Heel vroeg in de ochtend ging de vlucht vanaf het hypermoderne Fiji airport (max 8 vliegtuigen), eerst een stukje terug naar Auckland en dan de grote oceaan over. Na zo´n 16 uur vliegen kwamen we vroeg in de ochtend op dezelfde dag weer aan in Chili. Een beetje een Jules Verne gewaarwording, er was in principe geen tijd verstreken sinds we uit Fiji waren opgestegen!

Ons hostel uit de LP bleek een goede keuze en zat aan een mooi plein in Santiago. Het bleek een appartement waar we prima nog een maandje hadden kunnen blijven. Op het plein waren ze al aan het opbouwen voor een voorstelling die avond maar helaas liet onze semi-jetlag het niet toe dit mee te maken.

De mensen bleken erg aardig in Santiago maar zoals al snel bleek ging er zonder wat Spaanse woorden weinig gebeuren. Een beetje bijscholing met wat ´language roulette´ was dus niet overbodig.

We zagen vanuit onze kamer dat de gratis Engelse walking tour al onderweg was, maar na die natuurlijk te hebben gemist, zijn we zelf gaan lopen. Op straat kwamen we een groep gepensioneerden tegen die aan het dansen waren met kaarsjes, blijkbaar voor de lol. Al snel werd onze aanwezigheid opgemerkt en werden we geinterviewd voor een tv-camera en gefotografeerd, waarschijnlijk voor de plaatselijke omroep MAX, maar eerlijk gezegd is het ons geheel ontgaan wat de bedoeling was. Nog wat later werden we ´subtiel´ tussen de ouderen getrokken om mee te dansen... :)

Vanuit Santiago hebben we een dagtripje gemaakt naar Valparaiso, een UNESCO stadje aan de kust waar je via verschillende ouderwetse kabelliften de heuvels op en af gaat.

De 23e hadden we een interne vlucht geboekt naar Antofagasta in het noorden van Chili, helaas met check-in om 5 uur ´s ochtends... maar we zijn aangekomen in San Pedro de Atacama. Dit dorpje ligt in de Atacama woestijn, een van de droogste plekken op aarde. Het deed erg denken aan cowboyfilms (asfalt kennen ze niet) gemixt met straten vol toeristenbureau´s voor de tours richting Salar de Uyuni in Bolivia. We waren er toevallig tijdens een festivalweek en de eerste avond was er een groot podium met verschillende artiesten, wat tussen het troosteloze zand en stof erg apart was. Na een after party onder de ´peppery tree´ hebben we van de volgende dag niet echt veel meegemaakt.

De dag daarna hebben we ´te paard´ een stukje van de woestijn verkend. Helaas is er geen video van Martin in galop :) En uiteindelijk, na veel wikken en wegen, hebben we een tour geboekt om via de Salar in 3 dagen naar Uyuni, Bolivia te gaan. Deze keuze scheen volgens onze reisgids nogal van belang te zijn aangezien je weinig hebt aan een klachtenformulier middenin de woestijn... :)