Onderweg naar Kaikoura maken we een stop bij een zeehonden kolonie. We hebben iets meer dan een half uur om rond te lopen en zeehonden te vinden. Ik zie een paar zeehonden maar het uitzicht vind ik veel interessanter. Ik kijk uit over de zee naar de baai van Kaikoura, met aan de andere kant van de baai de bergen. Super mooi om de bergen en de zee zo naast elkaar te zien. Na een tijdje naar het uitzicht te hebben gestaard, besluit ik te kijken wat er om de hoek is. Ik loop het (keien)strand op en via de rotsen loop ik de hoek om. In de verte zie ik nog wat zeehonden, maar veel meer dan zee en rotsen (hoe mooi dan ook) is er niet te zien. Ik loop terug en wacht tot Kate ons weer op komt halen. Ik wordt afgezet bij Adelphi Lodge en blijf hier één nachtje slapen. De rest van mijn dag in Kaikoura vul ik met het shoppen van babykleren voor de baby van Floor. Als mijn berekening klopt, zou ze de kadootjes moeten hebben zodra de baby is geboren. Uiteindelijk heb ik een leuk pakketje bij elkaar en ga ik naar het postkantoor om het naar Nederland te sturen. Daarna eet ik wat en vraag ik me af wat ik de rest van de avond ga doen. Ik besluit toe te geven aan mijn verslavingen. Wijn en wifi. Ik ga in de bar naast het hostel zitten, bestel een wijntje en wifi erop los. Na een tijdje begint de batterij van mijn telefoon op te raken en moet ik op zoek naar een oplader. Mijne is namelijk gejat in Sydney. In de tv-kamer van het hostel vind ik een Duits meisje van wie ik een iPhone oplader mag lenen. Ik kijk meteen wat tv terwijl mijn telefoon aan het laden is. Er zit een Nederlands meisje in de tv kamer dat nogal apart is. Ze praat tegen iedereen en ze heeft commentaar op alles wat er op tv gebeurt (in heul slecht Engels en soms ook gewoon Nederlands). 'No! det is toch not normal?!' zegt ze steeds. We zitten een programma te kijken dat gaat over intelligente dieren. De aap die kan tellen, kan ze al helemaal niet geloven. 'Na, echt hoor, dit is niet normaal. Hoe kan dit?' zegt ze tegen zichzelf. Ik probeer zolang mogelijk undercover te blijven, maar zodra een Australisch stel mij vraagt waar ik vandaan kom, zit ik op haar radar. 'Oooh! Kom je ook uit Nederland?!' Meteen een hele spraakwaterval van dom gelul volgt. Maar ze heeft Doritos dus ik hoor t maar even aan en vreet ondertussen de hele zak op. Alleen reizen is leuk en je leert een hoop leuke mensen kennen, maar mensen stellen je steeds dezelfde vragen en je vertelt elke keer hetzelfde verhaal. En vooral als iemand die je niet boeiend vindt zulke vragen stelt, is dat best vermoeiend. Ondertussen komt Harry Potter op tv en volgt er een hele monoloog over Harry Potter, de boeken, de film, Twilight... Ik ben na twee woorden al afgehaakt. Naarmate de film vordert wordt duidelijk hoe veel ze van Harry Potter houdt. Ze kent de hele film uit haar hoofd en dat laat ze weten door elke keer een zin te zeggen die vervolgens in de film gezegd wordt. Heel irritant. Ik probeer onder haar constante gelul uit te komen door de puzzel te maken die op tafel ligt. Het is een onwijs ding en alleen de lucht is nog niet ingepuzzeld. Best moeilijk ook om alleen maar blauwe stukjes te puzzelen. Ik hoop dat ze verder gaat praten met het Duitse meisje dat naast haar op de bank zit maar de afleidingsmanoeuvre werkt niet. 'Oh dets cool, ai wil trai en help joe'. Zegt ze terwijl ze naast me komt zitten en naar de puzzelstukjes begint te graaien. 'Ai tink det pies goos hier' zegt ze. 'Yeah, I think it's impossible' zeg ik en ga weer zitten. De afleidingsmanoeuvre werkt uiteindelijk toch, want ze zit supergeconcentreerd te puzzelen met het Duitse meisje als extra bliksemafleider ernaast. Mooi, ik kijk nog even de rest van Harry Potter af. Als de film is afgelopen, ga ik naar bed. 'Misschien zien we elkaar nog' zegt ze. 'Je ziet elke keer zoveel mensen die je al eerder hebt gezien..' gaat ze door en ik ben alweer gestopt met luisteren terwijl de spraakwaterval doordendert. 'Ja, nou welterusten he!' zeg ik en loop snel naar m'n kamer. Ik slaap in een dorm, maar er slaapt niemand anders op de kamer, dus dat is relaxt! Geen gesnurk, gehoest, gepraat of wat dan ook. Wat een luxe..