Ik zit nu in de bus richting de oostkust. Christchurch om precies te zijn. Ik heb zojuist het mooiste gedeelte van Nieuw-Zeeland achter me gelaten en het voelt nu ook al een beetje alsof ik aan het einde van mijn reis in Nieuw-Zeeland ben. Ik ben nu ook al druk bezig met het boeken van mijn strandhutjes op Samoa. In mei (mooi weer) kan het daar wel eens wat drukker worden.

Toch heb ik nog ongeveer 8 dagen te gaan in Nieuw-Zeeland. Nog genoeg tijd om leuke dingen te zien en te doen. Maar eerst even vertellen hoe het de afgelopen (lange) tijd ging:

Wanaka

Mijn reis naar het supermooie zuiden van Nieuw-Zeeland begon met een busreis. 6 uur lang in de bus gezeten om in Wanaka te komen. Gelukkig was dat geen ramp. In het relaxte zuiden van Nieuw-Zeeland zijn de buschauffeurs tegelijkertijd tourgidsen en vertellen ze leuke verhaaltjes onderweg. Het leukste was nog wel: 'we zijn nu in een gebied aangekomen zonder elektriciteit en telefoonverbinding. Mocht er wat gebeuren dan moeten we een duif vinden en die met een boodschap wegsturen. En dan maar hopen op het beste. Gelukkig kwamen we allemaal veilig aan in Wanaka.

De eerste dag in Wanaka had ik regen en daarom besloot ik maar om naar de bios te gaan. De bioscoop in Wanaka is niet zoals de gemiddelde Pathé bioscoop in Nederland. Neeee, in de bioscoopzaal hadden ze behalve stoelen ook banken en auto's waar je in kunt zitten/liggen. Ook bakken ze daar verse chocolatechip cookies en maken ze vers ijs. Ik heb dus lekker liggend, ijs en koekjes etend de film gekeken. Ontzettend relaxed. Waar kom je dat nog meer tegen?

De volgende dag ben ik met de Nederlandse Martine en de Zweedse Magnus aan de wandel gegaan. Na een belachelijk mooie autorit (overal bergen en overstekend vee) en een wandeling kwamen we in een gletsjer vallei aan. Dit was weer echt zo'n lord of the rings locatie: bergen, ijs, laaghangende bewolking... Supermooi!
De laatste dag in Wanaka heb ik puzzling world bezocht, een plek vol optische illusies. Ook erg grappig en een prima activiteit voor slecht weer. Want ja, het weer werd nu wel echt minder.

Dunedin

In Dunedin, mijn volgende bestemming, was het weer niet veel beter. Maakt niet uit, dan maar op zoek naar een binnenactiviteit. En die waren er gelukkig wel. Ik had voor de eerste dag daar een tour in een chocoladefabriek geboekt. Na flink wat chocola proeven stond de volgende tour al op me te wachten: een tour in de bierbrouwerij van het bekende Nieuw-Zeelandse merk Speight's. Na afloop van de tour moesten we natuurlijk ook even het bier beoordelen :). Vandaag werd dus goed aan de inwendige mens gedacht.
Ik had nog wat tijd over en heb dus ook maar even de bus gepakt richting de Baldwin Street, de steilste straat ter wereld. Straatje op, straatje af (dat was makkelijker gezegd dan gedaan) en dat was het dan ook. Het blijft per slot van rekening gewoon een straat. Een goed gevulde dag, maar eigenlijk had ik meer zin in de volgende dag: (alweer) wildlife spotten! Dit keer op de Otago Peninsula, een schiereiland naast Dunedin.

En wat was dat ontzettend gaaf zeg. Het was ontzettend winderig en het regende een beetje, maar dat was volgens de gids alleen maar goed. Hoe meer wind, hoe meer albatrossen en ook de pinguïns en zeeleeuwen houden van dat koudere weer. Hè s***, nu heb ik al verklapt wat ik gezien heb. Nou ja, toch maar even wat meer over deze mooie ervaring vertellen:
We werden eerst afgezet bij de enige kolonie albatrossen op het vasteland. Je kon dus best dichtbij komen. Sjongejonge, wat een reuzen zijn dat toch: 3,5 meter vleugelspanwijdte zweeft over je heen. En wat zijn ze toch elegant! Echt een van de mooiste vogelsoorten die ik ooit gezien heb.

Iets minder elegant waren de zeldzame geeloogpinguins. Al voordat we op het piepkleine strandje aankwamen waar ze normaal zitten, kwamen een paar nieuwsgierige pinguïns ons bekijken. Normaal zijn ze erg schuw, maat nu bleven ze rustig staan voor de foto's. Wauw! Wilde pinguïns! Ten slotte zagen we op het strandje ook nog enorme zeeleeuwen liggen en nog wat meer pinguïns waggelen. Ontzettend toffe dag gehad.

