We hebben geslapen op ruim drieduizend meter zegt Theo, met iets wat verbazing in zijn stem. Al staan er flink wat bomen verderop, aan de overkant van het dal waarin we staan, zien we de kale kam van de berg. Boven diezelfde berg, zie ik nog steeds de grote maan die vannacht alles zo helder verlichtte. Het is drie graden als we opstaan, wat me aanspoort om me aan te kleden. Mijn handen worden koud van het water tijdens het tandenpoetsen. Over de weg waar naast we staan, komt regelmatig een auto, ondanks dat het nog geen zeven uur is.
In het eerste cafe wat we op de iPad zien gaan we wat warms drinken. Theo pluist de NOS app na voor de laatste nieuws. Hij weet dat ik bezig ben met een boek van Oliver Sacks en vertelt dat hij is overleden, het stemt me droevig. Zijn laatste boek heb ik gedownload en lees ik met veel plezier. Hoe hij bijvoorbeeld hier in de Rocky Mountains heeft gecrost met zijn motor, het gaat meer leven als je er zelf bent. Hoe hij meeliftte met een trucker en een weekend doorbracht op een parkeerterrein bij een tankstation waar truckers elkaar ontmoeten. Ik zie het hier.
We rijden over een hoogvlakte met een grote kudde pronghorns, ondanks dat er hier best nog veel mensen in deze grasvlakte wonen. Er staan op de hogere delen naaldbomen en op sommige plekken wordt grind gewonnen van de morenen banken, denk ik, of zou het van een eeuwenoude rivierbedding zijn?
Het landschap verandert, opent zich, en we rijden een groot dal binnen. Om even later weer een kam over te gaan. Langs de weg zien we een stenige bodem met een rijkdom aan planten en gedrongen Pinus bomen. We willen daar picknicken maar ze vragen zeven dollar voor een dagkaart voor dit gebied. Niet dat er letterlijk iemand staat, er hangt meestal een kastje met enveloppen die je moet invullen, vullen met geld en daarna in een box moet deponeren. We verlaten teleurgesteld het uitzichtpunt, om verderop langs de weg op grote stenen te gaan lunchen.
Het gebied waar we langskomen staat bekend om zijn waarnemingen van UFO's. We zien dan ook een UFO observatie centrum, gelegen op een open brede, zo te zien droge, vlakte tussen twee bergketens. De vlakte is begroeid met grijzige lage struikjes terwijl de weg omzoomd wordt door een paars aster randje. Afgewisseld met een zonnepanelencentrale en akkers waar zo te zien al van geoogst is, waarbij de grote irrigatie bogen op wielen er nu werkloos bij staan. Op een bord staat Bonanza, waarop bij ons allebei spontaan de melodie van deze eens zo beroemde western serie omhoog komt. Het zegt veel over je leeftijd als dat bij jullie nu ook gebeurd. Tegen de hoge bergketen zien we zandduinen liggen, we hebben ons doel bereikt.
We starten bij het bezoekerscentrum, een goede start, zo weet je waar je naar moet kijken en waar je aan moet denken. Ook hier draaien ze een film over het gebied. Dit gebied is ooit bedekt geweest door as na een explosie van een vulkaan. Lang daarna liep het onder water en werd het een groot binnenmeer. Door het verschuiven van de aardplaten ontstond een hoge bergketen en het meer verdween. Het zand van het opgedroogde meer begon te stuiven, tegen de berg aan. Uit de berg kwamen verschillende kreken. Nat zand stuift niet en doordat de wind uit twee richtingen blaast, blijft het zand wat gevangen tussen de twee waterstromen en de berg. Waarbij het zand dat de berg wordt opgeblazen, samen met ander erosie materiaal en vis via de kreken weer omlaag komt. Ik hoop dat jullie je daarbij een beetje een beeld bij kunnen vormen. Ons was het vooral duidelijk na de uitleg van een ranger, die daarbij veel materiaal en een spel gebruikte. Ouders en zelfs de aanwezige kinderen luisterden aandachtig, het was echt geweldig. In het centrum stonden allerlei opstellingen om te proberen, duinen blazen, zand onder een microscoop bekijken, magnetisch zand vangen. Terwijl je van verschillende schedels kon achterhalen welk beest er bij hoorde en wat hij het at. Ik scoorde weer een junior ranger boekje en we bekeken een route met uitleg over de daar voorkomende beplanting. Het gebied tussen de bergen is droog, er komen cactussen voor en planten die zich wapenen tegen de droogte. Overbegrazing heeft er voor gezorgd dat één bepaalde plant hier overheerst, die vonden de koeien niet te pruimen.
Gewapend met een aantal flessen water, een gewaarschuwd mens telt voor twee, rijden we naar de duinen. Het is er druk. Normaal zou eind augustus, begin september de kreek niet meer lopen. Maar het brede gebied is nog steeds nat en er zijn verschillende gezinnen in dit kinderparadijs bezig met geultjes graven, kastelen bouwen en meer van die activiteiten.
Over de koele zandbedding van de brede ondiepe beek lopen we richting de enorm hoge duinen. Zodra het zand niet meer nat is wordt het lopen moeilijk en het zand loei heet. Door de brede strook met zand is het al moeilijk lopen, laat staan de helling op. Bovenop de eerste duin kijk ik naar de mensen die aan het zandboarding zijn. Een soort snowboarding omlaag langs de steile duinhelling. Theo is onderwijl verder gegaan, het volgende steile duin op. We hebben afgesproken om elkaar weer bij de auto te treffen.
Dorstig en heet is het hier, zonder schoenen niet te doen zo heet. Zelfs honden doen ze hier schoentjes aan. Ik loop terug en wacht onder een boom op Theo. Die een tijd later te voorschijn komt.
We gaan weer onderweg, de zelfde rechte wegen af. Maken nog een foto van een natte plek waar witte plekken zijn, waar volgens een van de verhalen die we hebben gelezen vroeger bakpoeder ofwel natriumwaterstofcarbonaat werd gewonnen. Het weer wordt slechter en het gaat zelfs even regenen. Bij een pizzeria, annex brouwerij, samen een pizza nuttigen en het plaatselijk bier. Hier lezen we dat Sixt, waar we onze vorige auto hebben gehuurd, eindelijk het geld terug zal storten voor de drie extra dagen huur die ze ons in rekening hebben gebracht. Wat een irritant gebeuren was dat.
Tegen de tijd dat we een slaapplek moeten zoeken, rijden we verder. Langs de weg vallen me de bonte paarden op, nog nooit heb ik er zoveel gezien als hier in de VS. Zo rijden we door tot we bij een bord wat verwijst naar een national forest afslaan. Je mag daar meestal gratis veertien dagen kamperen. En al gauw, ondanks dat het donker is, vinden we een redelijke plek, naast een plas water waar terreinwagens vaak doorheen rijden.
Hetty