Zo. Ik ben in Indo. Jakarta om precies te zijn. En zoals verwacht: vies en druk. Ik kwam aan op t vliegveld en ik ging pinnen. Geen idee hoeveel dus ik drukte maar op t middelste bedrag. 100.000 rupiah. Dat is ongeveer €8. Wist ik veel.. Ik loop naar de taxi standplaats en laat de meneer daar t adres zien van m'n hostel. Jalan cikini raya. Cikini is een buurt in Jakarta, tot zover wist de chauffeur t wel. Maar waar de straat en t hostel waren.. Dat moesten we even zoeken. Onderweg keek ik naar t door mij zojuist uit de ATM gehaalde geld en naar de meter. Hmm.. Dat ging ik niet redden. Toen we er (naar mijn gevoel) bijna waren, zei ik tegen de chauffeur om ff bij een ATM te stoppen. Daar pinde ik nog even wat van dat stomme geld. Je denkt hier af en toe een big shot te zijn met zo'n pak geld maar uiteindelijk heb je maar 2€ bij je. Er staan ook veel te veel nullen op die briefjes. Maargoed, op een gegeven moment stapte mijn chauffeur uit om t te vragen. We waren er voorbij gereden. 10 meter maar, dus ik stapte uit. T hostel was best chill en de mensen waren er gezellig. Ik sliep (voor t eerst!!) in een dorm. Gek joh, om dan binnen te komen in een kamer die je deelt. Er was maar een ander bed bezet maar degene die er sliep, was er niet. Ik kon aan de spullen wel zien dat t een jongen was en dat ie crocs droeg. Veel hoefde ik me er dus niet van voor te stellen.. Na even te acclimatiseren en gefacetimed te hebben met Joelle, besloot ik naar Kota te gaan. T oude deel van Jakarta. Dave, de eigenaar van t hostel, zei dat ik t beste met de trein kon gaan. Daar kon ik lopend komen. Een rechte weg, dus zelfs voor mij te vinden. Toen ik bij dat station aankwam... Omg wat een bende. Ik voelde me echt in de ghetto. Ik was naar binnen gegaan in een gedeelte van t station wat een soort van leeg was. Nouja, leeg.. Overal lag troep, hier en daar een zwerver op de grond en ineens liep ik langs een 'sportschool'. Gewoon een ruimte, kleiner dan mijn woonkamer, waar wat mannen met apparaten en gewichten bezig waren. Toen zag ik gelukkig het loket waar ik mijn kaartje kon halen. Omgerekend nog geen hele euro. De trein was best chill. Niet zo druk als in Hong Kong. Toen ik t station uit kwam in Kota wist ik echt niet wat ik zag. Ik had me voorbereid op t ergste en ben gelukkig ook wel wat gewend, maar dit!! Zoveel mensen. Op brommers, in tuktuks, taxi's, auto's. Mensen op de grond, mensen aan de kant van de weg.. Druk dus en vooral ook vies en chaotisch. Nu hou ik best wel van dat chaotische. In Thailand vond ik t ook altijd geweldig om gewoon met een taxi of op een brommer rond te rijden en dan vermaakte ik me prima door alleen maar in t rond te kijken naar alles wat er om je heen gebeurt. Ik besloot dat hier ook maar te doen. Ik stapte af op een tuktuk en vroeg hem om me naar de 'harbour' te rijden. Hij keek me niet begrijpend aan. 'Harbour.. Boats..' Probeerde ik. Hij begreep me niet. 'Square?' Vroeg ie. 'Ook goed' zei ik en stapte in na afgesproken te hebben dat t 30.000 rupiah was. Ik kijk wel waar ie heen gaat, dacht ik. De rit erheen was echt geweldig. Lekker achterin een tuktuk en kijken hoe mensen telkens lijken op elkaar te botsen, maar t dan nog net kunnen vermijden. En soms ook niet.. Een scooter reed vol tegen de achterkant van een andere scooter aan. Deze keek even of er niks kapot was en ze reden allebei weer door. Toen was ik op de plaats van bestemming. Geen plein, zoals ik had verwacht, maar een mall genaamd 'square'. Haha ook leuk. Aan de portier van een hotel, in tzelfde gebouw als de square, vroeg ik waar de haven was. Hij vroeg welke haven. Ik dacht huh? Zijn er twee? Dit bleek inderdaad t geval. Ik wilde gewoon t oude gedeelte zien. Hij zei oh dan moet je met de taxi. Bleek nog een half uur te zijn! Ik vroeg hem of t de moeite waard was. Aan z'n gezicht zag ik eigenlijk al van niet. Nee niet echt, zei ie. Dus vroeg ik hem maar waar ik lekker Indisch kon eten. In de mall zat Sari Bundo. 'Very famous' zei ie. Dus dat ben ik gaan zoeken. En inderdaad, was echt heel lekker. T was Padang, dus je krijgt allemaal verschillende bordjes met gerechten en wat je eet, betaal je. Ik had echt super lekkere rendang en groente en kip. En t koste me denk ik €2,50. Met thee en water erbij. Ik was wel een hele verrassing daar. Die mensen keken echt van wat komt die blonde chick hier doen?! Maar hallo, ik ken mijn Indische gerechten wel hoor, mijn opa is net zoals jullie! :p Toen ik klaar was met eten vond ik t wel een leuk idee om met een scootertaxi terug te gaan. En dat was t ook. Ook al vond ik Jakarta op zich dus niet zo heel boeiend. Ik heb me prima vermaakt. Op naar Bandung waar ik morgenochtend heen ga met de trein.