Na een heerlijke nachtrust, wat wil je wanneer je een nacht overslaat, zijn we zo fris als een hoentje. Het eten hier in Vietnam is echt goed, heb ik gemerkt. Lekker veel verse kruiden, groente en fruit. We zijn erg vroeg, de meeste winkels zijn nog dicht. Je ziet al wel veel fietsen, volbeladen met groente, bloemen en vruchten. Af en toe zo zwaar beladen dat je je niet kan voorstellen dat fietsen mogelijk is. Ze verkopen bossen dahlia's, prachtige geplozen gele chrysanten en kersenbloesem takken. Het lijkt wel een bloemencorso. Een volgende fiets was volgeladen met tassen en een grote schaal achterop, waarop allerlei groente uitgestald lag. In één van de tasjes zag ik koolrabi. Op de hoek van de straat was een slager neergestreken. Ze had een kastje van ijzerstangen, waar haar waar lag en ze zat op haar hurken. Ik ben jaloers op hoe makkelijk dat er uit ziet. Een klant vroeg wat vlees, waarna vervolgens eerst een kleedje op de grond werd gelegd en daarop een blok hout. Met een bijltje werd wat ribbetjes in stukken gehakt en het vlees eraf gehaald. Het vlees werd door een klein handmolentje gehaald. Ondertussen werd alles tig keer gewogen op een klein weegschaaltje. Alles was volgens mij naar wens, want er werd betaald. Wel keek de klant nog even in een tasje wat aan het kastje hing. Maar dat was toch niet wat ze wilde. Een toevallige voorbijganger op een scooter wilde ook kijken in het tasje, waarna deze er vervolgens kippenpoten uit haalde. Die hij ook gelijk weer terugstopte. Je begrijpt er is genoeg te zien hier.
Theo heeft in Nieuw Zeeland bij een camping zijn Australische gids geruild voor een Vietnamese. Niet de allerlaatste versie, maar er staat genoeg leuke informatie in. En nu zijn we een wandelroute aan het volgen door de oude binnenstad. Eerste langs het waterpoppen theater waar we vanmiddag naar toe gaan, en naar het eilandje er tegenover. Overal zie je bloemen, dezelfde als bij ons: leeuwenbekjes, dahlia's, grote afrikanen. Door een mooie poort waar een schildpad met een zwaard op staat, over een houten brug komen we bij de tempel. Er staan beelden met bloemen, vruchten en wierook ervoor. Je blijft kijken naar alle kleuren, veel rood en goud, de beelden en de mensen die bidden. Wanneer je van bonsai houdt kun je hier je hart ophalen. Ook mandarijnboompjes in potten, waar ook af en toe bloemetjes aan zitten die heerlijk ruiken. In een zijkamertje staat een vitrine met een grote waterschildpad. Zijn ogen zitten op een vreemde plek, het is geen soort die ken. Volgens een bordje is hij hier gevonden, aan de wand hangen foto's van andere schildpadden die hier zouden zijn waargenomen. Ik kan me niet voorstellen dat dat waar is, meer een Loch Ness verhaal.
