Australië. Hoe anders dan Indonesië wil je het hebben? Mijn eerste stop: Brisbane. Bij aankomst heb ik mijn eerste 'encounter' met een van de vele regels die hier in dit land gelden. Fijn even een gesprek met immigrations. Waar ik heen ga, waar ik vandaan kom, hoeveel geld ik bij me heb, wat ik ga doen en of ik wel een ticket heb om het land uit te gaan. Stelletje bemoeials. Eenmaal door de douane vraag ik aan een vrouw van tourist information hoe ik het beste naar een hostel kan gaan (bussen en treinen rijden niet meer want het is ondertussen bijna 1 uur snachts). Ze vraagt of ik al iets heb geboekt. Dit is niet het geval, maar in m'n lonely planet stond iets over Brisbane Backpackers Resort wat er wel goed uitzag. Ze adviseert me om eerst even te bellen of ze daar plek hebben. 'We do have a bed for you in a female dorm, love' vertelt de man me aan de telefoon. Meerdere nachten boeken is alleen niet mogelijk. Oh well, 1 nachtje is voor nu wel genoeg. Ik zie morgen wel verder. Prima meneer, see ya later! Met de shuttle bus van 20 AUSD vertrek ik naar mijn hostel van 32 dollar (god, deze prijzen! Ik mis Bali nu al). Midden in de nacht kom ik aan bij het hostel. 'You're lucky, love. You're in the room by yourself' zegt de man die ik eerder aan de telefoon had. Aangekomen in mijn kamer plof ik meteen neer op mijn queensize (!) stapelbed en kijk nog even wat voetbal op mijn flatscreen tv voordat ik ga slapen. This ain't so bad. De volgende dag vraag ik voor 't uitchecken nog even of er echt geen plek meer voor me is. Toevallig is er nog een plekje vrij in een 6 bed female dorm. Hier slapen Rebecca en haar zusje Elin uit Wales. Met hen heb ik het grootste gedeelte van mijn tijd in Brisbane doorgebracht en zij zijn verantwoordelijk voor mijn introductie met Tim Tams. O my god, Tim Tams. Best snack ever. De eerste dag hebben we de stad een beetje verkend. We zijn met de cityhopper (gratis -ja, gratis!- boot) de rivier over geweest en hebben gewindowshopt in het centrum. 's Avonds had ik mijn tweede aanvaring met de mierenneukerige regels van Australië. Blijkbaar moet je in heel effing Australië een paspoort laten zien voordat je een club, bar of whatever in gaat. Weet ik veel, ik kom net uit Bali, waar ze met z'n zessen op een scooter 120 rijden zonder helm. Regels? Waar heb je t over?! Maar goed, weer even aanpassen dus. Lief lachen helpt hier ook niet, want: 'Just doing my job, love'. Fijn. Maar weer terug naar t hostel dus. Elin, Rebecca en Bea (uit Engeland) hadden in eerste instantie al niet zo'n zin om uit te gaan dus ze gingen met me mee terug. Onderweg was er nog een kleine aanvaring met een Ierse racist. Terwijl wij langs liepen vroeg hij of een van ons uit Engeland kwam. Bea stak vrolijk haar hand op (blijkbaar hoort Wales er niet bij, want Becca en Elin reageerden niet). 'Well, f*** off to your own country!' zei de jongen. 'Where are you from then?' vroeg Bea. 'Ireland' zei hij. Wat? Dat is toch raar? Anyway, hij bleef Bea maar zeggen dat ze moest off f***en naar haar eigen land en toen Bea zei dat ze dat lekker niet ging doen, zei deze vreemde gozer: 'Well, do your thing, have fun and then f*** off to your own country!' Dat is het hele idee vriend! We gaan lekker ons ding doen, heel veel lol hebben en dan gaan we gewoon weer weg. Om dit vreemde gebeuren hebben we de rest van de weg nog goed kunnen lachen. Uiteindelijk belandden we in de lock 'n load, om de hoek van ons hostel, waar gelukkig geen opgepompte security voor de deur stond. Hier dronk ik voor t eerst in weken weer eens een goeie wijn. De volgende dag had Megan uit Canada ingecheckt. We zijn met z'n allen weer de stad in gegaan waar ik drie kids een klassieke versie van One Directions 'what makes you beautiful' heb zien spelen. Die moest ik natuurlijk wel even laten weten dat ik ze gaaf vond, dus gooide ik wat geld in hun bakkie en zei ik 'you guys are awesome!' Dat werd gewaardeerd. 