Na twee rustige daagjes maagstabilisatie in Ica gingen we door naar Huacachina. Dit kleine plaatsje is gebouwd rondom een oase tussen de uitgestrekte zandduinen. Mooi om te zien alhoewel het donkerbruine water van de lagoon niet echt uitnodigend was om het traditionele modderbad in te nemen. Een beetje dezelfde kleur als het 'zwembad'water van ons hotel.

Met alle zandduinen direct rondom is dit de ideale plek om een dune buggy ritje te nemen en te gaan sandboarden. Gelukkig wist onze chauffeur ons te vertellen dat dit zijn tweede dag was en schrok hij af en toe zelf van de heuvels die hij nam. Na even oefenen met het sandboarden was de 250m hoge heuvel daarna wel even slikken maar gleden we allebei op het board naar beneden (ernaast schijnt een stuk pijnlijker te zijn).
In de omgeving van Ica wordt ook wijn verbouwd en zijn we langs drie wineries gereden om te proeven. Wijn maken kunnen ze niet maar pisco des te beter. En na een paar pisco om 10 uur 's ochtends werd het erg gezellig. Zeker toen bleek dat de gids in de laatste winery zelf al aardig wat 'quality control' had gedaan die dag en hij bijna in tranen uitbrak hoe gezellig hij het vond dat wij langskwamen en er eentje meedronken.

Na een kort busreisje gingen we door naar Pisco aan de kust. Dat het aan de kust lag was na het uitstappen al snel duidelijk door de penetrante vislucht. Dit bleek later echter door de uitstoot van de grote visfabrieken aan de kust te komen. In Pisco is de aardbeving uit 2007 nog goed te zien want soms mist er nog een huis hier en daar. Er is weinig in Pisco zelf te doen maar via Paracas kan je wel een dagtripje maken naar de Isla Ballestas.
De Isla Ballestas zijn kleine rotsachtige eilandjes waarbij je bijna geen rots meer ziet omdat ze vol zitten met zeemeeuwen. De witte drek die ze achterlaten ('guano') schijnt erg waardevol te zijn. Ook zitten er veel zeeleeuwen tussen die zich blijkbaar niets meer van de toeristen aantrekken want je kan ze bijna aanraken.

Lima was alweer de laatste stop in Zuid-Amerika; erg jammer want we begonnen er net een beetje aan te wennen :) Lima zelf is een heel grote en ook moderne stad, het was weer wennen aan de grote warenhuizen en luxe casino's in de straten. Na een dag kerstinkopen doen (waarin we half geslaagd zijn) hebben we het klooster van San Francisco bezocht. Deze is bekend om zijn catacombes waar tussen de 30.000 en 80.000 mensen begraven liggen (het is een schatting, want niet iedereen is opgegraven). De gangen liggen vol met schedels en beenderen, en die in de massagraven netjes geordend zijn. Ook apart was het schilderij van het laatste avondmaal, waar natuurlijk Cuy (cavia) werd geserveerd :)

Op de laatste dag wilde Martin nog een keer de plaatselijke lekkernij proberen, dit keer koeienhart op een stokje. Deze hebben we natuurlijk in de plaatselijke fastfoodketen gekocht (in ieder geval diep gefrituurd dachten we) maar verder dan 1 stokje zijn we niet gekomen. Niet zo vies als het lijkt, maar toch...

Ondertussen aangekomen in Amerika en de kerst net gevierd. Maar dat wordt waarschijnlijk een verhaal bij thuiskomst, aangezien we nogal raar worden aangekeken hier als we naar een "internetcafe" vragen... (??We have wifi? Just use your laptop!)