28 juli
Het was een kort nachtje. Féline, Dex en Riff slapen vannacht voor het eerst op ondols. Dat is even wennen! We krijgen twee dunne matjes en leggen deze deels over elkaar, zodat er drie slaapplekken ontstaan. Ze moeten 's avonds even zoeken naar hoe ze er lekker op liggen en als 's ochtends om half 6 de zon door de dunne witte gordijntjes schijnt, zitten we alle vijf rechtop en starten we de dag.
Ons kamertje in het Bellus Rose heet 'quti' (cutey) en die naam deed het zich zeker eer aan! Bloemetjes, hartjes, kussentjes, en roze en pastelkleuren: overal! Zelfs het plafond is behangen met hartjesprint!
We gaan voor een relaxdagje, waarbij we vooral lekker zwemmen en even naar de supermarkt rijden, zodat we onze koelkast kunnen vullen. We, maar vooral Féline en ik, maken er echt een sport van om allerlei drankjes uit te proberen. De inhoud van de blikjes en flesjes met felle kleuren en vrolijke tekeningen op het etiket, is meestal bijzonder. Het zijn dan vaak drankjes met grappige combinaties (zoals bijvoorbeeld kokos & druif), drankjes met glitters of van een gekke substantie en we vinden vooral: jelly!
Jellyballetjes, jellyblokjes, jellyschaafsels, we hebben ze ondertussen allemaal gehad. Het kan bijna niet anders dan dat het hoog in de lijst van doodsoorzaken in Zuid-Korea staat: gestikt in een jellyballetje. Zeker wanneer je de fout maakt om je drankje met een rietje te drinken, want dan schieten ze helemaal in volle vaart je keel in.
In de avond rijden we naar het dorpje en maken een kleine wandeling langs een kookschool, een pagode, een meisjesschool en een tempel. We gaan even zitten bij het meer en zien vanaf daar de mensen in de achtbanen, van het pretpark verderop, over de kop gaan. Dan ontdekken we iets grappigs: er staat hier een slowpostbus. Je mag een kaartje uitkiezen en deze wordt dan, afhankelijk van in welke postbus je hem stopt, bezorgd op 31 december 2019 of in juni 2020. Met grote zorgvuldigheid schrijven en tekenen de kinderen ieder een kaartje. We zijn heel benieuwd of ze ook naar het buitenland gestuurd worden! Ook maken we nog grappige foto's voor een green screen. Féline heeft haar gestreepte jurk aan en we kijken op de plek van de groene strepen dwars door haar heen!
We kiezen een leuk restaurantje uit, waar ze wederom geen Engels spreken of iets begrijpbaars op de kaart hebben staan. En zo stom, juist nu hebben we ons point-it boekje niet mee. Ik loop daarom naar andere tafels, kijk wat ze daar eten en samen met de serveerster komen we eruit: vanavond eten we varkensvlees. Bij deze barbecue krijgen we nog meer lekkers dan bij de vorige: mais met kaas, kool in een soort dressing, ei, sausjes en verschillende soorten sla. Het is weer smullen geblazen en een gezellige avond, waar de kinderen weer lekker mee eten. Vooral de mais met kaas en boter en het bolletje ei zijn favoriet!
Dan gaan we op tijd, gewapend met slaapmaskers voor de ogen en zwemhanddoeken voor de ramen, naar bed.

