Het weer is heerlijk, een mooie lentedag breekt aan wanneer we met de groep het hotel verlaten. De vrouwelijke plaatselijke gids voorop, gaan we richting bushalte. Openbaar vervoer hier in Beijing is goedkoop en heel goed. We gaan vandaag eerst naar het Tian'anmen Plein, oftewel Plein van de Hemelse Vrede. We gaan langs de beveiliging. Overal om ons heen zijn andere groepen, vaak met een gids die een vlaggetje of stok met lintjes ophoudt. Groepen Chinezen met allemaal dezelfde petjes op, hebben zich goed voorbereid op deze mensenmassa. Elke toeristische plek heeft zijn eigen souvenir, hier zijn dat lange gekleurde linten aan een stokje. Heel vreemd, ik vraag me af hoe dat zo komt, dat ze zoiets hier verkopen. Het plein is kleiner dan ik had verwacht. Misschien door de grote mensenmassa en de brede strook met planten. We zien de ingang van de Verboden Stad met het portret van Mao op de muur. Volgens de gids is het een schilderij die elk jaar wordt vernieuwd. We zien het mausoleum van Mao.

Voor de volgende stop gaan we met de metro naar de Lama tempel. Het is een ervaring op zich om met een groep de metro te gebruiken overdag. De metrotreinen zijn sowieso vol, dus een groep van zeventien er nog bij proppen is een uitdaging. Maar we bereiken de tempel zonder iemand achter te laten. Na de gebruikelijke geld aderlating krijgen we een supermodern kaartje met DVD. Door een laantje van Ginko biloba's lopen we naar het eerste binnengedeelte. Het is leuk om met een gids zo'n tempel te bezoeken, je steekt meer op. De eerste tempel heeft een Boeddha met bol hoofd, dikke buik en breed lachend. Zo een hadden we nog niet eerder gezien in een tempel, dit is een Chinese Boeddha. De daken zien er ook Chinees uit met op de hoeken van die geluk brengende poppetjes om de tempel tegen bliksem en overstroming te beschermen. Hoe meer poppetjes, hoe belangrijker het gebouw. Overal zien we ook bakken waar wierook in gebrand kan worden. Maar geen bloemen die geofferd worden en af en toe een plek om geld te doneren. In een gebouw liggen rijen met kussens waar monniken zich kunnen verzamelen. Door het hele complex zie je ze in rode gewaden, niet met blote bovenarmen maar met een vest onder het gewaad. Ze hebben snoeren met gebedskralen en een gebedstrommel. Voor de tempels staan grote gebedstrommels, die hadden we ook nog niet eerder gezien.

Het is ondertussen lunchtijd en we lopen door een opgeknapte Hutongwijk op zoek naar een eetgelegenheid voor zo'n grote groep. Het eten en drinken is niet goedkoop in Beijing, voor koffie betaal je zo vijf euro of meer.

Na het eten rijden we in een riksja de oude Hutongwijk door. Smalle straatjes met overal openbare toiletten, omdat veel huizen geen eigen toilet hebben. Af en toe kan je een hofje in kijken. Het zijn niet zulke grote huizen, allemaal één verdieping. We eindigen bij een drumtower, waar we omhoog lopen om een voorstelling te zien van drummers. Vroeger werd hier om half zeven 's-avonds de drummen geslagen om te tijd aan te geven.

De omgeving wordt grondig gerenoveerd. We lopen naar een schooltje waar in smalle lokaaltjes kleine kinderen op stoeltjes keurig achter elkaar die naar de leerkracht aan het luisteren zijn. In een ander lokaaltje zijn kinderen een soort hoofd, schouder en knie liedje aan het zingen, met de bijbehorende bewegingen. Buiten het lokaaltje staan twee emmertjes, één voor jongetjes en één voor meisjes om in te plassen.

We lopen weer een stuk door de wijk terug, we zien tientallen oudere mensen fanatiek bezig met mahjong en kaarten. Langs stalletjes, naar onze riksja's die ons naar een huis in de Hutongwijk brengen. We lopen door een smal steegje en komen uit op een binnenhofje. Het staat vol met dieren en planten. Er lopen kippen en een hond, er vliegen duiven rond en in een hok zit een konijn en cavia's. Er hangen verschrikkelijk veel kooien met allerlei vogels. We worden uitgenodigd om binnen te komen, waar het een puinhoop is. Meneer en mevrouw hebben een huisrestaurant en er staan nog overal bordjes. We krijgen thee en dumplings. Er staan verschillende aquaria. Dan begint mijnheer een verhaal die ondertiteld wordt door de gids. Het is geweldig hoe die man met veel drama verteld over zijn krekels. Hij is krekel kampioen geweest, met krekel wedstrijden waarbij de krekels met elkaar vechten. Dat klinkt dramatischer dan het is, de wedstrijd is over wanneer één van de krekels vluchtneigingen vertoont. Met veel gevoel voor drama wordt het hokje, met huisje en drink- en eetbakje van een centimeter getoond van het echtpaar krekel. Een piepklein schepje om de boel schoon te houden, een vanghulsje en watje op stok om de krekel er voorzichtig in te jagen. En helemaal prachtig, een stokje met wat snorharen van een muis, om een krekel tot vechten te bewegen. En tot slot een doodskistje voor als de krekel na vier maanden overlijdt. Verder heeft hij nog grote sprinkhanen, vooral voor het geluid wat ze maken. Dat was echt heel leuk.

Hetty