¡Hola!

Cuzco ligt alweer even achter me, en in de tussentijd heb ik het tempo opgevoerd, want van drie weken op één plek werd ik wel een beetje saai. Ik begon in Lima waar ik Marta (mijn commissievriendinnetje) weer zag. Twee hele leuke dagen gehad, o.a. in Nazca, waar je vanuit een vliegtuigje allemaal bijzondere tekeningen in de woestijn kan bekijken. Een beetje mysterieus is het wel, men weet nog niet helemaal zeker hoe het zit met deze 'Nazca Lines', maar ze zijn wel mooi! We zagen o.a. een kolibrie, spin, aap, en een aantal geometrische figuren vanuit een heel klein vliegtuigje.

Daarna ging Marta naar het zuiden en ik weer richting Lima, en ik stopte in Huacachina; een oase midden in de woestijn van Peru. Het hoogtepunt hier is met een 4-wheel drive door de duinen scheuren en daarna op een snowboard van een hoge duin af glijden. Het rijden zelf was te vergelijken met een twee-uur-durend ritje in een wilde achtbaan. Aan het eind was ik daar dus wel helemaal klaar mee. Maar het sandboarden was helemaal geweldig! Soms doodeng; van een hele steile duin head-first naar beneden. Zo'n gevalletje waarin je beter niet te lang kunt twijfelen en gewoon gaan. Een super toffe ervaring! Huacachina zelf is trouwens vrij saai, maar we kregen het toch voor elkaar om een paar avonden lekker feestjes te bouwen, inclusief salsadansen! En ik kon het nog! ;)

Hierna op weg naar Lima nog even langs een eilandje met heel veel vogels, een paar zeeleeuwen en een enkele penguin, maar het einddoel was Lima omdat Lydia vrijdag eindelijk zou aankomen! Maarja, die vulkaan in IJsland gooide roet (of zal ik zeggen asdeeltjes) in het eten. Wachten dus, en wat je niet zou verwachten; Lima is een beetje saai!

Ik had inmiddels in Nazca en Huacachina wat leuke mensen ontmoet en met me meegenomen naar Lima, en Meta was me ook weer komen achtervolgen, dus het was prima uit te houden met een avondje stappen en een beetje rondhangen links en rechts.
Maar even later vertrok iedereen weer naar andere oorden en werd het wachten toch een beetje balen. Voortdurend in contact met Lydia, op alle nieuws en Schipholsites gekeken, en in eerste instantie leek het erop dat Lydia i.p.v. vrijdag, vandaag (dinsdag) zou aankomen. Maar zondagavond bleek dat ook die vlucht niet zou gaan. Nu wordt het pas volgende week dinsdag! Enig lichtpuntje voor Lydia; ze vliegt dan wel met haar vriendinnetje Evelien die ons sowieso zou komen opzoeken.

Maar voor onze plannetjes is het natuurlijk gigantisch balen. Dit weekend zouden we samen naar Machu Picchu gaan, maar dat moet ik voor haar dus ook annuleren, en ik moet voor mezelf nieuwe dingen bedenken.
Gelukkig was er in Lima nog een Australiër, Chris, die ik in het Nazca vliegtuigje had leren kennen en die bij de groep was met wie ik door ben gereisd. Hij wilde weer terug naar Arequipa (ten zuiden van Lima) en ik besloot met hem mee te gaan. Sinds vanmorgen ben ik dus in Arequipa, waar wel het e.e.a. te doen is, maar zonder Lydia is het toch minder leuk! ...Ik dacht dat één natuurramp wel genoeg vertraging zou zijn voor drie maanden reizen; nu dus nóg een keer! Het moet nu écht niet veel gekker worden...

Anyhow, de komende paar dagen dus in Arequipa, waar een enorme canyon is met condors met 3 meter spanwijdte. Dat ga ik dan maar eens bekijken, waarna ik weer naar Cuzco ga voor de Machu Picchu. Lydia en Evelien zal ik dan treffen in Bolivia, eindelijk! Kan niet wachten...

Tot snel!
Titia