's Avonds gingen we, gewapend met mijn paspoort, naar Fortitude Valley, waar alle clubs zitten. Dit was erg gezellig en we ontmoetten wat Australische gasten die in het leger zaten ofzo (ik heb niet zo goed opgelet, want ik was te druk met dansen). Ze zeiden dat ergens anders nog een leukere club zat. Hier gingen we dus (in de stromende regen) naartoe. Ik vond die hele club geen reet aan, maar ik had al een drankje gekregen dus ik vond t allemaal wel prima. Al met al waren we om 6 uur thuis.. De volgende dag ben ik met Megan naar Lone Pine Koala Sanctuary gegaan. Hier hebben we allerlei soorten Australische dieren gezien. Een platypus, tasmanian devils, dingo's, krokodillen, wombats, slangen en natuurlijk kangaroos en koala's. Allereerst gingen we naar een show waar een paar honden lieten zien hoe ze schapen hoedden. Vervolgens werd een van de schapen voor onze neus geschoren. Best lachen om te zien. Wat erg cool was, was dat we zo een gebied in konden lopen waar kangaroos los liepen. Vooral de kleintjes lieten zich erg makkelijk aaien. De paar kangaroos die lagen te chillen hadden er ook geen probleem mee als je er even gezellig naast kwam liggen. Maar het hoogtepunt van de dag was toch wel de koala-knuffel. Ook al stonk hij een klein beetje, schattig was ie wel. Ik wilde m eigenlijk niet meer teruggeven, maar het moest toch. De volgende dag hebben we het rustig aan gedaan en zijn we naar Streets Beach geweest. Een nep strand aan de rivier. Ik ben voordat ik op t strand ging chillen nog even de stad in geweest. Zoeken naar een goedkope vervanger voor mijn dierbare, te vroeg van mij heen gegane bikini. In de winkel waar ik was, waren de bikini's 2 voor 20 dollar, dus ik heb er maar meteen twee gekocht. Een van de twee was dezelfde kleur als 'my lost precious' dus dat maakte gelukkig wel wat goed. Ik was klaar om naar the fake beach te gaan.
Het was cheap tuesday dus 's avonds gingen we 5 dollar pizza halen en voor 5,50 naar de film. Gotta love cheap tuesday. We hebben Alex Cross gekeken. Goeie film. Mijn laatste dag in Brisbane heb ik op skates doorgebracht. Rebecca, Elin en ik hadden skates gehuurd en zijn hiermee langs de rivier gaan skaten. Ik heb me kapot gelachen. Vooral Elin heeft meer tijd in de berm doorgebracht dan op haar skates. Mijn vlucht naar Cairns vertrok 's avonds om 9 uur. Omdat ik mijn bus vanaf t hostel had gemist, is Shane uit Ierland met me mee gelopen naar t station (want ik had geen idee waar t was). Ik dacht dat die gasten uit Wales moeilijk te verstaan waren! Zo'n Iers accent is echt onmogelijk. Shane constateerde dat ik 'the least prepared backpacker ever' was. Had hij in dit geval ook wel een punt, ook al kan je wel wat overdrijven natuurlijk. Ik had, op de dag van vertrek, online ingecheckt in de bibliotheek (wat ik toch eigenlijk wel aardig voorbereid vind) en heb daar mijn ticket uitgeprint. Dit was zo'n vier uur voordat mijn vliegtuig zou vertrekken. In de bieb (overigens de enige plek in Brisbane waar je gratis kunt internetten) bedacht ik me dat ik ook maar een hostel moest boeken in Cairns. Ondertussen werd ik afgeleid door whatsapp, Facebook en allerlei andere gekkigheid waardoor ik de shuttlebus van het hostel naar het station had gemist. Gelukkig wist Shane waar ik heen moest en liep met me mee naar t station. Hoe laat ging die trein ook alweer? Geen idee. Hoe lang duurt die rit eigenlijk? Who knows? Ach, al met al was ik er 5 kwartier van tevoren. Perfect getimed dus. Wat nou slecht voorbereid. Dat heet nonchalance. Geen stress en dan komt t wel goed. Op naar Cairns!