¡Hola!

Waar waren we gebleven? In Arequipa! In Arequipa werd ik ziek, dus die canyon en condors moest ik overslaan. Rustig aan dus, maar wel een heel mooi klooster gezien daar. Vervolgens terug naar Cuzco om dan eindelijk naar de Machu Picchu te gaan. Tjongejonge zeg, de ellende die het gekost heeft om dit voor elkaar te krijgen...

In het kort ging dat ongeveer zo: tickets boeken; prijzen ineens veel hoger; tickets willen annuleren; dat werd geweigerd door touroperator; na veel afdingen toch maar geboekt; Lydia vertraagd en kon niet naar MaPi; ik haar ticket cancellen; veel gezeik met geld terugkrijgen vooral door Perurail, die er een monopolie op nahoudt en zodoende carte blanche heeft om je geld zo lang mogelijk achter te houden; in totaal daardoor zes (!) keer terug moeten voor het geld maar het uiteindelijk wel krijgen; maar natuurlijk niet het hele bedrag; [BENT U DAAR NOG, LEZER?] mijn treintijden last-minute omgegooid door Perurail voor de heen- en terugreis; eindelijk naar MaPi; en weer terug met een privétaxi waarvan de chauffeuse overduidelijk bezig was met een 2 uur durende rijles...

Goed, de MaPi dus. Na al het voorafgaande gezeik was ik bijna zover om ook mijn eigen ticket te cancellen; ik had het er zó mee gehad! Maarja 165 euro is best veel geld voor een tour, dus toch maar gegaan. En ja, ondanks alles was het 't toch waard en ben ik blij dat ik het gezien heb! Ook erg indrukwekkend om de bergen te zien die de MaPi omringen, en waarover veel toeristen 4 dagen moeten lopen tijdens de Inka Trail. Respect!

In de tussentijd bleef ik maar ziek en de verschillende medicijnen die ik van de apotheek kreeg hielpen helemaal niet. Eenmaal in Puno dan toch maar naar de dokter. Blijkt dat ik een parasiet heb! Een onderzoekje, injectie en een berg pillen zijn het resultaat; hopelijk helpt dit allemaal wel en heb ik snel mijn eetlust en energie weer terug.

Maar het belangrijkste; vandaag kwamen Lydia en Evelien dan ein-de-lijk aan!!! Woehoeoeoe!! Helaas troffen ze een halfdood vogeltje aan, vanwege het bovenstaande. Wat een timing; zijn ze er eindelijk en ben ik in de lappenmand! Nouja, gedeelde smart is halve smart... En gelukkig deed het me goed om ff lekker bij te kletsen. Daarbij, Evelien is arts dus die heeft meteen een leuk 'projectje' voor op vakantie...

We zitten nu aan het Titicaca-meer; het hoogste meer ter wereld. Morgen gaan we meteen door naar Bolivia, om daar de andere kant van het meer te zien vanuit Copacabana. Nu mijn tijd in Peru erop zit kan ik concluderen dat er genoeg mooie dingen te zien zijn, maar de mensen vind ik over het algemeen tamelijk vervelend. Met name in Cuzco wordt je constant voorgelogen over hoe duur iets is, wat erbij in zit, hoe lang het duurt en ga zo maar door. Dit gecombineerd met de constante jacht op je portemonnee, maakt dat ik met gemengde gevoelens terugkijk op mijn zes weken in Peru. Daarom kijk ik er erg naar uit om opnieuw Bolivia in te gaan; ik hoor van heel veel mensen dat dit hun favoriete land is namelijk... We gaan het meemaken!

Binnenkort weer nieuwe avonturen van ons!

Toedeloe,

Titia