29 juli
Yes, een stuk beter geslapen dan de vorige nacht! Wij kunnen de wereld weer aan! Na een lekker ontbijtje dat de lieve mevrouw Park voor ons gemaakt heeft, rijden we naar downtown Gyeongju. Het is een historische plaats in Zuid-Korea, omdat dit in het Shilla tijdperk de hoofdstad was. Er worden nog steeds opgravingen gedaan, maar er is al zoveel moois te zien. Vandaag willen we met onze avonturiers zelf de 7 schatten van het verleden gaan bekijken.
Aangekomen op het parkeerterrein zien we dat we hier van alles kunnen huren: elektrische steps, elektrische tuktuks en scooters. Maar wij echte Hollanders stappen natuurlijk op de fiets. We twijfelen even, maar Riff ziet een prachtige blauwe aapjesfiets en wil niets liever dan zijn favoriete bezigheid van de laatste maanden hier laten zien. Voor Féline en Dex wordt er ook een mooie fiets gevonden en dan gaan we op pad. Wat een heerlijke ochtend en middag. We fietsen door rijstvelden en een bos, langs de rivier, bloemenvelden, lotusmeertjes, tempels en oude hanokhuisjes. We stoppen bij een grote gouden boeddha en de kinderen kunnen door een scheurtje in de hand zien dat het helaas niet om een massief gouden beeld gaat. Een illusie armer rijden we door naar de reconstructie van een oude brug dat vroeger de toegang was tot de stad. Alleen de koninklijke familie mocht gebruik maken van deze brug. We kijken naar een film die ons uitleg geeft over hoe de brug vroeger (en nu weer tijdens de reconstructie) gemaakt is en hoe ze dit gevonden hebben. Dan spreekt een man ons aan en vertelt ons dat de vloertegeltjes op de brug geluk, voorspoed, vruchtbaarheid, rijkdom, gezondheid and what not uitbeelden. We moeten de brug even heen en weer lopen zodat wij dit zelf ook allemaal zullen ervaren. Die kans grijpen Rogier, Féline en Dex natuurlijk met beide handen aan. Riff is het zat en heeft het heet, ik ga daarom vast met hem een ijsje uitzoeken bij het kraampje op de hoek en hoop dat we kunnen meeliften op het verse geluk en gezondheid van de andere drie!
Na een ijsje fietsen we nog langs pagodes, een oud observatorium en langs de vele tombes van de koninklijke familie uit de Shilla tijd. Het is een bijzonder gezicht, al die grote bulten met gras die hier overal opduiken. Onze apies vinden het ook maar wat bijzonder dat ze langs dode koningen rijden en al hun schatten die hier ook onder het gras verstopt liggen. Ze vragen zich af waarom niemand ze opgraaft. Riff vindt het ook wel een beetje zielig. Hij zegt 'Ik ben blij dat er op sommige ook een boom staat, dan heeft die koning dat in ieder geval nog'.

Ze trekken weer veel bekijks, die drie blanke kindertjes op de fiets. Er wordt naar ons gebogen en gezwaaid en ze staan weer op veel foto's. We rijden voornamelijk door de parken en op het fietspad, maar moeten ook stukken op de openbare weg tussen de auto's rijden. Rogier rijdt voorop met de kaart in zijn mandje en ik achterop. Het is echt genieten als we die zes kleine pootjes de stad door zien trappen, zijn we natuurlijk weer megatrots op ze!
De laatste stop van onze fietstocht is bij het Tumulipark, waar 23 tombes uit het Shilla tijdperk staan. De bekendste is van koning Michu, die 23 jaar geregeerd heeft. In de Cheonmachong tombe kunnen we naar binnen. Dat is gaaf! We zien hoe de tombes werden gemaakt: houten kisten, stenen erover, vullen, stenen erover en dan aarde/ grond waarop het gras groeit. En dit natuurlijk allemaal in een speciale vorm en grootte. In de tombe zien we nog delen van de kisten die erin gevonden zijn en de schatten die mee het graf zijn ingegaan. Kronen, kopjes, gouden schoentjes, sierraden, een tafelkleed enzovoorts. Indrukwekkend!

