Beste bijna eindlezers

Van onze laatste dag op Con Dao, wilden we toch nog even gaan genieten van het strand. ' s Morgens moest ik nog even bekomen van de krampjes maar na het nemen van de goedkope medicijnen hier, kwam ik er door.

Eerst zijn we een goed bord rijst gaan eten, waar de kleine vrouwtjes weer moesten giechelen omdat ze nog nooit zo'n grote westerling zagen. Ze hebben zelfs verse rijst gekookt waar we 15 minuten op moesten wachten, en met de bijbehorende sausjes en vleesje hebben we weeral goed gesmuld.

Een bezoek aan de gevangenis hebben we moeten skippen want zij doen ook een soort van siesta, met andere woorden het was gesloten toen we er aankwamen. Niet zo'n probleem, want dan konden we sneller naar het strand waar we zo goed als alleen waren. Er lag een koppel maar niet op het strand, na een half uur wisten we waarom.

We installeren ons met onze grote groene doek en leggen ons, maar na nog geen vijf minuten waren we bijna ondergezand. Wat gaat dat snel. De ik weet niet hoeveel beaufort wind bloes het zeer fijne zand hevig weg. We werden gewoon gezandstraald. Paul de 'Robinson', ging terug op zoek naar een oplossing. Hij vond een paar stokken, stengels en stenen en hij maakt een windscherm. Toen we goed en wel op onze doek lagen, draaide de wind toch wel zeker!!! Tegen moeder natuur is niet veel te beginnen dus ja dan ook maar even op de dijk gaan liggen. Niet te lang want we willen niet verbanden.

Na ons strandje en daarna een powernapje, hebben we een bezoek gebracht aan de tempel. Wat een mooie, helemaal in hout en vol met (namaak) bloemen versierd. Hier hebben we gedaan wat we beloofd hebben aan iemand van het thuisfront. We zijn bloemen gaan offeren aan Boeddha en hebben gevraagd dat alles goed zou komen. Bij deze…. Komt allemaal in orde.

Voor we 's morgens vertrokken, had ik gevraagd in de homestay of ze wilden koken voor ons. Iets speciaal want het was onze laatste avondmaal en mijn verjaardag had ik niet zo kunnen vieren… vandaar. Natuurlijk!!! Ze vroeg wat we wilden eten en ik zei "surprise us". Hoeveel vis kunt ge eten… 2 gestoomde crabben, een gegrilde octopus, 2 langoesten, 2 ik weet nie welke vissen, een paar schelpen en nog wat scampi's. Met al de moeite van de wereld maar deze keer is het niet opgeraakt. Maar dat we gesmuld hebben staat als een vis boven water.

Even bekomen en dan back to bethleam.

Tot direct want ik begin zo aan onze voorlaatste blog. Snik snik…

De travelgoeroes