Na de Uros eilanden namen we de nachtbus naar Cusco. In de busterminal was een overdaad aan aanbod en vrouwen die zo hard 'Cusco, Cusco, Cusco!' schreeuwden dat een viswijf op de markt er niks bij is. Nadat de prijs van de bus steeds verder daalde terwijl we voor cama-service kozen (de beste klasse) begonnen we te twijfelen aan de kwaliteit van de bus... Toen de bus kwam bleek dit gelukkig onterecht. Brede leren stoelen die praktisch helemaal plat kunnen, busbed eigenlijk. De hobbelige weg waarbij we af en toe een aantal cm uit onze stoel werden gelanceerd maakte de nachtrust alleen niet optimaal. Dus om half 5 's ochtends waren we nog niet helemaal uitgerust, gek genoeg. Dit viel de receptioniste van ons hostel ook op en we konden met dekentjes verder slapen op de bank, tot de kamer klaar was.

Cusco is een mooie oude Inca stad met kleine cobblestone straatjes en prachtige gebouwen zoals de kathedraal en meerdere kerken. Die ochtend bleek het zoveel jarig bestaan van de politiemacht gevierd te worden met fanfares en alle legerdisciplines die over het plein marcheerden. Overal lijkt wel een of ander festival of feest te worden gevierd. Later zijn we naar een museum geweest, voor wat achtergrond info over Machu Picchu, en naar de centrale markt met een vleesafdeling waar we behoorlijk misselijk van werden... Haggis voordat het is klaargemaakt.

De volgende dag was het dan zover: op weg naar Machu Picchu. Omdat geen enkele toerist dit over wil slaan zijn de prijzen voor de trein en entree belachelijk hoog. We sliepen in Aguas Calientes zodat we weer om half 5 ´s ochtends op mochten staan om als eerste aan te komen. Het eerste zicht op Machu Picchu was indrukwekkend. Al snel trok mist dicht en werd de regen heftiger (gelukkig hadden we prachtige ponchos op de kop getikt) en verdween de hele stad weer. Dit was wat sneu voor de wandelaars van de vier dagen durende Inca trail die bij aankomst een uitzicht en zonsopgang verwachten.. Maar voor ons had de regen en dichte mist ook iets mysterieus en avontuurlijks. En voor de klim de Waynupicchu op was het wel fijn dat het niet zo heet was. Na ruim anderhalf uur omhoog lopen stonden we tussen de bergen in de mist met af en toe fantastisch uitzicht op de verloren stad.

Uiteindelijk hadden we 9 uur besteed aan het verkennen van heel Machu Picchu, met een break tussendoor tot dan toch de zon doorbrak. Het was opvallend rustig en vaak liepen we alleen rond tussen de oude ruines. We hadden genoeg energie, en te weinig geld, over dus zijn we teruggelopen naar Aguas. Blijkbaar kun je dit ook heen lopen, maar nadat we meer dan 2000 traptreden waren afgedaald kregen we intense medelijden met de toeristen die ze ´s morgens hadden beklommen...

Na de mooi treinrit terug zijn we nog even langs de Salinas verderop in de Sacred Valley gewandeld. Deze zoutwinnerij dateert nog uit de Inca tijd en is nog steeds in gebruik.

Ondertussen hebben we de bus gepakt naar Arequipa waar we even een paar daagjes uitrusten van alle Inca indrukken (en traptreden)...