Bij mevrouw en meneer Park sliepen we toevallig naast een Nederlands gezin met twee kinderen. Jammer genoeg hebben we ze nog niet kunnen spreken want als wij thuis waren, waren zij weg en andersom. Grappig genoeg komen we ze vanmiddag tegen in het Tumuli park! Ze hebben helaas al uitgecheckt en gaan na dit bezoek verder met hun reis. We hebben een tijdje gekletst en het was leuk om ook hun verhalen en ervaringen te horen. En zo grappig: ze wonen in Hoofddorp en de mannen werken praktisch in dezelfde straat in Amsterdam!
Nadat we de tombes bekeken hebben, brengen we de fietsen terug en koelen we even af met een ijsje en biertje. Dan gaan we terug naar het guesthouse om lekker een paar uur te zwemmen. Mevrouw Park heeft voor ons een heerlijke watermeloen gesneden waar we met elkaar van smikkelen. De nieuwe buren zijn al gearriveerd: Chloë van 7 en haar Amerikaanse vader, die al tien jaar in Zuid-Korea woont. Dex en Féline kunnen het gelijk goed met Chloë vinden en spelen leuk met elkaar in het zwembad. Vader Woody is een enorme ouwehoer, maar het is ook wel erg leuk om zijn ervaringen en kennis over het land te horen. Hij is hier als docent komen werken.
Nu werkt hij op de universiteit, maar hiervoor werkte hij op soort HBO. De overheid wil eigenlijk van deze gespecialiseerde HBO-scholen (zoals bijvoorbeeld techniek of vreemde talen) af en toewerken naar enkel universiteiten. Hoezo passend onderwijs?! Arme kinderen! Op de highschool wordt er in het laatste jaar een test gedaan, waarbij de score aangeeft naar welke Universiteit de studenten kunnen gaan. Dit is slechts één landelijke dag. Deze dag vliegen er geen vliegtuigen boven Zuid-Korea en zitten ouders buiten de poorten van de school te bidden voor hun kinderen. Het is niet gek dat er rond deze tijd veel zelfmoordgevallen zijn… Een gevolg van dit vreselijke systeem is dat er heel veel (jonge) kinderen na de reguliere schooltijd nog naar speciale klassen gaan, waar ze tot een uur of tien extra lessen krijgen. Triest! Bovendien zijn er hierdoor natuurlijk veel mensen overgekwalificeerd en is het vinden van een baan vaak moeilijk.
Terug naar het leuke nieuws! Vanavond staat er nog een bijzondere activiteit op ons te wachten, maar eerst moeten we nog iets eten. We gaan ergens naar binnen, waar we buiten al onze schoenen moeten uittrekken en daar zetten we ze in een grote kast. Binnen staan er lage tafeltjes en zitten we op matjes op de grond. De kinderen kiezen een soort lauwe noodlesoep, die met smaak wordt opgeslurpt (want dat hoort zo, die Koreanen zijn echt Master-slurpers!). Rogier en ik een soort pannenkoek van groenten en dumplings, welke allebei heel erg lekker zijn! Buiten het geslurp, valt het ons op dat Koreanen stil zijn tijdens het eten in het restaurant. Kinderen slapen er vooral. Op de tafel staat altijd een bakje met ijzeren stokjes en lepels en een setje ijzeren bekertjes. Bij iedere maaltijd krijg je een kan water of mag je zelf water tappen uit de machine. Dat laatste vinden de kinderen natuurlijk het leukst; er wordt heel wat afgetapt! Messen liggen er nooit, want men knipt hier namelijk de groenten, noodles en het vlees. Er ligt dus wel altijd een grote schaar op tafel.
Na het eten lopen we naar het verlichte Donggung paleis. We vinden het nogal druk bij de ingang, maar snappen na binnenkomst helemaal waarom. Het is hier bijna magisch sprookjesachtig. De Efteling 4.0, zeg maar! Het paleis en de vijver zijn uit het jaar 679 en het is gebouwd voor banketten, festivals en als woning voor de prins. Buiten dat het natuurlijk allemaal erg mooi is gemaakt en aangelegd en er mooie bomen en natuur om het paleis staan, maakt de verlichting het helemaal af! Het is echt prachtig verlicht en daardoor is er ook een mooie weerspiegeling in het meer ervoor, waardoor het paleis bijna lijkt te zweven.
Voor paleis werden trouwens spullen verkocht, en de kinderen mochten alle drie iets kiezen. Riff koos voor een mooie led verlichte ballon en Dex en Féline een helikoptertje met lichtjes dat je met een elastiekje omhoog kunt schieten. Het is wel een gaaf gezicht op het terrein. Al die gekleurde ballonnetjes om het meer heen en op het grasveld de helikoptertjes die lucht invliegen en ronddraaiend weer dalen.
Eigenlijk veel te laat, gaan we weer richting ons kamertje bij Bellus Rose. Maar wat was dit weer een topdag!

