hotelkamer stappen we in de auto richting de Manjanggul grot. Dit is een lavatube van 4 kilometer lang. Niet alle delen van de grot zijn nu open, maar we kunnen er ruim 1 kilometer in lopen. Het is een bizarre beleving, om in deze zwarte rups te zijn. Het lavasteen laat steeds andere vormen zien, zoals touwen, haaientanden, druppels, tenen en de gebruikelijke stalagmieten en stalactieten. Het is er minimaal verlicht en de vloer is niet glad gemaakt, dus het is goed oppassen waar je loopt. In de grot is het zeker 20 graden koeler dan buiten en er vallen steeds koude druppels naar beneden. Dex schrikt de eerste keer en is bang dat er een vleermuis op hem geplast heeft. Er wordt van tevoren aangeraden om een zaklamp en jas of handdoek mee te nemen. Maar dat lijkt ons weer erg overdreven. Maar achteraf snappen we het wel! Zeker mijn voeten zijn ijskoud, door het lopen door de ijskoude plassen water (I feel you Mar!). Maar als we eenmaal via de trap weer naar boven klimmen vraagt Riff al 'Mogen we nu een ijsje?' en zijn we de kou weer snel vergeten.
Voor de rest van de dag hadden we eigenlijk nog niets gepland. Gisteren werden we hier (en ook via de app uit Nederland) namelijk al gewaarschuwd voor nieuwe cyclonen. Gelukkig voor ons is hij meer naar het westen afgebogen en is het de hele dag droog geweest.
Vlakbij de grot is 'The secret garden', wat er tijdens het langsrijden erg leuk uitzag. We besluiten er daarom even te stoppen, maar dit werd een halve dag. Wat een leuk plekkie! Het is een soort outdoor kattencafé, met veel extra's. Zo is er een gave speeltuin met toestellen en allemaal kleine huisjes en leuke spelletjes zoals bliklopen, balgooien, vissen, hoepelen en limbodansen. De kinderen hebben hier na een ijsje heerlijk in gespeeld, terwijl wij de kaart van Jeju nog eens goed bekeken. Ondertussen vlogen de praechtigste vlinders rond in mooie kleuren en zagen we zelfs een vlinder met dubbele vleugels!
Na de speeltuin gaan we naar het doolhof. Deze is echt groot en de bomen zijn zeker 3,5 meter hoog. We lezen dat 80% van de mensen er zeker een half uur over doet. De kinderen willen een battle tegen de ouders. Oh jee, daar gaan we dan… Rogier en ik lopen één of twee keer vast en dan moeiteloos naar boven om de bel te luiden. Gewonnen! (We zeggen nog tegen elkaar dat dit toch hartstikke makkelijk was.)
Vanaf de brug zien we de kinderen regelmatig voorbijlopen. We proberen ze een beetje te sturen maar dat is nog niet zo makkelijk, want vanaf boven zien we niet alle openingen in de heg. Hun koppies worden roder en roder en na een lange tijd is de lol er wel een beetje af. Gelukkig krijgen we ze naar een punt, waar Rogier kan bijspringen; hij weet de route nog en loopt met ze mee. Ik geef nog wat aanwijzingen vanaf de brug en na ruim een half uur luiden ook zij de bel. Toppers! (en zo makkelijk was hij dus toch niet, het was gewoon een kwestie van geluk hebben!)
In The Secret Garden is ook een selfie/ foto tuin gemaakt. Iets waar we in dit land sowieso versteld van staan. Wat maken de mensen veel selfies! Eerst vonden we het vooral grappig, alle opgedirkte mensen, al die poses, foto checken, pose iets aanpassen, foto checken, andere pose, enz. Nu vinden we het ook een beetje vervelend worden, omdat je er natuurlijk ook steeds door moet wachten. Maar hier in de geheime tuin zorgt het weer voor hilarische taferelen. De tuin is echt supergaaf versierd, met bankjes, kleedjes, bloemen, enz. In Nederland zou je er een prachtige trouwfotoshoot kunnen doen. Er staan zeker 20 statieven waar je je mobieltje in kunt zetten en dan foto's kunt maken. Dat is lachen zo met elkaar zou je denken, maar nee hoor! Dit is een bloedserieuze zaak! Zo kijken we even naar een meisje op een picknickkleedje: eerst met bloemen in de hand, dan een mandje fruit in de hand, appel in de hand, banaan in de hand, 1 appel op haar hoofd, 2 appels op haar hoofd, enzovoorts. In haar eentje… in die tuin vol mensen… zonder enige gêne… met iedere keer een andere gezichtsuitdrukking. En vervolgens loopt ze door naar het volgende plekje om minimaal 10 van dit soort foto's te schieten. Maar ook die arme mannen moeten eraan geloven. Die gaan gewoon samen met de vrouw op het picknickkleedje en doen het hele verhaaltje netjes mee. We kunnen het niet laten en maken zelf ook een paar foto's: zelfs Rogier zet er een mooie diadeem met tule voor op. Nee, die plaatsen we natuurlijk niet bij deze blog!
Na nog even spelen in de speeltuin duiken we de auto in voor plan B (lees tyfoonplan). We hebben namelijk nog niets van de grote Hallassan gezien en met de hikes die daar zijn, doen we onze kinderen echt geen plezier. Die mochten vandaag trouwens een scherm mee in de auto (ivm plan B) dus ondanks de lange rijtijd horen we die toch niet. Zo konden we er toch nog even gaan kijken. De omgeving daar is ook prachtig! We rijden tussen verschillende bergen/ vulkanen door en zien weer een andere kant van dit eiland dan het strand en de watervallen. Er zijn hier bijvoorbeeld verschillende ranges en ook zien we oude huisjes en boerderijen.