Queenstown

Dag Dunedin, hallo Queenstown! Van Wanaka via Dunedin naar queenstown is best grote omweg, maar dat deed ik met een reden. Ik wist dat het na Wanaka slecht weer zou worden. De resten van de tropische cycloon Ita trokken namelijk over Nieuw-Zeeland heen. En een regenachtig queenstown is niks aan. Alles draait daar namelijk om de outdoors.
Mijn gok pakte goed uit. Het weer was super. En Queenstown is prachtig! Hoge bergen, een superblauw meer en schilderachtige herfstkleuren: Queenstown heeft het allemaal. Daar kon ik trouwens bij aankomst niets van zien, het was 's avonds en dus pikkedonker. Wat ik wel goed kon zien, was de enorme hamburger van de populaire burgertent 'Fergburger'. Zo groot als drie big macs en ontzettend lekker. Dat was die 45 minuten wachten wel waard. Ja serieus, zelfs om 8 uur 's avonds moet je zo lang wachten. Er staat daar de hele dag door een enorme rij. En terecht, wat lekker!

Ik heb de dagen daarna Queenstown en omgeving op verschillende manieren ontdekt: per fiets (rondje rond het meer gefietst), te voet (heuvel beklommen met prachtig uitzicht) en per jetboat. Steeds weer kwam ik erachter dat de omgeving van Queenstown prachtig is. En bovendien heeft het ook veel leuke winkels en barretjes. Ren topplek voor een toerist dus. En die waren er genoeg.
Nog even over dat jetboaten... Dat was gaaaaaaf! Met een supersnelle boot over een helblauwe rivier in een diep ravijn vlak langs rotsen scheuren en rondjes van 360 graden maken, wie vindt dat nou niet leuk? Ik wel hoor!
Helaas kwam aan al dat plezier in Queenstown al snel een einde, maar ik had ook wel zin in mijn volgende avontuur: mijn eerste great walk, de Kepler track. 60 kilometer (4 dagen) hiken in het prachtige Fiordland National Park.

Na een dagje voorbereiden was ik er klaar voor. Rugzakje op en gaan! Al de eerste stappen in het bos kwam im erachter dat dit echt 'natuur' is: het enige wat je hoorde waren de vogels. En af en toe wat medewandelaars.

Al vroeg ontmoette ik de Schotse Steve, met wie ik praktisch de hele route samen heb gelopen. Wel zo gezellig en ook veiliger. Na een paar uurtjes in het bos kwamen we boven de 'boomlijn' uit. We waren hoog in de bergen! Het waaide best hard en vanuit de eerste hut (waarin je dus ook overnacht) konden we mooi de langs drijvende wolken en regenbuien zien. Door de afwisselende zon en regen heb ik die dag ook wel 5 regenbogen gezien.
Maar dat was niet het enige cadeautje van moeder natuur. Die avond was namelijk superhelder en omdat er in de buurt geen andere verlichting was, kon je belachelijk veel sterren etc. zien. De ranger van de hut vertelde ons wat we allemaal zagen: o.a. mars, Jupiter, Saturnus, de melkweg, verschillende sterrenbeelden en 4 meteoren. Ik heb nog nooit zo'n heldere sterrenhemel gezien.

De tweede dag liepen we weer grotendeels over de bergen. Het was prima weer, het zonnetje kwam er af en toe zelfs nog even bij en de uitzichten waren adembenemend. Toen we op de top van Mount Luxmore (1600 meter) stonden, hadden we niet alleen een top uitzicht, ook werden we lastiggevallen door een groepje kea's, bergpapegaaien. Gelukkig waren ze alleen maar nieuwsgierig en deden ze niks. Het leverde bovendien mooie foto's op :)

Na een heel stuk afdalen kwamen bij de iris burn hut aan, de tweede hut van de track. 'Hut' klinkt primitiever dan het is trouwens. Er zijn gasfornuizen, stapelbedden, wc's en kranen met stromend water te vinden. Bovendien is er 's avonds ook nog verlichting. Soms ging die verlichting uit om half 9, soms om 10 uur. En licht uit betekent vaak bedtijd. Maar je was ook wel moe na zo'n dag wandelen, dus een straf was het niet ;)

De derde dag liepen we vooral door het mooie Nieuw-Zeelandse regenwoud. Doordat het ook echt geregend had, waren overal beekjes, stroompjes en beekjes te vinden.

De laatste dag brak het zonnetje er nog even door en dat zorgde ervoor dat het bosgedeelte van die dag weer heel anders was dan de dag ervoor. Al met al was het een superbijzondere ervaring, deze hike. Het voelt ook echt als een apart tripje binnenin mijn grote reis. Het primitiever leven, de schitterende natuur en alle mensen die ik ontmoet heb: alles was helemaal super!

Het laatste hoogtepunt dat ik nog even wil noemen is de cruise door de Milford Sound, een fjord in datzelfde Fiordland National Park. Toen ik daar op het bootje zat, voelde ik me wel ontzettend klein. Kilometers hoge bergen die steil de zee induiken, enorme kliffen en watervallen van meer dan 100 meter hoog. Wat een spectaculair gebied was dat! Adembenemend mooi... Im heb daar erg veel foto's gemaakt, maar die kunnen helaas niet laten zien hoe enorm dat gebied is. Je moet er zelf echt geweest zijn ;)

Zo, dat was wel weer genoeg dacht ik zo. De groeten aan iedereen aan de andere kant van de wereld. Oh, en er staan ook weer nieuwe foto's online. Tussen het genieten door heb ik daar nog even tijd voor gevonden :)

Conclusie na een dikke 2,5 maanden in New Zealand: sweet as!