¡Hola!

Inmiddels zit ik alweer even in Peru en de drie weken vrijwilligen zitten erop. Ik moet bekennen dat ik meer van de klus zelf verwacht had; dat ik meer te doen zou hebben. Ik had te veel tijd voor het vertalen van de website, maar te weinig voor een extra klus. Ik word niet blij als ik me verveel op mijn werk, en dat was zeker de laatste week soms wel het geval. Terugkijkend viel het werk zelf dus een beetje tegen. Maar, mijn collega's waren heel blij met me en vertelden dat ze al tijden de website wilden vertalen, maar nog geen tijd hadden gehad. Mijn werk heeft dus zeker zin gehad en dat doet me natuurlijk veel goed! Ik kreeg vandaag dan ook een heel warm afscheid van ze.

Ook kon ik deze week een aantal cursussen die CEDNA organiseert bezoeken, en dat gaf me nog de meeste energie van alles! Elke dag ben ik bij een andere cursus geweest. Zo was ik in de sloppenwijken op een binnenplaatsje bij een middag waarin de vrouwen kookles kregen, en ook les kregen in goed je handen wassen. Het was indrukwekkend om te zien hoe iedereen (ook de kinderen) nieuwsgierig stond te kijken hoe dit werd voorgedaan, en vervolgens zelf ook met water en zeep aan de gang ging! Daarna gingen ze koken, en werden ondertussen de kinderen gewogen zodat kan worden bijgehouden of ze genoeg groeien etc. Ik had ballonnen meegenomen om aan de kids te geven en zij konden dat wel waarderen! Ook de moeders stonden in de rij, voor een ballon voor hun andere kinderen...
Naast deze bijzondere ervaring was ik ook bij een kookles voor jongeren, taartbakles en breiles voor huisvrouwen, en tenslotte ook bij een cursus cavia's fokken. Cavia is hier een ware delicatesse, dus is het logisch dat er les wordt gegeven in het fokken, bereiden en verhandelen van cavia's. Een beetje morbide is het natuurlijk wel vanuit Nederlands oogpunt; ik heb me dan ook nog niet aan (bijvoorbeeld) een pizza cavia gewaagd...

Goed, ik heb natuurlijk niet alleen maar gewerkt, gelukkig. De grootste attractie van Cuzco en omstreken is de heilige vallei en natuurlijk de Machu Picchu, de Inka-stad die onaangetast is gebleven tijdens de Spaanse invasie. De heilige vallei heb ik ook gezien en ik was erg onder de indruk, ook van de enorme bergen die samen de Andes vormen. Dan naar enkele Inka-ruïnes. Echt indrukwekkend hoe ze enorme stenen toch heel hoog een berg op hebben gekregen. Als Lydia er is gaan we naar de MaPi, ben erg benieuwd. Ik heb dus nog wat tegoed!

De Peruanen zijn trouwens erg goed in het uitbuiten van alles wat maar een beetje toeristisch is. Het is misschien een arm land, maar ze weten de weg naar de portemonnee van de toerist prima te vinden! Zelfs de cathedraal in Cuzco kost zes euro! Dat heb ik nog nooit meegemaakt... Echt overal moet je voor betalen. Misschien niet altijd even veel, maar toch. De lol gaat er dan wel een klein beetje vanaf.
Daarnaast is het organiseren van een trekking of treinrit naar de Machu Picchu een ware maffia-aangelegenheid. Sinds 1 april is de MaPi weer open, na hevige regenval eerder dit jaar. Dit gaf de gelegenheid om de goedkoopste treinklasse ernaartoe voorlopig maar even helemaal af te schaffen zonder opgaaf van reden. Verder heb ik al van meerdere mensen gehoord dat ze eenmaal bij aankomst (na 4 dagen te voet door de blubber de Inka-trail te hebben gedaan) geen toegangskaart bleken te hebben, noch een treinkaartje terug naar Cuzco. En dit terwijl ze daar wel voor hadden betaald. Een keer zelfs bleek de tourgids midden in de nacht gewoon de benen genomen te hebben! Zit je dan, midden in de Andes... Menig touroperator is inmiddels dus al de oren gewassen door boze toeristen...

Vreemd contrast met deze geldwolverij is dat wanneer je uitgaat, je echt overal gratis drank krijgt aangeboden! Het is in Cuzco zelfs mogelijk om uit te gaan zonder een cent uit te geven, en toch de hele avond rum-cola te drinken als je het goed speelt. Een beetje aanpappen met de proppers die op het Plaza de Armas rondlopen en je krijgt meerdere bonnetjes voor een gratis mixje toegestopt. Toch gek dat ze in het uitgaansleven kennelijk níet om geld verlegen zitten...

Een ander vreemd verschijnsel dat ik hier in Cuzco heb gesignaleerd is dat mensen er een waar talent voor hebben om je constant voor de voeten te lopen. In Spanje moet je gewoon oogcontact vermijden als je op straat loopt, dan gaan mensen wel opzij. (Het kostte me trouwens ook lang voordat ik dat voorhad.) Hier in Peru gaan mensen rustig even precíes voor je langs waar het nét niet kan, dus moet jij ook een stap opzij doen. Of je wilt iemand inhalen en die doet vervolgens onverwacht een stap opzij, waardoor je op straat belandt. Mensen hebben er sowieso een handje van om vlak langs de stoeprand te lopen. Waarom, vraag ik me af! Living on the edge?

Goed, na drie weken Cuzco ben ik meer dan klaar om weer op pad te gaan! Morgen vlieg ik naar Lima, waar ik een paar dagen de Veritijn ga uithangen met Marta, die hier ook even is. Heerlijk een paar avondjes blaten, ik kan niet wachten! Dan even later is dan eindelijk Lydia hier en gaan we door de rest van Peru, Bolivia en uiteindelijk Argentinië reizen. Ook al zoiets leuks om naar uit te kijken! Alleen maar leuke dingen...

Tot snel!
Titia