Dag onze maatjes

We zijn vroeg opgestaan om naar ons eerste strandje te rijden. Natuurlijk het strand aan de luchthaven zodat Paullie zijn landende vliegtuigjes kon zien.

Pffff... wat is het warm... even verkoeling zoeken in het water. En dan zagen we een soort van vlot liggen, gemaakt van isimo schuim. Er lag ook een verloren flip flop en ik zei: " nu nog ne stok en we kunnen een peddel maken". We waanden ons even in het programma Expeditie Robinson.

Ons strandbezoek was van korte duur, want mijn ventje is in het water gevallen op een rots vol schelpen die snijden zoals messen. Even laten verzorgen in het ziekenhuis, paar plakkers erop en dan naar het kerkof.

Daar ligt een jong meisje die amper 19 was geworden. Ze was een jonge verzetstrijder tegen de Franse kolonisten, die ook als eerste vrouw werd geëxecuteerd. Zij wordt hier echt aanzien als de heldin van Vietnam. Honderden Vietnamezen komen naar het eiland voor haar te eren. 's Avonds komen ze massal af naar het graf met bloemen en allerlei ander offers waar we de dag erna getuige van waren. Vandaar al die bloemen op de boot!!!

Voor ons avondeten zijn we beland op een local marktje waar we achetraf gezien beter niet waren geweesr. Maar het heeft gesmaakt.

De volgende dag gingen we naar het nationaal park. Wat was dat vermoeiend zeg, trappen naar beneden, maar ook weer naar boven, amai mijnen tikker. Maar aangekomen op het rotsstrand, waren we weer blij dat we die trappen hadden getrotseerd. Daar hebben we toch een paar uur gechild om te genieten van het wondermooie uitzicht. De zee veranderde constant van kleuren. Is niet uit te leggen zelfs niet met foto's.

Plotseling zat er een makaak achter Paullie die klaar zat om zijnen bril te pikken die boven op zijn hoofd stond. Dit leidde bijna tot een gevecht. Man man... wat zijn dat voor agressieve beesten zeg. Schattig vanop afstand, maar laat ze niet te dicht bij komen.!!!

Grol...grol... mijn maag vraagt naar eten dus wij op zoek naar een restaurantje waar we ook weer een lekkere pot au feu met vis hebben gegeten. Nu zat er blijkbaar veel look in en ja ja... ik had last dus zijn we even gaan rusten op ons bedje. Toen het over was, reden we nog even naar de duikclub om te horen hoe en wa want donderdag stonden we ingepland. "Sorry guys, but the harbour doesn't allow to go out". Allé dus geen duik, niet erg op zich maar wel spijtig.

Na ons avondbezoek op het kerkof, zijn we dan in ons lekker rustig bedje gekropen.

Tot 02.30 am. Ik kreeg een aanval van enorme krampen en moest om de haverklap naar het toilet. Met als gevolg dat ik mijne nieuwe levensjaar in bed heb doorgebracht. Maar 's Avonds heb ik toch nog de kracht gevonden om de mooie zonsondergang te gaan bewonderen aan de andere kant van het eiland.

Daarna terug gaan rusten en hopelijk voel ik mij beter de volgende dag.

Murphy did not stay at HCMC... GRRRRR....

see you

De travelgoeroes