Lovely Gili achter me gelaten, terug naar het hectische gebeuren dat Kuta heet. Tamara zat al zeker een uur op me te wachten omdat ik er geen rekening mee had gehouden dat de boot natuurlijk te laat zou komen. (Tamara was de dag voor mij al vertrokken naar Kuta). Ze had een kamer voor ons geregeld, nog geen twintig meter van Alleycats vandaan. Mooi; weer double doubles voor Rp 15.000 vanavond :) We hebben wat geshopt (voor zover dat kan als backpacker) en hebben daarna lekker onze voeten laten pedicuren. Na wat sushi te hebben gegeten, waren we klaar om Kuta weer onveilig te maken. We kwamen Robin en Nils (van surfkamp) tegen, maar die gingen niet meer uit. Ze waren de nacht ervoor wat te hard gegaan. In Alleycats kwamen we dan eindelijk Ross weer tegen. Aangezien niemand wist waar Sonny eigenlijk zijn verjaardag vierde, zijn we maar naar Bounty gegaan. Daar heb ik voor de zoveelste keer Gangnam Style aan iemand geleerd. Ik geloof dat Ross dit keer aan de beurt was. We gingen nog even naar de volgende verdieping waar een van de dansers me t podium op trok. Hij was aan t electric boogieën dus ik deed lekker mee. De rest raakte een beetje oververhit in de hete club, dus we besloten naar Aikon te gaan. Hier vonden we Sonny, die zei dat ie z'n verjaardag de dag ervoor had gevierd. Wat is dat met die Indo's en hun verjaardagen? Na een tijdje te hebben gedanst in Aikon, was ik ineens iedereen kwijt. Ik was alle dronken Bogans (luidruchtige volgetatoeëerde Australische anabooltjes) aardig zat, dus ik besloot een goeie burger naar binnen te werken om vervolgens terug naar het hotel te gaan. Hier realiseerde ik me dat ik Tamara de sleutel had gegeven. Ik besloot bij het zwembad op haar te wachten en gelukkig kwam ze al na een kwartiertje aanlopen. De volgende dag gingen we beiden weer onze eigen weg. Ik naar Uluwatu en Tamara naar Ubud. We hebben t samen onwijs gezellig gehad en misschien zien we elkaar nog in Australië. Aangezien we allebei ongeveer dezelfde route hier afleggen, is dat niet onwaarschijnlijk. Op naar Uluwatu dus. Ik kwam aan bij een hotel wat er prima uitzag. Een zwembad, schone kamer en er zou wifi zijn. Dat was er ook, maar alleen niet als je een Apple telefoon of laptop had. Fijn.. Gelukkig mocht ik de laptop lenen van de eigenaresse van t hotel, die erg behulpzaam was. Binnen een dag was t 'Apple-wifi-probleem' ook gefixt. Had ik nooit gedacht aangezien ik allang was gewend aan de Indonesische standaard. Die eerste paar uur in Uluwatu had ik het idee aardig in the middle of nowhere te zijn. Ik kreeg zelfs al een beetje spijt weg te zijn gegaan uit Kuta. Na wat innerlijke discussie zei ik tegen mezelf dat ik pas kon beslissen of ik t hier leuk zou vinden als ik de buurt had verkend. Ik huurde een scooter en kwam er al snel achter dat ik best dicht bij Uluwatu beach zat. Toch niet zo ver van de bewoonde wereld als ik dacht.. Uluwatu bleek een hartstikke gezellig surfdorpje te zijn, gebouwd op een klif. Onderweg kwam ik Mark en Danny tegen, uit San Diego. Die zaten in hetzelfde hotel als ik. Ze zeiden dat er die avond een leuk feestje zou zijn bij Single Fin. En ze hadden niet gelogen. Samen met Mark heb ik me kapot gelachen om de meest rare mensen. Er waren twee gasten (overduidelijk high on godweetwat) die de meest hilarische danspassen wisten te produceren. Het leek wel alsof ze op mieren aan t stampen waren. Telkens als we dachten dat t niet beter kon, kwamen er weer andere mensen bij om het vreemde geheel nog grappiger te maken. Mark bedacht dat als we een app van dit rare gebeuren zouden maken, we zeker weten Angry Birds zouden verslaan. Ik zal het niet allemaal weggeven voor t geval Mark nog van plan is patent aan te vragen, maar de app bevat naast de mierenstampers nog wat slipper-'slappers', een krab en ook Aladdin komt voorbij. Toen het feestje voorbij was, verplaatste iedereen zich naar het zwembad van het (onwijs luxe) hotel naast Single Fin. Hier waren we getuige van nog meer rare gebeurtenissen. Een man trok zijn kleren uit, ging voor een 'mangina' en sprong in het water. Even later wist hij een vrouw te beledigen die er totaal niet van gediend was dat hij iets zei over haar 'stretchmarks'. De vrouw ging door t lint en wist 2 uur lang over deze opmerking door te gaan. Erg vermoeiend. Het hele akkefietje eindigde met de hotel security die met zaklampen op zoek ging naar een naakte man in het zwembad. Het was een top avond. De volgende dag heb ik met Scott en Dustin (die van Gili T naar Uluwatu zijn gekomen) op het strand van Padang Padang gechilled. 's Avonds zijn we met z'n drieën bij Single Fin gaan eten, waar we (na ons eten op te hebben gegeten) erachter kwamen dat t daar vergeven was van de ratten. Niet heel vreemd dat Scott de dag erna zwaar aan de race was. Of om het wat netter te zeggen: last had van Bali belly. Ik heb persoonlijke toestemming van 'm gekregen om hem in mijn blog te vermelden als the poopmachine. De volgende dag besloten zojuist vermeldde poopmachine en Dustin na het ontbijt te verhuizen naar Kuta. Het nachtleven van Uluwatu laat namelijk nogal wat te wensen over. Behalve het wekelijkse Single Fin-feestje is de rest van de week alles uitgestorven na negen uur. Daarom besloten Mark, Danny, Salim en ik die avond naar Kuta te gaan. We gingen naar Sky Garden waar ik me vooral heb gefocust op het regelen van chicks voor (18-jarige) Danny. Toen het tijd was om (na een burger) terug te gaan naar het hotel, kwam ik de poopmachine weer tegen. Misschien had iemand hem moeten vertellen dat alcohol niet het beste middel tegen Bali belly is.. Mijn laatste dag in Uluwatu heb ik vooral besteed aan zwembadhangen totdat mijn taxi kwam om me naar het vliegveld te brengen. Het was verrassend moeilijk om afscheid te nemen van Indonesië. Ik had verwacht niet te kunnen wachten om naar Australië te gaan, maar dat valt best tegen. Na een laatste voetmassage op het vliegveld (om de laatste rupiahs uit te geven), was het tijd om verder te gaan naar het volgende continent. Met moeite zeg ik gedag tegen Incredible Indonesia, waar ik Bandung en de Borobudur heb gezien op Java, gesurft heb op Bali, heb gechilled op Gili en nog veel meer wat ik allemaal nooit van tevoren had kunnen bedenken. Ik heb hier een geweldige tijd gehad en ben benieuwd naar wat me in Australië te wachten staat..