Eens gearriveerd in La Paz nemen we een lokaal busje naar het centrum en bevinden ons meteen tussen de Boliviaanse bevolking. Kleine vrouwtjes met wel 10 lagen rokken waardoor ze een dikke kont lijken te hebben, een aantal laagjes bovenaan, daarover een sjaal zoals mijn oma vroeger droeg, 2 lange zwarte vlechten tot over de 'dikke kont' met flosjes uit schapenwol als versiering en op hun hoofd de onmisbare bolhoed waaraan je de stam herkent waartoe ze behoren. Als we de stad inrijden zien we deze vrouwtjes ook overal in de straten struinen met de obligate gekleurde doeken op hun rug met onbekende inhoud. Naast de kleurrijke bevolking vallen ook de vele gekleurde bussen en micro's (minitaxi's voor de locals) ons meteen op in de ongelooflijke drukte. Auto's zie je nauwelijks, want de meeste Bolivianen hebben geen geld voor een eigen wagen, waardoor het openbaar vervoer heerst.

Na in te checken in onze hostel verkennen we de drukbevolkte stad in de volgebouwde vallei te voet en ontdekken nog meer curiositeiten. Haast alle Bolivianen blijken verkopers te zijn en baten een stalletje uit langs de kant van de weg met allerlei prullaria die van de boot lijken gevallen te zijn(in een gesprek met een Boliviaan komen we te weten dat ze voor dit handeltje geen belastingen moeten betalen). Stalletjes met enkel boeken, technische prullen, speelgoed, cosmetica en zelfs een kraampje met enkel pampers! Uiteraard ontbreken de streetfood-stalletjes ook niet in dit beeld met hamburgers met ei, hotdogs, tucumana's (gefrituurde empanada's) en papas rellenas (gevulde aardappel, superlekker!). Ook de winkelstraten zijn ingedeeld per 'thema': een straat vol kledij, een straat vol werkgerei, een straat vol huisapparatuur, een straat vol kappers,… Het is even wennen, maar we beseffen al gauw dat dit eigenlijk heel handig is en zouden zelfs wensen dat dit ook in België zo was. Als je bijvoorbeeld een wasmachine wil kopen, hoef je slechts één straat te bezoeken om prijs en kwaliteit te kunnen vergelijken. Die Bolivianen hebben daar duidelijk over nagedacht. En dan heb ik het nog niet over de prijs gehad van al deze producten en diensten! In Bolivië is alles spotgoedkoop. Een volledige driegangenmaaltijd voor €1, een paar beenverwarmers voor €2, oorringen voor €1, een paar schoenen voor €8, een horloge voor €6,… Een ware verademing na dure landen zoals Chili en Argentinië, dus laten we ons eens goed gaan tijdens het shoppen. Al laverend door de smalle winkelstraatjes bevinden we ons plots op de heksenmarkt. Wegens hun bijgeloof baten vele Boliviaanse vrouwen een kruidenwinkeltje uit, waarin ze verschillende brouwseltjes, kruiden, talismannen, hoja de coca (= cocabladeren) voodoopoppetjes en ook lamafoetussen verkopen. Deze dienen als offer of om in te nemen en beloven je een goede oogst, een goede gezondheid, een goed seksleven,… We geloven vaak onze ogen niet, maar wagen ons er toch maar niet aan.

Ook de kapper brengen we in een spontane 'goesting in verandering' een bezoekje waarbij Tim zijn baard voor het eerst laat bijknippen en ik een nieuw kapsel krijg. Een grappige ervaring aangezien de Boliviaanse mannen geen baarden hebben, waardoor Tim zijn baard er bijna volledig afgaat en hij bijgevolg met een schoon kapke blote huid in zijn perfect getrimde baard moet rondlopen, tot grote schaamte van de kapster.
's Avonds speelt Tim in onze hostel een tafelvoetbalmatch met de Duitser Timo tegen een Mexicaan en de Argentijnse Emilio. Einduitslag: Europa-Latijns Amerika: 6-5! Gooooooooooo Europa! Is dat een voorbode voor het WK?

Naast de ervaring van de nieuwe cultuur speelt ook de hoogte ons parten. Aangezien we vanop zeeniveau in Buenos Aires naar 3600m vlogen in La Paz, voelen we het hoogteverschil aan ons lichaam. De ijle lucht in combinatie met de vele uitlaatgassen, maakt stappen moeizaam en trappen nemen we heel langzaam. Zelfs 's nachts in ons bed lijkt het alsof we inspanningen moeten doen om te kunnen ademhalen in onze slaap! We begrijpen waarom de Bolivianen alles op een trager tempo doen en passen ons al snel aan dit rustige tempo aan.

Na twee dagen hebben we la Paz wel gezien en zijn we wat geacclimatiseerd aan de hoogte, maar niet aan de uitlaatgassen. We beslissen daarom de Boliviaanse altiplano te gaan opzoeken - back to nature - en nemen 's avonds een nachtbus naar Uyuni.