30 juli
Vandaag staat wederom het zwembad op ons programma. Als er eentje is, moeten we er gebruik van maken! De kinderen genieten er zo van en Féline heeft een leuke vriendschap gesloten met Chloë. Ondanks dat ze maar weinig Engelse les op school heeft gehad, spreekt ze het al leuk en staan we verbaasd hoe ze zichzelf al kan redden. Dex wisselt het zwemmen af met een spelletje met ons of een boekje en Riff oefent erop los zonder zijn zwembandjes. Hij is zo trots al een pauw als hij het zwembad door snorkelt met zijn grote duikbril op!
Na de grootste hitte vertrekken we met de auto. We hebben nog niet geluncht, dus stoppen eerst voor een koffie en een koek. Daarna rijden we door naar de Seokguram Grot. Ook dit is een overblijfsel uit het Shilla tijdperk. De tocht er naartoe is altijd superleuk. We slingeren door de bergen en het uitzicht wordt steeds mooier. Langs de weg hangen allemaal gekleurde lampionnen en eenmaal bovenop de berg kijken we eerst een tijdje door de verrekijkers het dal in. Wat is het hier mooi! Riff vindt het echt een wonder om alles door de kijker zo dichtbij te kunnen zien en Dex gaat op zoek naar details zoals hotels.
Dan lopen we het park in. Het is nog even een flinke klim naar de grot, maar wat lopen we hier mooi! Rechts van het paadje kijk je meteen de diepte in en lopen we tussen de boomtoppen, terwijl links de berg is en de bomen juist beginnen. Het is er heerlijk rustig en koel en we zien er weer mooie insecten, eekhoorntjes en vogels. Ook zien we veel holletjes en worden de ideeën wie daarin zou kunnen wonen steeds spannender. Één klein eekhoorntje loopt een heel stuk naast Riff mee over het pad, wat een schattig moment! Als we aankomen bij de grot, is het wel even een tegenvallertje: we kunnen namelijk helemaal geen grot in! Voor de grot staat namelijk een raam en je kunt er alleen maar inkijken. Vooral de kinderen zijn teleurgesteld, maar we beloven ze dat we deze vakantie in Jeju zeker nog een grot gaan bezoeken. Het grote Boeddhabeeld die in deze tempelgrot uit graniet is gehakt, is trouwens wel heel erg mooi. Het staat ook bekend als mooiste Shilla kunstobject. En Rogier en ik vinden tempels sowieso altijd bijzondere plekjes, zeker als er mensen aan het bidden zijn.
Als we terug beneden zijn, besluiten we niet naar de Bulguksa tempel te lopen, maar rijden er even naartoe omdat deze al snel dichtgaat. Dit is een tempel uit 751 en mensen mogen hier ook een tempelstay doen. Vooraf wilde ik dit heel erg graag doen, maar achteraf ben ik eigenlijk heel blij dat dit toch niet meer in ons reisschema paste. Ons idee van "stil en rustig" is namelijk echt iets anders dan het Koreaanse begrip stil en rustig. Als ik alleen al denk aan die 3 draken 24 uur in een tempel, hoor ik liedjes van Dex in mijn hoofd dreunen "Allemaal van links naar rechts, de tent die wordt gemold!".
Het symbool voor tempel is trouwens een omgekeerd hakenkruis. Féline, die het hier net met geschiedenis over heeft gehad, kijkt geschrokken naar deze verzameling tekens die je hier overal ziet. We leggen het haar maar snel uit.

In de tempel hangen roze lampionnen met wenskaartjes eraan en overal staan mooie beelden. In de tempels zelf is er prachtig houtsnijwerk en er zijn grappige dingen verstopt, zoals een geluksbiggetje onder de ingang van een tempel. Op hun knieën kijken Féline, Dex en Riff de tempel in, waar een monnik haar ritueel doet.
We zijn er maar kort, maar lang genoeg ;-) Een tempelbezoek staat echt onderaan het lijstje van de kinderen. Gelukkig vinden ze er kikkers, sprinkhanen en wandelende takken, die tijdens ons bezoek wel een beetje verzorging van onze Freekjes kunnen gebruiken. En ondanks dat we er zelf nog veel langer hadden kunnen rondlopen, hebben we toch het meeste kunnen zien en vonden we het weer een geslaagde middag.
Op de terugweg halen we een pizza en bij Bellus Rose zitten Woody en een Koreaans man gezellig in de tuin. We leggen de jongens op bed en sluiten dan aan met een biertje en rijstwijn. Féline en Chloë hebben samen een gezellige avond en maken TikTok-filmpjes en leuke foto's en doen wat spelletjes.

31 juli

Terwijl de kinderen deze ochtend spelen met kikkers die ze in het zwembad gevonden hebben, pak ik de laatste dingen in. Bellus Rose is ondanks de kleine kamer een fijne plek en we vinden het daarom toch een beetje jammer weer verder te gaan. Na wat zwemuren nemen we afscheid van mevrouw Park, Woody en Chloë en dan halen we wat boodschappen en eten we een broodje bij de Homeplus. We hoeven maar 1,5 uur te rijden naar onze volgende bestemming, dus we zijn er zo!