Het is hier zooo heerlijk, werkelijk waar. Heb de afgelopen tijd weer zoveel mogen zien en doen, eigenlijk te veel om allemaal te vertellen. Toch maar een poging wagen, beginnend in Auckland:

25-26 Februari

Na Auckland heb ik de ferry naar Coromandel genomen, een schiereiland dat bekend staat om z'n mooie stranden en bossen. Klinkt goed, dacht ik. De eerste dag in Whitianga, het kustplaatsje waar ik verbleef, heb ik, op een wandeling door het plekje en het genieten van de omgeving na, niks gedaan. De dag erna heb ik de fiets gepakt en heb ik mijn beweging van de dag ervoor ook meteen maar ingehaald: uiteindelijk ongeveer 50 km gefietst. In de hitte. Heuveltje op, heuveltje af. Maar het was de moeite allemaal waard. Onderweg ben ik namelijk eerst gestopt bij Hot Water Beach, waar je op het strand je privéjacuzzi kan maken. Onder het strand zit namelijk een 'warmwaterbron' (een intrusie, voor de aardrijkskundigen onder jullie) en als je een gat graaft, komt er (afhankelijk van waar je zit) warm tot heet water omhoog. Heerlijk om in te chillen en heb dat ook zeker gedaan.

Van Hot Water Beach ging ik door naar de Cathedral Cove. Beetje moeilijk om te omschrijven wat het is, maar in principe is het een gat in een rots, op het strand. In ieder geval was het er erg mooi. Alweer... Bekijk de foto's op de blog anders maar even en oordeel zelf. JAAA, IK HEB NIEUWE FOTOS ONLINE GEZET :)

27-28 Februari

Na het bezoek aan deze 2 bijzondere stranden was ik moe, maar voldaan. Volgende stop was Tauranga, een havenstad waar ik 3 dagen zou verblijven. Eerste dag opnieuw niks gedaan. Ja, dat vakaniegevoel ontwikkelt zich steeds beter. Bovendien is Tauranga ook geen bijzondere stad voor toeristen. Daarom ben ik de volgende dag ook de stad uit gegaan. Bestemming: Matamata, een boerendorpje, bekend van het nabijgelegen Hobbiton, filmset voor the Lord of the Rings en the Hobbit. Supergrappig om door the Shire te lopen en alle hobbithuisjes te zien. Net echt :). De verhalen die tijdens de tour verteld werden waren ook superinteressant. Zo werd er verteld over een nepboom, met 200000 blaadjes die allemaal met de hand geverfd en aan de boom vastgemaakt moesten worden. En dat voor 20 seconden in de film. Bizar. Een ander verhaaltje dat verteld werd, ging over kikkers. In een vijvertje op de filmset zaten kikkers en het geluid dat die beesten maakten verstoorde de opnames. Elke morgen werden die beesten dus gevangen en weggebracht, maar elke avond kwamen ze weer terug. Tja, een oscarwinnende film opnemen is moeilijker dan je denkt :)

1-2 Maart

Mijn laatste dag in Tauranga heb ik doorgebracht in Mount Maunganui, een dorpje/stadje vlakbij Tauranga met een heerlijke strandsfeer. Het plaatsje is vernoemd naar de berg 'Mount Maunganui (origineel hoor) en natuurlijk moest ik die berg even beklimmen. Aangezien de berg omgeven is door water, had je van bovenaf een prachtig uitzicht over o.a. de Stille Oceaan. Wat zit ik toch in een mooi land. Ik heb daarna nog even op wat rotsen aan de voet van de berg gezeten. Alleen maar gekeken naar hoe de golven tegen de rotsen opbotsen. Spectaculair, moeder natuur. Ondertussen is het nog steeds 20 graden plus hier. Mij hoor je niet klagen.