Terug in ons dorp willen we snel wat eten, zodat we ook nog even kunnen zwemmen. Helaas lukt alleen het pinnen niet en moeten we op zoek naar een bank waar het wel lukt. Dit slurpt veel tijd en als het uiteindelijk is gelukt, kiezen we toch weer voor een lekker barbecuerestaurant. Vanavond eten we de bekende 'black pork' van dit eiland en dat smaakte ons allemaal weer prima! We kregen er ook nog een lekkere vis bij en hadden toen misschien toch een beetje spijt dat we niet voor een visje zijn gegaan. Ach.. we zijn er nog even!
Op de terugweg worden we (en de mensen voor en na ons) aangehouden door de politie. Rogier vraagt wat de bedoeling is. 'ppff' zegt de man, Rogier doet 'ppff' (echt maar 2 tellen) en we mogen doorrijden. Blazen in Zuid-Korea kan bij deze ook van de bucketlist!

7 augustus
Het is een warme dag vandaag! We hebben daarom het plan om wat meer in de bergen een rivier op te zoeken. We vinden een prachtige plek, waar gekanood kan worden. Leuk! We reserveren twee bootjes en moeten dan naar een wachtruimte 50 meter verderop. Daar leveren we ons bonnetje in en horen dat we over 25 minuten aan de beurt zijn. Ik zeg dan dat we dan nog even rondlopen en zo terugkomen, maar dat is dus niet de bedoeling. Alle Koreanen zitten natuurlijk heel braaf in de plastic kuipjes tussen de ventilatoren netjes op hun beurt te wachten. Ok, we proberen dat ook 5 minuten. Dan is het zitvlees van de eerste wel toe aan wat beweging en maken we even een rondje door de mandarijnenboomgaard achter de wachtkamer. Na exact 25 minuten worden we geroepen, krijgen we onze zwemvesten en nog wat regels (probeer niet te wiebelen en laat niets in het water vallen) mee en mogen we naar de rivier.

Daar settelen we ons in twee bootjes. Het is echt supermooi; de rivier mondt hier uit in de zee, het water is super blauw en we varen tussen hoge rotsen door. Soms wordt het idyllische plaatje wat verstoord als een controlebootje, dat hier om de zoveel meter ligt, naar ons fluit, omdat Féline op haar knieën gaat zitten om even te peddelen. Veel te gevaarlijk natuurlijk, we zeggen dat onze thrillseeker maar weer snel op haar billen moet zitten. Stiekem gooien we, als de controlemannen niet kijken, steeds een schep water over de kinderen met onze peddels. Toch een beetje de spanning opzoeken, haha!
Een andere verstoorder is er als we bijna terug zijn: een houten vlot met daarop zeker 30 Koreanen in zwemvest. Één mannetje trekt dit grote vlot vooruit en langzaam gaan ook zij de rotsen door. Gelukkig zien we beide dingen niet echt als stoorzenders hoor, we moeten er vooral echt om lachen!
Na ons boottochtje koop ik een bevroren mandarijnendrankje. Dit kun je hier overal kopen en het eiland staat dan ook bekend om zijn mandarijnen. Het is mierzoet, maar erg lekker!
We rijden dan door naar een strandje waar 12 'grotten' moeten zijn. Als we er aankomen is het onwijs druk, maar we besluiten toch te gaan want we kunnen wel wat verkoeling gebruiken. Er zijn door de rotsen/ stenen meerdere badjes ontstaan. Féline en Dex liggen er gelijk al in, terwijl Rogier en ik nog een steen zoeken voor onze tas. Dan blijkt dat er zwembandje van Riff kwijt is, s***! We durven hem hier echt niet zonder te laten zwemmen. Gelukkig worden er hier op meerdere punten zwemvesten verhuurd, dus past hij vandaag helemaal tussen de Koreanen in zijn hippe zwemvest!
Na even zwemmen in het eerste badje, gaan we naar het drukkere tweede. Alle drie de kinderen zijn door het dolle: door hun duikbrillen zien zij Dory (van finding Nemo)! Féline en Riff zijn aan het snorkelen en drijven plat op het water. Dex doet het zonder pijpje en duikt steeds diep naar beneden. Zo ontzettend gaaf om ze zo bezig te zien! Ze vinden uiteindelijk meerdere Dory's, andere blauwe vissen, grote grijs met zwarte, geel met zwarte, een kwal en heel veel kleine visjes. Dit tweede bad is trouwens ook een golfslagbad! Door de stroming tussen de verschillende baden, ontstaat er in dit bad een golfslag. Het is daarom megadruk met mensen en ze roepen steeds al het gebeurt met zijn allen 'ooohhh' en 'aahhh'. Even word ik wat geïrriteerd door de grote drukte, maar dan kijk ik om me heen naar al die mensen en dan doe oohh en aaah ik lekker mee! De kinderen krijgen geen genoeg van het zwemmen, snorkelen en diertjes zoeken. Ze rollen op het laatst steeds grote stenen om op de bodem, om te zien wat eronder vandaan zwemt en kruipt. Om een uur of zes halen we ze met tegenzin uit het water en sluiten we deze topdag af met een hamburger van de Mac.
In het hotel haal ik de schelpen uit de tas om ze even te wassen onder de douche. En daar ligt de herriemaker: een dode krab! Die was waarschijnlijk tijdens mijn inspectie de volgende ochtend alweer verstopt in een grote schelp!