Vrijdag 4 November 2011:

Bezoek aan Cholula en Puebla...

Vandaag programmeren we ons Emma op Cholula, een klein dorp op 13 km van Puebla. En ja… onze GPS weet de weg! Snel leidt ze ons tot aan het dorp. We willen hier de grootste piramide van Mexico gaan bezoeken (450 m aan de voet en 65 m hoog!). Deze piramide is qua inhoud groter dan die van Cheops. Alleen…. Jammer dat je hem bijna niet kan zien: hij is bijna volledig overwoekerd door bomen en struiken. Dat was ook al zo toen Cortes in de jaren 1500 in Cholulu aankwam. Hij was bang in een hinderlaag te vallen en gaf toen de opdracht de stad, die toen al bijna 100.000 inwoners telde, te verwoesten. Duizenden indianen werden afgeslacht. Cortes liet het "bouwwerk" op de heuvel (een Tolteekse tempel) afbreken en hiervoor in de plaats liet hij een kerk zetten. Deze kerk staat er nog steeds. We rijden Cholula binnen en volgen de bordjes "Zona Archeologica". Ons Emma reclameert maar wij houden koppig vol, wij willen het pad vinden dat naar de top van de piramide van Tepanapa voert. Wij blijven de bordjes volgen maar moeten ergens niet goed opgelet hebben want voor we het weten zijn we de bordjes kwijt. In ons beste Spaans vragen we de weg… yep, we moeten terug, dan links en dan rijden we naar de tempel. Waar we juist naar links moeten is niet duidelijk want niemand spreekt hier Engels!? We doen ons best en na ongeveer 30 topas (verkeersdrempels om u tegen te zeggen!) denken we dat we links moeten… neen, te snel… terug…. Opnieuw topas en topas en topas. Wij moeten deze bulten op de weg (het lijken wel afgeplatte bergen) schuin nemen met de wagen anders raakt de wagen aan de onderkant de bult! Nu, aan de olie te zien zijn wij niet de enigen die hier de bulten schijnen te raken… als ze zo een verkeersdrempels in België zouden leggen, braken de mensen die eigenhandig af! Niet te doen… zo hoog als die zijn en bovendien zijn ze totaal niet aangegeven! Levensgevaarlijk! Het rijden in Mexico valt eigenlijk wel mee: het is hier rustiger dan bijvoorbeeld in Bangkok en het toeteren valt ook nog mee. De wegen zijn proper en goed aangegeven en het verkeer verloopt vlot. "Enrice" (Eric) doet aardig zijn best om zich aan te passen aan de Mexicaanse rijstijl en tot nu toe zijn we nog niet tegen gehouden door politie. Remember Cambodja! We waren nog maar net vertrokken met de brommer of we hadden al een bekeuring vast (1 dollar direct te betalen omdat we met de lichten aan reden overdag nog wel). Hier in Mexico staat op iedere straat hoek een politieman. Hij regelt het verkeer terwijl de rode lichten werken… fluit alsof zijn leven ervan af hangt en zwaait met zijn handen alsof we hem anders niet zouden zien staan. Maar … geen bekeuring. Trouwens, naar het schijnt zou je hier niet zo dadelijk een bekeuring krijgen maar draaien ze gewoonweg je nummerplaat van de wagen. Die kan je dan tegen betaling op het plaatselijk politiekantoor gaan ophalen. Bizar!

Goed, na ongeveer een half uurtje zoeken en vragen arriveren we aan de tempel; een vriendelijke "parkwachter" die al even hard met zijn armen zwaait als de politieagent, laat ons stoppen op "zijn" parking. Hij zal op de wagen letten… Hasta Luega… (tot straks)!