De Old Quarter waar we doorheen lopen, laveren kan ik beter zeggen, is vreselijk druk. Op de stoep zit iemand met een net vol padden, krabben en een schaal goudvissen. Vraag me af of ze die ook eten. We lopen langs een travel agent die Vega Travel heet. Dat spreekt Theo wel aan als vegetariër, we bekijken het aanbod. Er zijn trips waarbij je met een boot langs allerlei eilanden gaat, kajakken, en een grot bezoeken met een engelstalige gids. Een mooie manier om Vietnam te leren kennen. De trip is wel duurder dan andere trips die we hebben gezien, maar we hebben er vertrouwen in dat de kwaliteit beter is dan gemiddeld, en boeken de driedaagse trip voor morgen. Verderop zit een oud huis, gerenoveerd met Franse hulp. De voorkant is smal. Het is een gebouw van twee verdiepingen, het is een heel open gebouw. De eerste verdieping is wat meer besloten met een tempel en een tussenkamer en de slaapkamer. Op de begane grond loop je via de eerste ruimte langs een kleine patio, naar de tweede ruimte, waarachter weer een patio is. Met vervolgens een keuken die ook op een klein binnenhofje ligt. Het ziet er allemaal erg open uit, misschien wel lekker als het heet is. In de tweede kamer op de begane grond staat een bed en in het midden van de kamer een bureau. Er ligt een krant op, niet te lezen natuurlijk. Behalve één woord onder een cartoon: theo. Dat maakt me wel nieuwsgierig, dus ik vraag aan de medewerkster, die een beetje engels kan, wat het betekent. Het antwoord verbaast me niets, het betekent "follow me". Ik ben de laatste maanden niets anders aan het doen. Tussen alle winkeltjes waar ik me moet inhouden om niet iets te kopen, zie ik een mooie poort. Op het binnenpleintje erachter staan grote bonsaibomen en er hangen bamboekooien met onbekende vogels. Ze zingen prachtig, waarschijnlijk omdat ze niets anders te doen hebben. Op een bord staat dat hier iemand ondergedoken heeft gezeten voor de Fransen, begin twintigste eeuw en zich zo verveelde dat hij een spelletje heeft uitgevonden. Ze beschrijven het als een plankje van hout wat in driehoeken en rechthoeken is gezaagd. Waarna je het in alle vormen kan leggen. Dat komt me bekend voor. Ik heb het thuis ook liggen.
Volgens de kaart moet de Rode Rivier hier vlak achter liggen. Daarom wijken we van de route af en lopen over een voetbrug naar de overkant van de snelweg. We zien ontelbare scooters voorbij schieten. Soms vervoeren ze de meest vreemde dingen. Ik zag een gezin van vijf erop zitten en één met een grote pot met een mandarijnboompje. Er is een muur die dicht kan als het water te hoog staat. Waar we nu lopen ziet er minder toeristisch uit. En het is maar een klein stukje verder voor we aan de rand van de stad zijn. Geen rivier te zien. Wel moestuintjes in de brede uiterwaarden, veel moestuintjes. Met bananen en papaya's en allerlei groenten. Af en toe zie je een waakhond bij de ingang. Bij een tuin zie ik bakken met groente afval, het lijkt erop of ze hier compost maken. Het is de eerste keer in Azië dat ik zoiets zie. Meestal zie je wel dat ze bladeren verbranden en is de aarde kaal onder de planten. De brug over de rode rivier kunnen we niet op. Met een grote omweg vervolgen we de route. En komen langs een straat vol met aquaria. Ik zie gupjes, goudvissen en koi's denk ik, en vissen die ik niet ken.
In een afgesloten straat worden allerlei nieuwjaarsartikelen in rood en goud verkocht. Het is nog maar twee weken en dan is het hier nieuwjaar. Een belangrijk moment van het jaar, voor de Vietnamezen. Het wordt tijd voor een pauze en langs het meertje zagen we een leuk restaurant. Het deed me denken aan het theehuis in Berg en Bos. De serveersters kijken nogal nors, maar het uitzicht is leuk.
Om drie uur begint de waterpoppen voorstelling, volgens de Lonely Planet moet je vooral naar de Vietnamese kinderen kijken tijdens de voorstelling. Die verbaasde gezichtjes zijn onbetaalbaar. Maar wij zien alleen maar buitenlandse gezichten en bijna geen kinderen. De paar die er zijn zitten vooraan. Hoeven ze niet over al die lange buitenlanders heen te kijken. Ik moet bijna mijn benen in mijn nek leggen, zo weinig ruimte heb ik voor mijn benen. Maar de voorstelling doet je alles vergeten. Het is grappig en mooi, met vreemde muziek. Je kijkt op een vijver met een tempel er achter. Onder die tempel staan de poppenspelers in het water, aan de zijkant zitten de muzikanten. Twee dames zeggen van alles in Vietnamees. Geen idee wat ze zeggen, maar de poppen zijn op zich al leuk om naar te kijken. Vuurspuwende draken die daarna water spuwen. Ronddartelende vissen en kleine kinderen in bootjes. Twee vogels die elkaar ontmoeten, dansen waarna er een ei tevoorschijn komt en tenslotte een schattig kuiken. De tijd vliegt en voor we het weten staan we weer buiten.
Na wat omzwervingen duiken we een restaurant in met een aparte menukaart voor vegetariërs. Theo kan z'n geluk niet op.
Hetty