Met het gevoel dat ik alles (of in ieder geval het belangrijkste) in Tauranga in omgeving gezien heb, pakte ik de bus naar de meest toeristische plek van Nieuw-Zeeland: Het altijd bruisende Rotorua. En dat is niet alleen vanwege de toeristen. De aarde borrelt, sist en bruist ook. Rotorua ligt in een geothermisch (geo = aarde, thermisch = warm) zeer actief gebied. Dat betekent geisers, veel 'hot springs' en zwavelstank. Die activiteit van de aarde hier merkte ik op mijn aankomstdag al. Omdat ik nog niet in kon checken bij mijn hostel, besloot ik om een wandeling te maken langs het meer waar Rotorua aan lag. Eerst was het gewoon een meer, maar op een gegeven moment begon het enorm naar zwavel te stinken. En van het ene op andere moment kwam ik in een omgeving waar de modder borrelde en er overal stoom uit de grond kwam: bizar. Zelfs het meer had er een andere kleur. Na mijn eerste zwavelervaring kon ik inchecken. En wat had ik een tophostel uitgezocht: vriendelijk, behulpzaam personeel (baliemeisje droeg zelfs mijn tas), aardige mensen hier: helemaal top. Omdat ik nog een middag vrij had, besloot ik er weer op uit te trekken. Ditmaal naar een dierenpark met veel 'native' Nieuw-Zeelandse dieren (vooral vogels). En jawel, ook de kiwi. Niet de vrucht, niet een Nieuw-Zeelandse inwoner, maar de vogel. Mijn eerste levende kiwi: jeeee! Ik heb zelfs een 'behind the scenes' tour gehad in hun eigen kiwibroedcentrum (leuk galgjewoord trouwens). Erg leerzaam en leuker dan alleen een kiwi zien.

3-5 Maart

Het regent, het regent... Na dagen mooi weer was het raak: mijn tweede dag in Rotorua was een zonder activiteiten, omdat het weer slecht was. Dus heb ik de hele dag een beetje in het hostel gezeten. Gelukkig met gezellige en sociale mensen. Bovendien kon ik wat foto's uitzoeken. Ieder nadeel heb z'n voordeel :) Toch was ik na die dag zat van het niks doen en ging ik weer wat doen. Ditmaal naar Wai-O-Tapu, een park met heeeeel veel geothermische activiteit. Samen met 2 jongens uit mijn hostel stapte ik in het busje die ons naar het park zou brengen. Tot mijn grote verrassing zat ook Levi, een Amerikaan die ik anderhalf week geleden ontmoet had, in het busje. Wat een kleine wereld leven we toch in. Nadat we even een kijkje hadden genomen bij de op een na grootste 'mudpool' (borrelende modderpoel) gingen we naar de Lady Knox Geyser. Vroeger stond in dat gebied een gevangenis. Toen de gevangenen doorhadden dat er een hot spring naast hun gevangenis was, bedachten ze dat ze hun kleding wel in het hete water van de spring konden wassen. Maar toen ze er zeep in gooiden, bleek dat de geiser (want dat was het) afging en hun kleding meters omhoog schoot. Tegenwoordig wordt er om 10:15 precies een beetje zeep in de geiser gegooid zodat hij afgaat. Speciaal voor de toeristen. Best gaaf, maar het voelde vooral als een groot scheikundeproefje. Eindelujk naar Wai-O-Tapu zelf. En wat was dat vet zeg. Door de activiteit in dit gebied en de chemische reacties die daarbij horen hebben alle meertjes, hot springs en rotsen etc. bijzondere kleuren. Rood, geel, gifgroen, turquoise... Bij sommige plaatsen hebben we minutenlang gestaan met het gevoel dat het nep was. Echt heel bizar. Bovendien viel de zwavelstank mee, ook weer een voordeel.

Naast het geothermische gebeuren is Rotorua ook bekend om zijn Maoricultuur. Dus de laatste dag hier was een Maoridag. Een bezoekje aan Whakarewarewa (afkorting van Te Whakarewarewatanga O Te Ope Taua A Wahiao) stond op het programma. Dit is een dorp waar alleen maar Maori wonen. Die Maori wonen er al eeuwen. Het bijzondere aan dit dorpje is dat het omgeven is door de hot springs. En de bewoners maken er nog steeds gebruik van: ondanks dat de huidige Maori een keuken en badkamer hebben, gebruiken ze de hotsprings nog steeds voor het koken en om erin te baden. Met al die mineralen in die pools is dat natuurlijk supergezond. Bijzonder om te zien dat die mensen zo in harmonie met de natuur leven. Behalve een tour door het dorp heb ik ook een optreden met Maorizang en -dans bijgewoond (met natuurlijk de haka: gruwelijk!). Tijdens dit optreden droegen de Maori traditionele kleding, maar normaal dragen ze gewone, moderne kleding. Als er geen toeristen in het dorp zijn, is het dan ook een gewoon dorp. Best gek, maar de mensen zijn gewend geraakt aan de toeristen. Ten slotte heb ik nog even de grootste geiser van Nieuw-Zeeland gezien: ook heel gaaf. Bekijk de foto's maar :)

Al met al heb ik veel dingen gedaan de afgelopen tijd. Heb het nog steeds erg naar mijn zin hier en ben blij dat ik nog zo lang mag blijven. See ya!