Het is maar goed dat we het programma hebben omgegooid en vandaag gaan fietsen. Het is droog en de voorspelling is goed. Dat wil zeggen volgens Billy, onze lokale gids, mijn app op de telefoon beweert wat anders. In ganzenpas volgen we hem door de mensenmenigte. Het is 1 mei; de helft van China heeft vakantie, waar de andere helft van profiteert. Het is dan ook druk buiten in dit favoriete vakantiestadje van China. Langs alle stalletjes, restaurants en winkeltjes, lopen we naar de huurfietsen. We gaan vandaag een eind fietsen door dit mooie gebied. Als iedereen een fiets heeft die hem bevalt, storten we ons in het verkeer. Het verbaast me toch weer hoe hier alles door elkaar heen krioelt. Met af en toe een vals plat stukje ertussen is het hier prettig fietsen. De paden zijn van beton die hier en daar boven de velden uit steken. Even in de berm stoppen is niet mogelijk. Het landschap is prachtig, met die heuveltjes die als begroeide steenklompen uit in het verder platte land omhoog reiken. Overal kleine stukjes grond, soms nat, soms droog. Het is een patchwork van tuinbouwproducten. Pinda's, bloemen, kool, aardbeien en planten die ik niet ken.
We stoppen bij de rivier, waar we met bamboevlotten verder gaan. Hier allemaal oude vrouwtjes die bloemenkransen verkopen en een soort pompjes om water mee te kunnen spuiten. Met een bloemenkrans op mijn hoofd drijven we de rivier af. Dat stroomt gestaag, met helder water. Een man met bamboehoed vaart ons al duwend met een bamboestok in file door het water. Al kletsend met degenen voor en na hem. Hier en daar wordt met de waterpomp naar elkaar gespoten of selfies gemaakt. Bij de dammetje die we tegenkomen moeten we onze voeten optillen, wanneer we weer vredig verder glijden.
Na een half uurtje komen we bij een trap aan waar de file van bamboevlotten zijn lading loost. Een eindje verder worden ze op een vrachtwagentje getild en teruggereden. Het ziet er heel gesmeerd uit. Wij zijn ondertussen het trapje opgelopen, waar twee zielige aapjes hun voorstelling geven. Een dromedaris staat erbij alsof hij er genoeg van heeft om hier te staan. We zoeken onze fietsen op, die een lift hebben gehad van een vrachtwagen.
Op naar de "moon hill", waar we in het restaurant onder aan de heuvel eerst wat afkoelen en onze dorst lessen. Een deel van de groep gaat hier naar boven om de grote rotsopening te bekijken en van het uitzicht te genieten. Na de lunch fietsen we terug.

Tien voor half zeven worden we opgehaald door Billy om naar een lichtshow te gaan. Deze show wordt al jaren gehouden. Vanwege 1 mei zijn er drie voorstellingen en wij hebben de eerste. Als je bedenkt dat er 3.500 mensen in het openlucht theater kunnen zitten en het uitverkocht is, moet hij wel goed zijn. De man die de show heeft bedacht heeft ook tijden de olympische spelen de openingsceremonie gemaakt. De verwachtingen zijn dus wel hoog wanneer we ons door de mensenmassa heen bewegen. Eerst wordt er betaald, dan wordt het bewijsje op een andere plek omgeruild voor plaatsbewijzen. Met deze kaartjes lopen we door een park naar de tribune, waar we nog een keer worden gecontroleerd en een plastic poncho krijgen. We hebben plaatsen op de derde rij, bijna vooraan.
Links van ons is de rivier, recht voor ons is een grote baai. En dat alles wordt omringd door steile heuvels die loodrecht uit het water en het land oprijzen. Het wordt langzaam donker, waarbij de heuvels mooi belicht worden. In het licht van de lampen zie ik een baan van vlindertjes en andere beestjes ronddartelen. Een vleermuis of zwaluw zou hier zijn buik rond kunnen eten. De show is vooral indrukwekkend door de hoeveelheid mensen die meedoen en het gebruik van de omgeving en het licht. Tientallen bamboe bootjes worden gebruikt en zeshonderd mensen werken mee aan de voorstelling. Plus twee waterbuffels en zes aalscholvers. Er is niet echt een verhaallijn, het is meer een choreografie van beweging, licht, mooie kostuums en gezang. Aan het eind van de voorstelling begint het te regenen en om ons heen is het ineens een zee van poncho's, alsof het er bij hoort. Want ook de acteurs hebben rode parasols, het is wel grappig. Het is apart om zo'n typisch Chinese productie mee te maken.
Hetty