Kia ora! (Maori voor hallo)
Eindelijk weer een nieuwe blogupdate!

10-02
Ik heb maandag een lekker relaxed dagje gehad. De hele morgen en een deel van de middag bezig geweest met blog updaten, dagboek bijwerken, tas inpakken en TV kijken. Terwijl ik dat aan het doen was, begon het gevoel te komen dat ik nu wel echt weg ging uit Indonesië. Best gek, want ik was net helemaal gewend aan het leven daar. Maar Nieuw-Zeeland is natuurlijk mijn hoofdbestemming en ik heb er ontzettend veel zin in. In de namiddag haalde Kemal me nog even op voor English Club. Samen met een aantal studiegenoten komt hij dan samen en dan oefenen ze adhv een thema hun Engels. Best leuk om hen te ontmoeten, maar dit was zeker niet de meest bijzondere dag die ik in Yogya gehad heb. Het eten met stokjes die avond was trouwens wel best leuk :)

11-02
Wat een belachelijk lange dag... 's Morgens in de vroegte (uur of half 6) haalden Kemal en zijn vriend mij op met de auto. Superaardig natuurlijk. Bovendien scheelde me dat een taxi en de kosten die daarbij horen. Na een kort afscheid begon de tocht der tochten: 2 uur vliegen richting Singapore, 10 uur wachten op het vliegveld en dan nog eens 10 uur vliegen richting Auckland. Gelukkig was er best veel te doen op het vliegveld: ik heb de vlindertuin en de karpervijver bezocht, met mijn telefoon gespeeld, ingecheckt voor de vlucht, TV gekeken, gechilld in de lounge, contact gehad met het thuisfront, rondgekeken in het hardrock café en lekker gegeten. Toch duurde het nog steeds belachelijk lang en ik was zeker blij dat ik uiteindelijk in het vliegtuig zat.

De vlucht ging verder prima, het vliegtuig was zelfs nog iets luxer dan de vorige keer :).

12-02
Rond het middaguur zette ik voet aan grond in Auckland. En toen begon het circus. De immigratieprocedure was nog geen probleem. Ik moest alleen best lange wachten, naar mocht zo het land in. Maar de volgende controle was een biosecurity check. Ze zijn hier ontzettend bang voor plantenziekten, dus je mag bijna geen eten etc. mee. Zelfs vieze schoenen worden gecontroleerd. Mocht je wel wat hebben dat misschien verboden is, moet je het aangeven op een formulier. Doe je dat niet, dan krijg je een boete van 400 dollar, geen grap. Dus ik maar braaf invullen dat ik vieze schoenen had en nadat ik heel lang moest wachten (een Aziatische familie had kilos eten mee), kon ik uiteindelijk zo doorlopen. Aparte ervaring hoor.

Ik werd opgewacht door Barbara, een vriendin van mijn oma. De komende dagen zou ik bij haar en haar man blijven, in een dorpje boven Auckland. Toen ik bij hun huis kwam, werd ik ontvangen met koffie, een sapje en zelfgemaakte cake. En dat was de daarop dagen niet anders: er werd goed voor mij gezorgd. Genieten!

's Avonds nog even wandeling gemaakt in de omgeving en tot de conclusie gekomen dat het hier echt ontzettend mooi is :). Wat wel bijzonder was, was dat ik mijn schoenen moest schoonmaken (met schoonmaakmiddel dat gewoon aan het einde van de wabdeltocht te vinden was) na het bezoek aan het bos. Om ziektes te voorkomen.

13-02
Na een heerlijke nacht zijn we de auto ingestapt en zijn er met z'n drieën wezen toeren. Mijn gevoel dat het hier best wel mooi is, werd vandaag alleen maar bevestigd: we reden van baai naar baai en het water was prachtig blauw en de heuvels en bomen eromheen heel mooi groen. En het gaat alleen maar mooier worden volgens mij :). De namiddag was verder lekker rustig.

's Avonds genoten van een (naar goed Engels gebruik) lekker kopje thee en toen was hrt alweer bedtijd.

14-02
We gingen verder waar we de vorige dag gebleven waren: de mooie baaien in de omgeving. Vandaag heb ik (voor het eerst in mijn leven) gesnorkeld. Nieuw-Zeeland is natuurlijk geen tropisch duikoord, maar je kunt hier prima snorkelen. Zeggen ze. Ben benieuwd.
Mijn eerste ervaring met snorkelen was geen hele beste. Toen we bij het plekje, Goat Island Marine Reserve, aankwamen en ik met mijn snorkeloutfit an in het water lag, had ik vooral moeite met ademen. Scheidde, wat moeilijk. Toen ik het eenmaal onder de knie had, kon ik genieten van de leuke visjes onder water.