We lopen richting tempel (of wat er van de tempel nog te zien is) en beginnen aan de klim omhoog. Onderweg nog maar een paar verkopers. We zijn nog vroeg, er zijn nog geen toeristen. Een oudere verkopen neemt de tijd om ons zijn koopwaar aan te prijzen: gedroogde en gefrituurde larven, sprinkhanen en torren. Dit zou een specialiteit van het district Puebla zijn. We proeven maar besluiten vriendelijk dat het niet ons ding is… nootjes (die hij ook verkoopt) zinnen ons meer :-). We lopen (allé we stappen zeer langzaam :-) ) omhoog richting de kerk en brengen een kort bezoek aan Nuestra Senora de los Remedios. Vanop de top van de piramide hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving: de vlakte van Puebla en de vulkaanketen. We lopen langzaam terug naar beneden en gaan op zoek naar de "tunnels" aan de Noordkant van de Piramide. Deze tunnels blijken echter niet meer toegankelijk sinds de aardbeving van een paar jaar geleden. Een groot deel is ingestort en de rest is niet meer veilig voor publiek… Nu, niet geklaagd, op de hoek ligt een lekkere "Italian Coffee". Eindelijk eens een lekkere tas koffie… als er iets is waar de Mexicanen niet goed in zijn dan is het in koffie zetten: veel te slap, veel te dun, zonder smaak …

We gaan terug naar de parking waar onze vriendelijke heer van ver op ons wuift: hier! Hier is jullie auto! En… hij staat er nog… en in goede staat… hij helpt ons weg (alhoewel de parking bijna leeg is en draaien van een bus zelfs mogelijk zou zijn) maar hij vindt dat hij ons voor die halve euro "moet" helpen. Zelfs "zwaaien" en "adios" hoort bij het ritueel. Echt, tot nu toe, geen onvriendelijke Mexicaan tegen gekomen. Geen corruptie, heel gedienstig en absoluut oprecht! We rijden verder richting meer. Op de kaart zagen we een meer in de buurt liggen en het lijkt ons een goed idee om eens rond dat meer te rijden en een aantal kleinere dorpjes te bezoeken. We rijden over x aantal topas :-( en komen bij het meer dat bijna volledig dicht gegroeid is met waterhyacinten. De lucht trekt dicht en dikke wolken pakken samen. We krijgen nog regen vandaag. We zoeken iets om te eten en uiteindelijk in Ticali vinden we een familierestaurant waar we uit het gesticuleren van de huismama kunnen begrijpen dat zij ons alvast pasta gaat serveren. Daarna kiezen we kip (omdat dat het enige is wat we iets of wat verstaan uit haar snelle Spaans). We zitten in een gezellig, proper etablissement in het midden van het dorp en blijkt dat het eten nog zeer lekker is ook. Als nagerecht een potje flan (met caramelsaus :-)) Waarschijnlijk hebben wij de dagschotel gegeten. Twas lekker en absoluut niet duur (80 peso). We begeven ons naar de wagen. De nummerplaat hangt er nog op dus hebben we juist geparkeerd en weile weg richting Puebla. We willen nog tijdig hier aankomen om toch nog wat van Puebla te zien bij licht. Hoe dichter we komen, hoe dikker de lucht en ja… regen! Net zoals gisteren in Puebla. We zitten de regen even uit en gaan op zoek naar het achtste wereldwonder: Templo de Santo Domingo. De gevel van de Barokke kerk is nogal kaal maar het interieur is prachtig! De retabel en het hoofdaltaar bestaat uit houten heiligenbeelden, gedragen door bewerkte en met bladgoud vergulde zuilen. Links in de Capilla del Rosario, waarin de Maagd van de Rozenkrans staat, zien we een overvloed aan vormen en kleuren, bladgoud, marmer en onyx. Prachtig! Dit is al een van de mooist versierde kerken die we ooit zagen! We lopen verder langs de wijk van het snoepgoed, de schoenenwijk, … overal tegeltjes tegen de gevels die de huizen een mooi gekleurd tintje geven. We lopen richting Kathedraal en Zocalo en beginnen het stratensysteem al aardig door te hebben. De straten liggen er nog altijd even proper bij en de toeristen zijn niet massaal aanwezig; na het avondmaal de laatste nacht in Puebla. Morgen gaan we op weg naar Oaxaca, op ongeveer 300 km van Puebla.

Hasta manana….