Lieve mede levensgenieters

Het is zover… we moeten vertrekken naar de pier, en de lady of the house had ook weer spijt dat wij moesten vertrekken. Ondanks de taalbarrière, voelden we toch een bepaalde vorm van wederzijds respect, wat leidde tot een emotioneel afscheid. Wat doen wij toch met die mensen…?

Na een boottrip van 4 uur en weer misselijk geworden Vietnamezen, kwamen we aan in Vung Tau. Hier gingen we normaal nog 2 nachten verblijven voor ons vertrek naar HCMC, maar we hebben Vung Tau gelaten voor wat het was. Er was toch niet veel te zien remember? Dus hebben we het geld dat we uitgespaard hadden met het duiken, uitgegeven aan een taxi richting??? DE MEKONG DELTA. Time is money… een 3.5 uur durende trip naar onze lieve mr. Thanh. Wij wisten al dat we naar daar gingen natuurlijk, maar wilden het jullie nog niet verklappen.

Oh … mr. Thanh was zo happy om ons terug te zien. En wij ook natuurlijk. Nu kunnen we in alle rust ons vertrek afsluiten tussen de zingende vogeltjes en waaiende bomen.

Maar niet vertrekken zonder een tour op de Mekong natuurlijk. Mr Thanh had een gids geregeld en zo zijn we de volgende ochtend vertrokken. Eerst een wandeling door de tuinen en een beetje geschiedenis meegekregen van hoe de Mekong kanalen tot stand zijn gekomen. De boot stond ons daarna op te wachten en zijn we de eilandjes rondom ook gaan bezoeken. Met de nodige toeristische kraampjes natuurlijk en er werd ons ook heerlijk fruit aangeboden, 2 keer zelfs. Mmmm… lekker toch dat exotisch fruit. En voldoende voor ons middag eten. Als laatste bezochten we ook nog een 'beefarm', hier heb ik toch even mijn fobie onder controle moeten houden, want als het vliegt en het kan steken… maar de bijtjes waren gewoon aan toeristen. Je kon zelfs je vinger in het raam van de bijtjes steken om van de honing te proeven, maar dat was voor mij net iets een brug te ver. Wel hebben we lekkere honing thee gedronken. Aan de beefarm werd ook chocolade gemaakt, lekker, maar lang niet zo lekker dan onze eigen beroemde Belgische chocolade natuurlijk.

Na een toch wel vermoeiende tocht, zijn Paul en ik in de hangmatten gaan hangen om te chillen. Super super super…die hangmatten. Ja marisa, als ik nu naar uwen hof kom, weet ik waar te zitten.

Mr. Thanh zijn zus heeft ook weer een heerlijke maaltijd voor ons klaargemaakt. Typische gerechtjes die de families hier bereiden en niet zoals in een restaurantje. Lekkkkker...speciaal.

Moe en voldaan lees ik in bed nog even in mijn boek en Paul ziet nog een beetje film, maar na een paar pagina's, vallen mijn oogjes toe en die van Paul ook. Onze laatste nacht is ingegaan. s***… Murphy heeft weer toegeslagen. Nu heeft Paullie 's***', heb ik hem aangestoken of was het van het fruit. Maar mr Thanh snelde ter hulp en heeft hem direct medicijnen toegediend en… hopelijk is hij straks beter voor onze lange reis… back home!

Als we thuiskomen zal ik onze laatste blog schrijven van ons toch wel zeer fantastisch avontuur.

Dus blijven lezen hé

Rustige groetjes

De travelgoeroes