Zaterdag was een rustige dag. Ik kon namelijk geen onderdak vinden voor zaterdagnacht, dus moest ik nog een dagje bij John en Barbara blijven. Ik heb de dag doorgebracht met wandelen in de omgeving en ik heb wat gerelaxt. Uiteindelijk een goede oplossing gevonden voor mijn eerste probleem onderweg. Goede les voor de komende tijd: op tijd boeken, vooral in het weekend!

16-02
Tijd om op eigen benen te staan: na een week begeleiding van Kemal in Indonesië en de gastvrijheid van John en Barbara in Warkworth, moest ik vanaf nu mezelf redden.

Na een skypesessie met Jan-Wouter, die zijn verjaardag vierde, heb ik de bus gepakt richting de subtropische Bay of Islands. De plaats waar ik verbleef heet Paihia.
Toen ik op mijn kamer aankwam en me voorstelde aan mijn kamergenoot, bleek dat zij ook uit Nederland kwam: maatje gevonden!
Samen met Barbara (what's in a name) heb ik die middag de Bay of Islands ontdekt. Het weer was super en dat zorgde ervoor dag het water in de baai een prachtige turquoise kleur had. Het was hier nog mooier dan de baaien bij Warkworth.

Maandag was wederom een fantastische dag. De baai was me zondag zo goed bevallen, dat ik besloot om een cruise door de bay te boeken. De hele dag lang op de boot doorgebracht en genoten van de prachtige omgeving: schitterend.

Onze kapitein wist bij elk eilandje en strandje wel een verhaal te vertellen en onderweg hebben we in totaal drie groepen dolfijnen gespot. Supergaaf! Een ander hoogtepunt was de hole in the rock, een eiland met een gat erin. Klinkt misschien saai, maar toen we erdoorheen voeren, kwamen we in de open zee: enorm hoge golven. Ondertussen sta je op het dek en probeer je ook nog foto's te maken natuurlijk. Bovendien heb ik nog nooit zulk mooi blauw water gezien.
Al met al was het een prachtige dag.

18-02
En alweer door naar de volgende bestemming. Wel gek dat je net iemand hebt leren kennen en dan alweer verder moet. Maar ja, ik heb niet eeuwig de tijd. De volgende bestemming was Kerikeri, waar ik een korte wandeling heb gemaakt en een (nagemaakt) maoridorp heb gezien. Ook in dit hostel viel me op dat je supersnel nieuwe mensen ontmoet. Zo heb ik het nog best gezellig gehad met een Ier en een Fin. Maar het was niet zo leuk als die twee nachten in Paihia.

19-02
Vanuit Kerikeri vertrok ik naar het verre noorden. In Kaitaia zou ik 2 nachten blijven. Een dag om lekker bij te komen en de andere dag zou ik gaan toeren naar Cape Reinga, in hrt verre noorden van Nieuw-Zeeland.

Kaitaia zelf is een arm, lelijk plaatsje, maar het hostel waar ik verbleef was juist super. Op mijn aankomstdag heb ik kennis gemaakt met Michael en Evert, 2 Nederlanders die in Kaitaia werken. Samen met hen en nog wat andere mensen heb ik een gezellige avond gehad. Ik kreeg van Michael zelfs eten aangeboden, dus hoefde ik niet te koken. Geweldig.

20-02
Op de tweede dag in Kaitaia pakte ik de tourbus naar Cape Reinga, een van de noordelijkste puntjes van Nieuw-Zeeland. De Maori geloven dat de zielen van overleden mensen daar naar de onderwereld gaan. Bovendien komen bij Cape Reibga twee oceanen samen. Best bijzonder dus. Het was er heel mooi en je kon heel goed het samenkomen van de beide oceanen zien.

Wat misschien wel net zo leuk was, was de rit naar de Cape toe. We reden (met de bus) 55 km over het strand, wat op zich al vet was. Maar toen kwamen we bij metershoge duinen aan, waar we met een slee van afgleden. Je hebt helemaal geen sneeuw meer nodig om te sleeën. Zandsleeen gaat net zo goed :)

21-02
Na een lange dag reizen richting het zuiden, kwam ik aan in Auckland. Ik zou de komende dagen bij Craig en Rosalee verblijven. Craig is een zoon van John en Barbara, waar ik eerder verbleef. Handig hoor, die connecties ;)

Later meer over Auckland, want ik ben nu zat van het schrijven. Wel kan ik zeggen dat het in Auckland ook hartstikke prima was.
Wanneer de foto's online komen weet ik ook nog niet. Hoop zo spoedig mogelijk.